دیوید هاروی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: جایگزینی پیوند جادویی شابک با الگو شابک |
جزبدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
خط ۲۱:
او با رفتن از [[دانشگاه بریستول]] به [[دانشگاه جانز هاپکینز]] در [[بالتیمور]] [[ایالات متحده آمریکا]]، خود را در مرکز تازه در حال ظهور از جغرافیای رادیکال و مارکسیستی قرار داد. در آن زمان بیعدالتی، نژادپرستی و استثمار در بالتیمور قابل مشاهده بودند، و فعالیتهای اطراف این مسائل در اوایل دهه ۱۹۷۰ در [[ساحل شرقی آمریکا]]، شاید بیشتر از بریتانیا، ملموس بود. مجله ''آنتیپاد'' در [[دانشگاه کلارک]] شکل گرفت؛ که هاروی یکی از اولین نویسندگان آن بود. انجمن بوستون متشکل از جلسات جغرافیدانان آمریکا در سال ۱۹۷۱ نقطه عطفی بود، که با تلاش هاروی ودیگران رویکرد سنتی هم ردههای آنها را مختل کرد. در سال ۱۹۷۲، در مقاله معروف در زمینه ایجاد محله گتو نشین، او برای ایجاد «نظریه انقلابی»، تئوری «اعتبار از طریق عمل انقلابی» استدلال آورد.
''عدالت اجتماعی و شهر'' (۱۹۷۳) بیانگر این موضع هاروی است که جغرافیا نمیتواند به عنوان راهکاری در مواجه با فقر شهری و مشکلات مرتبط با آن باقی بماند. بهطور گستردهای به این موضوع استناد شدهاست (بیش از ۱۰۰۰ بار در سال ۲۰۰۵، در یک انتظام جاییکه ۵۰ استناد اندک هستند)، و این یک سهم قابل توجهی را برای نظریه مارکسی فراهم میسازد با این استدلال که سرمایهداری به منظور اطمینان از تکثیر خود فضا را نابود میکند. [[ماتریالیسم دیالکتیک]] کارهای بعدی هاوری، به ویژه محدودیتهای تئوری پیچیده برای سرمایه را(۱۹۸۲)هدایت میکند. افزون برآن LTC، تجزیه و تحلیل جغرافیایی رادیکال سرمایهداری، و چندین کتاب در مورد فرایندهای شهری و زندگی شهری آن را دنبال میکنند. وضعیت [[پست مدرنیته]] (۱۹۸۹)، در حالی که استاد در آکسفورد بود نوشته شدهاست که کتاب پرفروشی بود (لندن مستقل آن را به عنوان یکی از پنجاه کاری بیشترین اهمیت را در میان آثار غیر داستانی چاپ شده از سال ۱۹۴۵ دارد نامگذاری شد). که این نقد ماتریالیستی از ایدهها و استدلالهای [[پست مدرن]] است، این در واقع نشان دهنده ظهور تناقضات در درون نظام سرمایهداری به خودی خود میباشد. عدالت، طبیعت و جغرافیای تفاوت (۱۹۹۶) بر عدالت اجتماعی و زیستمحیطی تمرکز میکند (هر چند [[چشمانداز]] دیالکتیکی آن خشم برخی از سبزها را به خود جذب کردهاست). [[فضاهای امید]](۲۰۰۰) موضوعی آرمانی است و ممکن است مخالفتی با نحوه تفکر سوداگرانه دربارهٔ چگونگی نگاه به جهان بینی جایگزین نداشته باشد.
واکنشهای انتقادی به آثار هاروی همچنان ادامه دارد. در همان سالهای نخست، اندک علاقهٔ موجود بین هاروی و طرفداران «علم جغرافیای کمی و بدون جنبهٔ سیاسی» که نمایندهٔ برجستهٔ آن برایان بری (Brian Berry) از [[دانشگاه تگزاس در دالاس]] بود، از میان رفت. تعهد مداوم هاروی به مارکس، منجر به تجدیدنظر منتقدان در مورد او و در برخی موارد بیاعتبار دانستن آثارش از سوی محققان دیگر شدهاست. یکی از تازهترین ارزیابیهای انتقادی در مورد او (کاستری و گریگوری، ۲۰۰۶)، به تفضیل به این موضوع پرداختهاست. علیرغم این اوضاع، سخنرانیهای آنلاین هاروی پیرامون نظام سرمایه، محبوبیت فراوانی یافتهاست، بهطوریکه بین ژوئن ۲۰۰۸ و مارس ۲۰۱۰ بالغ بر ۰۰۰/۷۰۰ صفحه از دیدگاههای مخاطبان به دستش رسیدهاست.
خط ۳۸:
* عدالت، طبیعت و جغرافیای تفاوتها (۱۹۹۶)
* کنفرانس کلانشهرها: امکان شهرنشینی دنیا (۲۰۰۰)
* [[فضاهای امید]] (۲۰۰۰)
* فضاهای سرمایه: به سوی علم جغرافیای انتقادی (۲۰۰۱)
* [[امپریالیسم جدید]] (۲۰۰۳)
|