هوشنگ ابتهاج: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹۹:
از این میان ''[[سیاه مشق]]'' و ''[[تاسیان (کتاب)|تاسیان]]'' تنها دفترهایی هستند که ابتهاج با تجدیدنظر در محتوا به چاپ‌های بعدی رساند و مجموعه و چکیدهٔ همهٔ شعرهایش است. ''[[بانگ نی]]'' نیز در پاییز ۱۳۹۵ بدون آگاهی او منتشر شد.
 
== گفت وگوهاگفت‌وگوها ==
=== با مجلّه مهرنامه ===
ابتهاج مهر ۱۳۹۲ در گفت‌وگویی با [[محمد قوچانی]]، [[مهدی یزدانی‌خرم]] و [[علیرضا غلامی]] که در مجله [[مهرنامه]] منتشر شد گفته بود: «من به سلامت تئوریک سوسیالیسم باور دارم. هنوز باور دارم که هیچ راهی جز سوسیالیسم پیش پای بشر نیست. کمونیسم هم یک آرمان دور است. تا به‌قول معروف یک انسان طراز نوین ساخته نشود که هر کسهرکس به‌اندازه کارش بخواهد و بهره‌مند شود، کمونیسم قابل تحقق نیست.»
 
مهرنامه گفته است این گفت‌وگو اولین گفت وگوی مطبوعاتی هوشنگ ابتهاج با یک نشریه است.
 
او در این گفت‌وگو دربارهٔ [[احمد شاملو]] گفته است: «وقتی شاملو مُرد من در مراسمش گریه کردم. یکی از دوستان به من گفت سایه گریه می‌کنی؟ فکر می‌کرد من نباید برای شاملو گریه کنم! گفتم این چه حرفی است؟ من برای کدام یککدام‌یک از رفقایم مرثیه ساخته‌ام؟ [[مهدی اخوان]] ، شاملو، [[سیاوش کسرایی|کسرایی]]، [[محمدحسین شهریار|شهریار]]؟ درد نبودن این‌ها چنان برای من عظیم است که اصلاً کلمه پیدا نمی‌کنم.»
 
=== خاطرات ===
هوشنگ ابتهاج سال ۱۳۹۱ در ۸۵ سالگی خاطرات خود را در گفت وگوگفت‌وگو با [[میلاد عظیمی]] در کتاب ''[[پیر پرنیان اندیش]]'' عنوان کرد. در این کتاب هوشنگ ابتهاج به بیان عقاید و نظرات خود دربارهٔ بسیاری از چهره‌های به‌نام موسیقی، شعر و سیاست در زمان خود می‌پردازد.
او در این کتاب تأیید می‌کند که آزادی‌اش از زندان در سال ۱۳۶۳ بعد از نامه [[محمدحسین شهریار]] به [[سیدعلی خامنه‌ای]] و بیان این نکته که «وقتی سایه را زندانی کردند، فرشته‌ها بر عرش الهی گریه می‌کنند» صورت گرفته است. ابتهاج یک سال بعد از زندان آزاد می‌شود.<ref>''پیر پرنیان‌اندیش''، جلد اول، صفحهٔ ۵۴۰</ref><ref>[http://hamshahrionline.ir/details/193561 ''پیر پرنیان اندیش'': خاطرات ه. الف. سایه]</ref><ref>[http://www.rahesabz.net/story/63259 خاطرات ۱۵۰۰ صفحه‌ای هوشنگ ابتهاج]</ref>
 
خط ۱۱۵:
 
=== حزب توده ===
ابتهاج در گفت‌وگو با مجله مهرنامه در مهر ماه ۱۳۹۲، در بارهٔ روابطش با حزب توده گفته است: «عضو حزب توده نبودم،نبودم؛ اما همیشه سوسیالیست بودم و به توده‌ای‌ها احترام می‌گذاشتم و رفیق آن‌ها بودم و با آن‌ها هم‌عقیده بودم.»<ref>مهرنامه، شماره ۳۱، مهر ۱۳۹۲، گفت وگویگفت‌وگوی [[محمد قوچانی]]، [[مهدی یزدانی‌خرم]] و [[علیرضا غلامی]] با هوشنگ ابتهاج، صفحه 243</ref>
 
=== اخراج از کانون نویسندگان ایران ===
خط ۱۲۲:
 
== ویژگی شعر ==
[[غلامحسین یوسفی]] دربارهٔ شعر سایه می‌گوید: «در غزل فارسی معاصر، شعرهای سایه در شمار آثار خوب و خواندنی است. مضامین گیرا و دلکش، تشبیهات و استعارات و صور خیال بدیع، زبان روان و موزون و خوش‌ترکیب و هماهنگ با غزل، از ویژگی‌های شعر اوست و نیز رنگ اجتماعی ظریف آن یادآور شیوهٔ دلپذیر حافظ است. از جمله غزلهایغزل‌های برجستهٔ اوست: دوزخ روح، شبیخون، خونبها،خون‌بها، گریهٔ لیلی، چشمی کنار پنجرهٔ انتظار و نقش دیگر.»
 
اشعار نو او نیز دارای درون‌مایه‌ای تازه و ابتکاری است؛ و چون فصاحت زبان و قوت بیان سایه با این درون‌مایهٔ ابتکاری همگام شده، نتیجهٔ مطلوبی به‌بار آورده است.
خط ۱۶۰:
{{ویکی‌گفتاورد}}
{{ویکی‌انبار-رده|Hushang Ebtehaj}}
* پیر پرنیان اندیشپرنیان‌اندیش (در صحبت سایه): گفت وگوگفت‌وگو با هوشنگ ابتهاج سایه/میلاد عظیمی و عاطفه طیّه/ناشر:انتشارات سخن؛ چاپ اول: پاییز ۱۳۹۱/
* {{یادکرد | کتاب= نام نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد سوّم| نویسنده= ستایشگر، مهدی| ناشر= اطلاعات| چاپ=اوّل| شهر=تهران| سال=۱۳۷۶| شابک=964-423-377-8(جلد ۳)}}
* گیلان در قلمرو شعر و ادب، ابراهیم فخرایی.