عشق‌بازی: تفاوت میان نسخه‌ها

معاشقه به عنوان رفتاری که مقدمات [[جفت‌گیری]] را فراهم می‌آورد، در سراسر سلسلهٔهمه جانداران دیده می‌شود اما در بین [[بندپایان]] و [[مهره‌داران]] متداولتر است. کارکرد اصلی معاشقه این است که واکنشهای نر و ماده را همزمان کند تا جفتگیری بتواند انجام بپذیرد. کارکرد دیگر عشق‌بازی جلوگیری از بروز انگیزش‌های دیگری است که با انگیزش جنسی متضاد باشند. برای مثال در بعضی بندپایان به ویژه [[عنکبوت]]‌ها جانور ماده ممکن است با جانور نر به عنوان غذا برخورد کند! در اینجا معاشقهٔ نر علامتی برای احراز هویت جنسی است تا ماده بی‌حرکت شده و جفتگیری میسر شود. در مهره‌داران نیز به دلیل وجود سیستم [[قلمرو (جانوران)|قلمرو]] ممکن است هنگام رودررویی با جنس مخالف علاوه بر عناصر جنسی، واکنش‌های حمله و فرار نیز برانگیخته شود. همین باعث شده تا عناصر فرار و حمله حتی در عشق‌بازی بسیاری از جانوران تلفیق شود. برای مثال در [[سهره جنگلی]] گاهی جفتگیری متوقف شده و ماده به سمت نر حمله کرده و نر نیز فرار می‌کند. یا در خلال رقص زیگزاگ [[ماهی آبنوس]] نر به دور ماده گهگاه حملهٔ واقعی را می‌توان دید. همچنین تغذیه ماده توسط نر که یکی از رفتارهای معمول معاشقه در برخی پرندگان است از پزهای تسلیم‌طلبی اقتباس شده و شباهت زیادی به رفتار غذاطلبی جوجه‌ها دارد.<ref>{{یادکرد|فصل= |کتاب=مقدمه‌ای بر رفتارشناسی|نویسنده=اوبری منینگ |ترجمه=عبدالحسین وهاب‌زاده |ناشر=جهاد دانشگاهی مشهد |چاپ= |شهر=|کوشش= |ویرایش= |صفحه= ۷–۱۹۶ |سال=۱۳۸۳ |شابک=964-324-091-6}}</ref>