ناودان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۴۱:
=== بدنه ===
 
شکل و فرم ناودان مشخص‌کننده نوع ناودان است. بر این اساس می‌توان ناودانهاناودان‌ها را به دو گروه اصلی که شامل ناودان‌های شیاری و ناودان‌های شره یی می‌باشد تقسیم نمود.
 
==== ناودان شیاری ====
خط ۵۷:
==== شیاری آشکار ====
 
ناودان‌های شیاری آشکار بر اساس نحوه اجراء و فرم ظاهری دسته بندیدسته‌بندی می‌گردند
 
الف) ناقص
خط ۷۱:
ناودان‌های شیاری آشکارازنظرشکل ظاهری به دو فرم باز و بسته دیده می‌شوند.
 
الف) باز: این دسته ناودانهاناودان‌ها از عقب نشینی بخشی از دیوار در بدنه بنا بوجود می‌آیند و آب از ناودانی که یکراست روی جداره بنا قرار گرفته عبور می‌کند. در این حالت فرسایش ناشی از جاری شدن آب روی بدنه بالا است.
 
ب) بسته: در ناودان‌های شیاری بسته، برای جلوگیری از فرسایش بدنه بنا، نظم دادن به خروج آب و قابل تعویض بودن ناودان، اقدام به الحاق ناودان تخته‌ای به بنا کرده‌اند که بعدها ناودان‌های حلبی با تزئینات خاصی جایگزین آن‌ها شدند.<ref name="ReferenceB"/>
خط ۸۱:
==== انواع ناودان‌های شره یی ====
 
ناودان‌های شره یی را می‌توان بر اساس جنس مصالح بکار رفته در آن دسته بندیدسته‌بندی کرد:
 
الف) ناودان شره یی سفالی، که نمونه‌های آن را می‌توان در [[ارگ بم]] و [[بانک شاهی]] یزد مشاهده کرد.
خط ۹۵:
ناودان‌های شره یی دارای معایبی هستند، از جمله:
 
الف) ناودان شره یی جداری بنا را مرطوب می‌کند و وقتی که باران با باد توامتوأم باشد، زنجیری به سر ناودان آویخته، باعث حرکت آب روی آن می‌شوند که این امر تا اندازه یی از شدت ریزش [[آب بر]] بدنه و زمین می‌کاهد.
 
ب) ناودان شره یی فرمی ناایستایی دارد به ویژه در مواقعی که با مصالح سبک (مانند چوب) اجراء می‌شود.
خط ۱۳۱:
د) نقاط اتصال تنبوشه‌ها را با قیر معدنی آب‌بندی می‌کردند و غالباً نیز بیرون این اتصال را با اندود گچ می‌پوشاندند.
 
ه) از خمیر آهکی برای اتصال تنبوشه‌ها به یکدیگر استفاده می‌کردند. خمیر آهکی بکار رفته با شرایط و مواد اولیه ویژه یی تهیه می شده‌استمی‌شده‌است به این ترتیب که [[سنگ آهک]] را به حد متعادلی پخته و با کمی آب آن را خمیر کرده و برای دوام آهک در آبی که برای خمیر کردن آن به کار می‌بردند کمی سرکه اضافه کرده، سپس آهک کشته را با غربال ریز جدا می‌کردند و به آن روغن (ترجیحاً روغن زیتون) اضافه کرده و آن را در هاون می‌کوبیدند و پس از آماده شدن خمیر بلافاصله آن را بکار می‌بردند.
 
و) با چرب نمودن ملات و آجر از نفوذ آب در آن‌ها می‌کاستند.
 
ز) جداره داخلی ناودان را به پیه مذاب روغن مالی می‌کردند تا جذب آب راکاهشرا کاهش دهد.
 
ح) جداره داخلی ناودان را با قیر طبیعی (معدنی) اندود می‌کردند.