رندان: تفاوت میان نسخه‌ها

مردم رندان هنوز به زبان قدیم تهران یعنی [[زبان تاتی ایران|تاتی]] صحبت می‌کنند.<ref>دیهیم گیتی، کتاب «بررسی خرده‌گویش‌های منطقه قصران»، فصل قصران خارج، ۱۳۸۴، چاپ اول، نشر فرهنگستان زبان و ادب فارسی</ref> مردم روستا به شغل بیشتر باغداری وودر اندک زمانی قبلتر به دامداری مشغول هستندبودند .

اسم این روستا برگرفته از لغت کهن فارسی رمدان (رمه دان) گرفته شده است که به محل خواباندن گوسفندان اشاره دارد ، در واقع این روستا در قدیم و قبل از بوجود امدن شکل کلی روستا محل استراحت و خواباندن گوسفندان و احشا بوده و ان محل را رمدان (رمه دان) صدا میکردنند و بعدها بدلیل تلفظ سخت حرف میم به مرور به نون تغییر شکل داد و نام امروزیه روستا پدید امد. (شکل کلی روستا به احتمالی بعد از زلزله تهران و بخش کن و نابود شدن محله ها و روستاهایه اطراف کن در زمان تیمورخان حاکم ری بوده که در ان دوران تمامی خانه هایه بخش کن بر اثر زلزله نابود شده و عده کمی باقی ماندند و تعدادی که باقی مانده بودند دوباره به ساخت روستا خویش و عده دیگری به جاهایه دیگر کوچ کردند که احتمال میرود در این هنگام روستاهایه اطراف کن بوجود امده باشند ،

و یا به احتمال دیگر بعلت خوش اب و هوا بودن و وجود ابه زیاد در هنگام دامداری واستراحت گله داران که از سلوقان و کن به انجا گله میبردند به مرور ایجاد شده ولی از نحوه چگونه شکل گیری روستا اطلاعات خاصی در دسترس نیست).

در برخی از روایات مردم روستا به رندان با کسره به معنای زیرک(رند)، و یا کلمه رندان به معنای ابرمردان اشاره دارد. و در جایی به معنای روایت دان اشاره شده که با وجوده جذابیت هایه این اسامی درستهمان نمیباشدرندان وبا اسمفتحه انبوده است ، که از قدیم رنداندر بابین فتحهساکنین بودهتلفظ استمیشود ،که و همان رمدان(محل خوابیدن احشام) و تغییره انحرف میم به نون سندیت بیشتری دارد.

این دهستان دارایه مردانی سخت کوش و زنانی با هنر و مرتب در خانه داری بودنند ،میباشند، زنان روستا بیشتر خانه دار بوده و کاره خارج از خانه بیشتر بر عهده مردان می بوداست و زنان کمتر در ان شرکت میکردندمیکنند و در عوض به پختن نان برای مردانمردان، جمع اوری هیزم و برپایی اتش برای غذا و کوره نان و،و خانه داری و بزرگ کردن فرزندان مشغول بودندمیشدند و بیشتر در جمع اوری محصولات و ذخیره ان میپرداختندکمک میکنند.