فردریک شوپن: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها)
برای جداسازی بازه‌های عددی از سه چهارم خط استفاده میشود.
خط ۵:
| نام اصلی =
| زمینه فعالیت =
| ملیت = لهستانی {{پرچمک|لهستان}}، فرانسوی {{پرچمک|فرانسه}}
| تاریخ تولد = ۱ مارس ۱۸۱۰
| محل تولد = زلازولا {{پرچمک|لهستان}}
| والدین = نیکولا شوپن (پدر)
| تاریخ مرگ =۱۷اکتبر۱۸۴۹ ۱۷ اکتبر ۱۸۴۹ (۳۹سالگی۳۹ سالگی)
| محل مرگ =
| محل زندگی =
خط ۱۵:
| مدفن = گورستان پر لاشز
|در زمان حکومت =
|علت مرگ = سل ریوی
| نام دیگر =
|لقب ="" «موتزارت دوم""»
|بنیانگذار =
| پیشه = موسیقی دان، پیانیست
خط ۲۶:
|حوزه =
|شاگرد =
|استاد = زیونی، ویلهلم وورفل، جوزف السنر،السنر
|علت شهرت = ابداع فرم موسیقی و نوآوری در فرم‌های موسیقایی (والس، سونات پیانو، اتود، پرلود، نوکتورن، پولونز)
| تأثیرگذاشته بر =
خط ۳۶:
|امضا =
}}
'''فردریک فرانسوا شوپن''' {{به لهستانی|Fryderyk Franciszek Szopen}} {{به فرانسوی|Frédéric François Chopin}} زاده مارس ۱۸۱۰ - درگذشته اکتبر ۱۸۴۹)، یکی از تأثیرگذارترین [[موسیقی‌دان]]ان لهستانی و نوازنده برجستهٔ [[پیانو]] بود.<ref>[http://www.bbc.com/persian/arts/2010/03/100301_u03-aa-chopin سال شوپن، شاعر پیانو]، بی‌بی‌سی فارسی</ref>
 
او تعدادی از فرم‌های موسیقی را ابداع نمود اما مهم‌ترین نوآوری‌هایش را درقالب فرم‌هایی مثل [[سونات]] پیانو، [[والس]]، [[نوکتورن]]، [[اتود]]، [[پرلود]] و [[پولونز|پولونِز]] به نمایش گذاشته‌است. فردریک شوپن در تمام طول عمر خود از ضعف جسمانی رنج می‌برد تا آنکه در سال ۱۸۴۹ در ۳۹ سالگی بر اثر [[سل ریوی]] درگذشت.
 
== زندگی‌نامه ==
[[پرونده:Eugène Ferdinand Victor Delacroix 043.jpg|بندانگشتی|200px|چپ|تابلویی از فردریک شوپن اثر [[اوژن دولاکروا]].]]
فردریک شوپن ۱ مارس ۱۸۱۰ در روستای [[ژلازوا ولا]] در نزدیکی [[ورشو]] از مادری لهستانی و پدری [[فرانسه|فرانسوی]]، به دنیا آمد. پدرش در سال 1782۱۷۸۲ به لهستان رفته بود و با تکلا جوستینا که یک لهستانی بود ازدواج کرد و همان جا سکنی گزید.
 
خانواده شوپن در اکتبر ۱۸۱۰ به ورشو نقل مکان کردند. استعداد موسیقایی شوپن جوان در سال‌های آغاز زندگی‌اش ظهور کرد تا آنجا که در ورشو به لقب [[موتسارت]] دوم مشهور شد. شوپن قبل از ۷ سالگی دو [[پولونز]] (در [[سل مینور]] و در [[سی بمل ماژور]]) نوشت که اولی توسط پدر سیبولسکی - سرپرست مدرسه نوازنده ارگ و یکی از معدود ناشران موسیقی در لهستان - منتشر شد. با انعکاس نبوغ خارق‌العاده او در روزنامه‌های ورشو، شوپن کوچک مورد توجه و پذیرش سالن‌های کنسرت اشرافی در پایتخت قرار گرفت. او از این زمان اجرای کنسرت‌های خیریه خود را آغاز کرد و اولین کنسرت پیانوی خود را در ۸ سالگی اجرا کرد. او نخستین درس‌های حرفه‌ای پیانو را از [[زیونی]] (متولدزاده ۱۷۵۶ در [[بوهم]]) آموخت. این دوره از سال ۱۸۱۶ تا ۱۸۲۲ به طول انجامید، شوپن از زیونی به نیکی یاد می‌کرد گرچه او خیلی سریع از استادش پیشی گرفت. یکی دیگر از کسانی که در پیشرفت شوپن نقش بسزایی داشت، [[ویلهلم وورفل]] (متولد ۱۷۹۱ در بوهم) بود. این نوازنده پیانو پرآوازه که استاد [[کنسرواتوار]] ورشو بود درس‌های گرانبهایی را - گرچه نامنظم - در نواختن [[ارگ (ساز)|ارگ]] - و احتمالاً پیانو - به شوپن آموخت. شوپن در پاییز ۱۸۲۶ نزد [[جوزف السنر]] (متولدزاده ۱۷۶۹) آهنگساز کنسرواتوار ورشو شروع به یادگیری [[تئوری موسیقی]]، [[هارمونی]] و [[آهنگسازی]] کرد.
 
شوپن در ۱۸۲۹ شاهد اجرای یکی از کنسرت‌های [[نیکولو پاگانینی]] نوازنده بی‌همتای ویلن در ورشو بود. او همچنین [[یوهان نپوموکا هومل]] آهنگساز و نوازنده پیانو آلمانی را ملاقات کرد. شوپن در آن سال به [[وین]] رفت و دو کنسرت در آنجا اجرا نمود که اجرای آن‌ها باعث شد تا پیام‌های متفاوتی را دریافت کند که شامل مقالاتی دلگرم‌کننده و انتقادهایی در رابطه با آرام نواختن بیش از اندازه او بود.
 
او در ورشو نخستین اجرا از [[کنسرتو پیانو شماره ۲ (شوپن)|کنسرتو پیانو در فا مینور]] را ارائه نمود و اولین اجرا از کنسرتو پیانو دیگرش [[می مینور]] را در نشنال تئاتر در ۱۷ مارس ۱۸۳۰ به نمایش گذاشت. در ۱۸۳۰ دوباره به وین رفت و این دو کنسرتو پیانو اشپیانواش را اجرا نمود.
 
شوپن در وین خبرهایی دربارهٔ شورش ماه نوامبر روسیه علیه لهستان شنید که این باعث شداز تصمیمش برای بازگشتن به کشورش صرف نظر کند. او چند ماه دیگر در وین اقامت گزید و پس از آن به مونیخ و اشتوتگارت و سپس در اوایل اکتبر به [[پاریس]] رفت. شوپن تا پیش از این بسیاری از آثار مهم خود را تصنیف کرده بود که تعدادی از [[اتود]]های اپوس ۱۰ و دو [[کنسرتو پیانو|کنسرتو پیانو اش]] از آن جمله‌اند.
خط ۶۰:
 
شوپن در ۱۸۳۸ با [[ژرژ ساند]] -که شش سال بزرگ‌تر از او بود- آشنا شد و این رابطه که به سختی می‌توان دربارهٔ شیرین یا تلخ بودنش قضاوت کرد تا سال ۱۸۴۷ به طول انجامید. آن‌ها در زمستان ۱۸۳۹ به [[مایورکا]] رفتند که هوای نامساعد آنجا و نمناک بودن اتاق‌هایی که شوپن در آن‌ها اقامت داشت، تأثیر بسیار بدی بر سلامتی وی گذاشت تا آنجا که آن‌ها مجبور به بازگشت به خانه شدند و شوپن پس از آن دیگر هرگز نتوانست سلامت خود را بازیابد. در سال ۱۸۴۵ مشکلات زیادی در رابطه بین شوپن و ساند ظاهر شد و در ۱۸۴۶ این رابطه با ورود مشکلات خانوادگی تیره‌تر گردید و این همان سالی بود که ساند یکی از رمان‌هایش به نام نوکرزیا فلوریانی را که اصلاً برای شوپن خوشایند نبود را منتشر کرد. داستان این رمان به داستان یک هنرپیشه ثروتمند و یک شاهزاده بیمار برمی گردد که احتمالاً بازتابی از روابط میان خود او و شوپن است. مشکلات خانوادگی سرانجام در سال ۱۸۴۷ به قدری قوت گرفت که منجر به قطع رابطه شوپن با ساند شد.
{{-}}
 
== آخرین سال‌های زندگی ==
سطر ۹۹ ⟵ ۹۸:
 
{{رده‌فرد|۱۸۱۰|۱۸۴۹|شوپن، فردریک}}
 
{{مستند کردن}}
{{رمانتیسیسم}}
{{موسیقی عصر رمانتیک}}
سطر ۱۰۵ ⟵ ۱۰۴:
{{موسیقی}}
{{سونات‌های پیانوی شوپن}}
{{مستند کردن}}
 
[[رده:فردریک شوپن]]
[[رده:آموزگاران موسیقی اهل لهستان]]