قضیه عدم تلپورت: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Alitaghdiri (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Alitaghdiri (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
در [[اطلاعات کوانتومی|نظریه اطلاعات کوانتومی]] ، '''قضیه عدم تلپورت''' بیان می کند که یک حالت کوانتومی دلخواه نمی تواند به یک توالی از [[بیت (رایانه)|بیت های کلاسیک]] تبدیل شود. (یا حتی یک تعداد نا محدود از این بیت ها)؛ همچنین نمی توان چنین بیت هایی را برای بازسازی حالت اصلی استفاده کرد، به عبارت دیگر نمی توان آن را تنها با جابجا کردن بیت های کلاسیک"تلپورت" کرد. بیان دیگر این قضیه این است که واحد [[اطلاعات کوانتومی]] ، [[کیوبیت|کوبیت]] ، نمی تواند دقیقا به بیت های اطلاعات کلاسیک تبدیل شود. البته این مسأله نباید با [[دورنوردی کوانتومی|تلپورت کوانتومی]] اشتباه شود، که اجازه می دهد یک حالت کوانتومی در یک مکان نابود شود و یک کپی دقیق از آن در مکان دیگری ایجاد شود.
اگر ساده بخواهیم توضیح دهیم، قضیه عدم تلپورت از [[اصل عدم قطعیت|اصل عدم قطعیت هایزنبرگ]] و [[آزمایش فکری اینشتین-پودولسکی-روزن|پارادوکس EPR]] ریشه می گیرد: اگر چه می توان یک کیوبیت <math>|\psi\rangle</math> را به صورت یک جهت خاص در [[کره بلاخ]] توصیف کرد، این جهت را نمی توان در حالت کلی <math>\mid \psi \rangle</math>دقیقاً [[اندازه‌گیری در مکانیک کوانتومی|اندازه گیری]] کرد؛ اگر این امر امکان پذیر بود، نتایج آن اندازه گیری با کلمات، یعنی اطلاعات کلاسیک، قابل توصیف می بود.
قضیه عدم تلپورت نتیجه ی قضیه عدم شبیه سازی است: اگر یک کیوبیت می توانست به بینت های کلاسیک تبدیل شود، به راحتی قابل کپی کردن می بود (زیرا بیت های کلاسیک به راحتی کپی می شوند).
| |||