جلال‌الدین شاه‌شجاع: تفاوت میان نسخه‌ها

شاه منصور به شاهزادگان آل مظفر و حکام اطراف و حتی [[بایزید یکم|سلطان بایزید عثمانی]]، نامه کرد که مرا هوای سلطنت نیست، هر یک پسری و سپاهی به من دهید تا بر لب [[آمودریا|جیحون]] بنشینم و تیمور را نگذارم که از آب گذاره کند. {{مدرک|نیازمند منبع}} اما از هیچ سو یاریی نرسید و شاه منصور به سال [[۷۹۵ (قمری)]] سه سال پس از وفات حافظ که او را به فتح مژده داده بود، در نبرد با تیمور کشته شد. این نبرد، پایان سلطنت آل مظفر بر ایران بود و با کشته شدن شاه منصور، جمیع شاهزادگان آل مظفر به دستور تیمور گردن زده شدند جز دو پسر شاه شجاع که به [[سمرقند]] انتقال داده شدند تا تحت نظر باشند و به مرگ طبیعی وفات یافتند.