نوشتار اشتباه اسم های سایکی و کوپید که پسوخه و کوپیدو نوشته شده بودند همینطور ترجمه ی غلط اسم فرزندشان که شهوت ذکر شده بود درحالیکه ترجمه ی صحیحش لذت است.
[[پرونده:Amor-Psyche-Canova-JBU02.JPG|بندانگشتی|چپ|[[پسوخهسایکی با بوسه کوپیدوکوپید جان میگیرد|''پسوخهسایکی با بوسهٔ کوپیدوکوپید جان میگیرد'']] اثر [[آنتونیو کانووا]]]]
'''پسوخهسایکی و کوپیدوکوپید''' عشّاق اساطیری در جهان باستان که در اساطیر [[روم باستان]] بدین نام و در اساطیر [[یونان باستان]] با عنوان '''پسیخهسایکی و اروس''' شناخته میشدند. گرچه نخستین بار [[افسانه]] مربوط به این عشاق در سدهٔ دوم میلادی توسط [[آپولیوس]] در کتاب [[الاغ طلایی]] روایت شدهاست، امّا قدمت این افسانه بدون شک به اعصار قبل از این دوران بازمیگردد. در این افسانهٔ بسیار زیبا و سرشار از سمبلها و نمادهای [[فلسفه|فلسفی]]، [[اروس]] یا [[کوپیدوکوپید]] (خدای عشق) که پسر [[آفرودیت]] یا [[ونوس]] است، شیفتهٔ دختر زیبایی به نام [[پسوخه]] یا [[پسیخهسایکی]] میگردد و همهٔ شادیها و نعمتهای جهان، به جز لذت دیدار خویش را به او ارزانی میدارد، و با این کار، حسادت بی رحمانهٔ مادرش، آفرودیت را برمیانگیزد، امّا سرانجام با پادرمیانی [[زئوس]] یا [[ژوپیتر]] همه چیز در آسمانها، پایانی خوش مییابد و از ازدواج پسوخهسایکی و کوپیدو،کوپید، [[شهوتلذت]] زاده میگردد.
داستان عشق پسوخهسایکی و کوپیدوکوپید تمثیلی از این معناست که: «نفس انسانی، چون با تحمل رنج و اندوه پاک شود، قرین سعادت خواهد شد».<ref>تاریخ تمدن، ویل دورانت، ترجمه: گروه مترجمین، چاپ هفتم، ۱۳۸۰، جلد سوم، پانوشت صفحه:۵۵۲</ref>