|
اردیبهشت (اشاوهیشت) دومین امشاسپند از شش امشاسپندی است که اهورامزدا را در اداره جهان یاری می کنند . امشاسپندان به ترتیب اهمیت شامل:
{{ارجاع دقیق}}
۱_بهمن (وهومنا): مظهر خردنیک و نهاد پاک
'''اردیبهشت''' یا '''ارته وهیشته''' یا '''اشه وهیشته''' در اسطوره‌های زرتشتی و ایرانی دومین [[امشاسپند]] است. او زیباترین نماد از نظام جهانی قانون ایزدی و نظم اخلاقی در هردو جهان است. این امشاسپند نه تنها نظم در جهان را برقرار می‌سازد، بلکه نگاهبان نظم دنیای مینوی و دوزخ نیز هست. نماینده جهانی او آتش است.
۲_اردیبهشت (اشاوهیشت): مظهر بهترین پرهیزگاری و راستی و درستی
== معرفی ==
۳_شهریور (خشثروئیریه): مظهر قدرت و سلطنت ۴_اسفند (سپنت آرمئیتی): مظهر فروتنی و عشق و محبت
'''امشاسپنداردیبهشت'''، از نظر اهمیت و احترام٬ دومین [[امشاسپند]] پس از [[امشاسپندبهمن]] است. این موجود در اصل همان [[آرتا (ایزد)|آرتا]] یا [[ریتا]]ی [[هند|هندی]] است، که در زمان‌های بعد '''آشاواهیشست''' نام گرفت که به معنای ''آشای برتر'' یا بهترین اشه یا برترین ارته (راستی) می‌باشد.
۵_خرداد (هئوروتات): مظهر بهبودی و کامرانی و تندرستی
۶_مرداد (امرتات):مظهر زندگی دارز و جاودانی می شود
این امشاسپند پاسدار و نگهبان [[آتش]] یا عناصری که در عین حال بازگوکنندهٔ طبیعت آتش هستند، می‌باشد. او یکی از امشاسپندان مذکر است. او ضامنِ پایداری [[نظم]] جهان است، چه نظم [[اخلاق]]ی و چه نظم [[فیزیک]]ی (نظم مادی).
دشمن و رقیب اصلی اردیبهشت، دنیای [[دیو]]ها و پلیدی‌ها می‌باشد.<ref name="ReferenceA">اساطیر ملل آسیایی، جلد اول (اساطیر پارسی و چینی)، اثر: جی. مناسک و م. سویمی، چاپ اول، صفحه: ۸</ref>
== نقش ==
در [[ایران باستان]] نقش بزرگی به آتش و در نتیجه به امشاسپند مربوط بدان محول شده‌است. وی از جمله وظیفهٔ پاسداری از میثاق‌ها را بر عهده دارد. آتش از طرفی، وسیله‌ای مؤثر برای مبارزه با دیوان و شیاطین است و به عنوان والاترین عنصر تقدیس، شهرت کامل دارد.
به خاطر احترام به همین امشاسپند و توجه به آتش، [[ایرانیان]] در چشم همسایگان خویش قومی آتش پرست جلوه می‌کردند.<ref name="ReferenceA"/> حتی تا زمان سلطهٔ [[اسلام]] نیز در شهرهای ایرانی که اقامتگاه تعداد قابل توجهی از پیروان آئین [[مزدایی]] بود، [[آتشکده]]های متعددی وجود داشت.
در [[مزدیسنا]] زندگانی عبارت است از طی مدارج سعادت و کمال در این جهان و از پرتو آن به ساحت قدس [[پروردگار]] پیوستن در جهان دیگر.
(هفت مرحله روحانی- پیروی و کمک خواستن از [[امشاسپندان]])
اشا و هیشت (اردی بهشت) راستی ودرستی نام یکی دیگراز (دومین) امشاسپندان می‌باشد.
در اوستا اشا و هیشت، در پهلوی ارت وهیشت و در فارسی اردی بهشت است. جزء اولی کلمه
" اشا از دسته واژه‌هایی است که معنی آن بسیار گسترده است: راستی و درستی، تقدس، قانون و آیین ایزدی، پاکی.
جزء دیگر این واژه که «وهیشت» باشد [[صفت برترین]] است یعنی بهترین. پس معنی آن بهترین راستی ودرستی است.
در عالم روحانی نماینده صفت راستی و درستی وپاکی و تقدس مزدا اهورا است و در عالم مادی نگهبانی آ تش.
«قانون اشا: قانون راستی و هنجار هستی در هر دو بخش گیتی و مینو»
گل مرزنگوش مخصوص اوست.
اردیبهشت زیباترین امشاسپند و نمادی است از نظام جهانی، قانون ایزدی و نظم اخلاقی در این جهان. سخن درست گفته شده، آیین خوب برگزار شده، گندم به سامان رشد کرده و مفاهیمی از این نوع، نشانه‌ای از اردیبهشت دارند. او نیایشها را زیر نظر دارد. آنانکه اردیبهشت را خوشحال نکنند از بهشت محرومند. این امشاسپند نه تنها نظم را در روی زمین برقرار می‌سازد، بلکه حتی نگران نظم دنیوی و دوزخ نیز هست و مراقبت می‌کند که دیوان و بدکاران را بیش از آنچه سزایشان است تنبیه نکنند. نماینده این جهانی او آتش است. از اوقات روز، وقت نیمروز ([[رپیتون|رپیتون یا رپیثوین]]) به او تعلق دارد. یاران او [[ایزدان]] سروش، آذر، رپیتون٬ بهرام و نریوسنگ هستند. این [[امشاسپند]] مذکر است.
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{مزدیسنا}}
== منابع ==
* جهان‌بینی اشو زرتشت، اردشیر خورشیدیان
* دانشنامهٔ مزدیسنا، جهانگیر اوشیدری
* فلسفه ایران باستان، دینشاه ایرانی
* آموزگار، ژاله؛ «تاریخ اساطیری ایران»؛ چاپ نهم، تهران، سمت، ۱۳۸۶
{{ایزدان ایران}}
[[رده:اساطیر ایرانی]]
[[رده:امشاسپندان]]
[[رده:ایزدان مزدیسنا]]
| 