خودشیفتگی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Michelangelo Caravaggio 065.jpg|بندانگشتی|215x215px|نارسیس]]

[[پرونده:Echo and Narcissus.jpg|بندانگشتی|481x481px|اکو و نارسیس]]

 

در [[روانپزشکی]] نیز نارسیسیسم افراطی براساس خصیصه‌های روانی و شخصیتی در عشق بیش از اندازه به خود و خودشیفتگی بی حد و حصر شناسایی می‌شود و آن را نوعی اختلال روانی می‌دانند. [[فروید]] عقیده داشت که بسیاری از خصیصه‌های خودشیفتگی با بشر به دنیا می‌آیند و او نخستین کسی بود که خودشیفتگی را با روانکاوی توضیح داد.<ref>Freud, Sigmund, On Narcissism: An Introduction, 1914</ref> [[آندرو موریسون]] نیز ادعا کرد، در دوران بزرگسالی، میزان مفیدی از خودشیفتگی در افراد وجود دارد یا به وجود می‌آید که آن‌ها را قادر می‌سازد تا در رابطه برقرار کردن با دیگران فردیت خود را نیز در نظر بگیرند.<ref>Morrison, Andrew. Shame: The Underside of Narcissism, The Analytic Press, 1997. {{ISBN|0-88163-280-5|en}}</ref>