خوآن پرون: تفاوت میان نسخه‌ها

پرون و همسر دومش [[اوا پرون|اوا]] نزد بسیاری از [[مردم آرژانتین]] محبوبیت گسترده‌ای داشتند و تا به امروز هم چنان به عنوان نماد حزب پرونیست شناخته می‌شوند. پیروان پرون‌ها تلاشهای آنان را برای محو فقر و تکریم کارگران می ستایند، در حالی که منتقدان، آنها را عوام فریب و دیکتاتور می‌دانند. پرونها نام خود را به [[جنبش سیاسی]] شناخته شده به نام پرونیسمو دادند که در آرژانتین امروز عمدتاً به وسیله حزب عدالتخواه نمایندگی می‌شود. از روی زندگی این دو یک [[تئاتر موزیکال]] موفق به نام [[اویتا (موزیکال)|اویتا]] و یک فیلم [[اویتا (فیلم)|به همین نام]] ساخته شده‌شده است.

به عقیده محمد طبیبیان، پس از دوران کشمکش داخلی نظامیان یک سرهنگ [[کاریزماتیک]] به نام خوان پرون که در کودتا نقش داشت به تدریج به مقامات بالاتر رسید و قدرت را بدست گرفت. پرون به حسن رفتار و برخورد احترام‌آمیز با نیروهای تحت امر خود شهرت داشت. او منصفانه رفاه و پیشرفت آنها را با جدیت و صمیمیت مورد توجه قرار می‌داد و برای آن بی‌وقفه تلاش و دلسوزی صادقانه می‌کرد. به همین دلیل نیز از حمایت ارتش کودتا و طیف وسیعی از افسران و درجه‌داران جزء برخوردار بود و این امر به او کمک کرد تا در صدر قدرت قرار گیرد. پرون فرد بی‌سوادی نبود و از مقوله رهبران جهانی سومی از قماش افرادی چون [[صدام حسین]] و مانند آن به حساب نمی‌آمد که ریشه قدرت آن ها اوباش شهری بوده و خود نیز از زمره سرکردگان آنها به حساب می‌آمدند. او در سال های پیش از جنگ دوم در [[ایتالیا]] مأموریت اداری داشت و به همین دلیل نیز عروج حکومت فاشیستی [[موسولینی]] و غوغای عوام الناس به حمایت از او را از نزدیک دیده و پسندیده بود. هم چنین بسیار زیر تأثیر برنامه‌های اصلاحات اجتماعی موسولینی و قول‌های او برای بهبود وضع توده‌های و تصحیح روابط درونی جامعه به نفع آنها قرار گرفته بود. او از این شرایط درسهایی گرفت که بعداً مورد استفاده قرار داد. پرون هم چنین افسری بود اهل مطالعه و فکر، اما عمدتاً در حیطه نظامی‌گری و در باب تاریخ نظامی‌گری تألیفات داشت. او با این پس زمینه هنگامی که قدرت را بدست گرفت آتش احساسات قشرها محروم جامعه را برافروخت و همچنین برنامه‌هایی مانند تعیین حداقل دستمزد، تعیین حداکثر تعداد ساعات کار در هفته برای کارگران، توسعه امکانات آموزشی و خدمات اجتماعی را مطرح کرد. در مقابل آن صنعت‌گران [[بورژوازی]] نوپا را مورد حمایت قرار داد و از طرف دیگر آنها را در رویاروئی با مشکلات کارگری که تحت نفوذ [[کمونیست]]ها بود حمایت می‌کرد. شعار خلاصه برنامه‌های او به این نحو جمعبندی می‌شد: «دوبال پرونیسم، عدالت اجتماعی و امداد اجتماعی». به این شعار چاشنی اتحاد ملی و مقابله با نفوذ آمریکا نیز اضافه می‌شد.<ref>[http://www.rastak.com/article/print/id/41 رستاک - نسخه چاپی<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>