در دوران پادشاهی رضاشاه، بحث رجعت به ایران باستان و تأکید بر ایران پیش از اسلام قوت گرفته بود، در راستای اعمال قدرت دولت تمرکزگرای پهلوی بر سراسر کشور که از تنوع قومی و فرهنگی بالایی برخوردار بود تلاش صورت میگرفت تا با پیروی از تحولات روساختی در ترکیه، شعار "ناسسونالیسزمِ ایرانی" پیش برده شود.حلقه‌ای از روشنفکران باستان‌گرا مانند [[سعید نفیسی،نفیسی]]، [[محمدعلی فروغی]] و [[سید حسن تقی‌زاده|سیدحسن تقی‌زاده]] گردهم آمدند که به این منظور اقداماتی را انجام می‌دادند. سعید نفیسی از مشاوران نزدیک رضاشاه به وی پیشنهاد کرد نام کشور رسما به «ایران» تغییر یابد. بسیاری از اسامی به صورت دستوری و بسیار شتابزده با پسوند و پیشوند شاه، پهلوی، شاهپور و غیره جایگزین شد. در همین راستا اسامی برخی از اماکن تاریخی و اسطوره‌ای که مربوط به حوزه فرهنگ ایران باستان میشد اما بر اساس تقسیمات جدید آن اماکن در حوزه فعلی ایران قرار نداشت و در کشورهای همسایه واقع شده بود بنوعی که کشورهای همسایه تمام افتخارات تاریخی و بار فرهنگی آن اماکن را بنفع خود مصادره می‌کردند احیای این‌گونه اسامی نیز در فهرست تغییرات قرار گرفت<ref>{{یادکرد|کتاب=فرهنگ جغرافیای ایران |نویسنده = |ناشر =رزم آرا |جلد = ۸ |صفحه=۲۱۶ |سال= |شابک=}}</ref><ref>{{یادکرد|کتاب=جغرافیا و اسامی دهات کشور |نویسنده = وزارت کشور |ناشر =|جلد = ۲ |صفحه=۵۰۵ |سال= |شابک=}}</ref><ref>{{یادکرد|کتاب=کیهان |نویسنده = |ناشر = |جلد = ج۳ |صفحه=ص۴۴۶ و ص۴۴۷ |سال= |شابک=}}</ref>از قدیمی‌ترین منابع در جهت تثبیت موقعیت جغرافیایی ایران بخش اول [[وندیداد]] می‌باشد که به تفصیل و تشریح شهرهای ایران پرداخته است.از بین شانزده شهری که در [[اوستا]]، به ایران نسبت داده می‌شود تعداد اندکی از آن‌ها در جغرافیای فعلی ایران قرار دارند و کشور فعلی ایران تنها محدوده کمی از ایران‌باستان را تشکیل میدهد.
