هوندا سیویک: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
گسترش مقاله |
|||
خط ۶۱:
[[پرونده:Honda Civic front 20080303.jpg|انگشتی|راست|نسل سوم هوندا سیویک هاچبک]]
[[پرونده:Honda Civic rear 20080303.jpg|انگشتی|چپ|نسل سوم هوندا سیویک هاچبک]]
نسل سوم سیویک در سپتامبر ۱۹۸۳ برای مدل سال ۱۹۸۴ معرفی شد. ترکیب مدلهای مجزای پنجدر هاچبک و استیشن واگن در این نسل به پیدایش یک مدل «شاتل واگن» یا «واگووَن» انجامید. این مدل، که در بعضی مواقع با توجه به ظاهرش به طور محاورهای با نام «صندوق پستی» نیز شناخته میشد. [[هوندا سیویک (نسل سوم)#شاتل|هوندا سیویک شاتل]] نام گرفت. مدل دیگری با نام [[هوندا سیآر-ایکس|سیآر-ایکس]] نیز در قالب یک خودروی دونفرهٔ کوپه معرفی شد که ابعاد کوچک و وزن کم آن مورد توجه قرار گرفتهبود. نسل سوم سیویک همچنین شاهد معرفی [[موتور دی هوندا|موتورهای سری دی]] بود که موتور جدید ۱٫۵ لیتری [[سیویسیسی]] با توان {{convert|76|hp|kW|0}} را نیز شامل میشد. در سال ۱۹۸۴ نوع دیگری از سیویک با عملکرد بالا با نام [[هوندا سیویک اسآی#۱۹۸۴|سیویک اسآی]] به بازار ژاپن معرفی شد که دربرگیرندهٔ سیستم تعلیق بهبود یافته و موتور ۱٫۶ لیتری [[میلسوپاپ بالاسری|دیاواچسی]] [[موتور دی هوندا|زدسی]] با نیروی خروجی {{convert|128|hp|kW|0}} بود. مدلهای اسآی در بازار ایالات متحده در دو نوع سیویک اسآی سهدر هاچبک و سیآرایکس اسآی با موتور [[تزریق سوخت برنامهریزی شده|انژکتوری]] [[میلسوپاپ بالاسری|اساواچسی]] ۱۲ سوپاپ با توان {{convert|91|hp|kW|0}} عرضه شدند. در سال ۱۹۸۴ برای اولین بار یک مدل [[خودروی چهارچرخ محرک|چهارچرخ محرک]] با جعبهدندهٔ نصب شده به طور متفاوت نیز معرفی شد و پس از آن در سال ۱۹۸۷ مورد بروزرسانی قرار گرفت. این مدل دارای مصرف سوخت {{convert|28|mpgus|L/100 km|1|order=flip}} در بزرگراه بود. سیستم چهار چرخ محرک این خودرو در ابتدا با فشردن یک دکمه فعال میشد. با این حال پس از بهبود یافتن این سیستم در سال ۱۹۸۷، محور عقب بهطور خودکار و در صورت از دست رفتن چسبندگی چرخهای جلو فعال میشد. از این سیستم جدید با نام «بلادرنگ» یاد میشد و از یک «ارتعاشدندهٔ چسبنده» برای اتصال دو میللنگ میان چرخهای جلو و چرخهای عقب تشکیل شدهبود. جعبهدندهٔ دستی این خودرو نیز به یک دندهٔ ششم موازی با نام اسال یا «بسیار پایین» (Super-Low) جهت تأمین گشتاور زیاد در سرعتهای بسیار کم مجهز شد. ایدهٔ «بلادرنگ» امروزه نیز همچنان مورد استفاده قرار میگیرد. با این تفاوت که نسبت به سیستم اولیه از نظر فناوری بهبود یافته است.
{{لنگر|نسل چهارم|۱۹۸۷}}
== نسل چهارم (۱۹۸۷–۱۹۹۱) ==
{{اصلی|هوندا سیویک (نسل چهارم)}}
[[پرونده:1988-1991 Honda Civic sedan -- 03-21-2012.JPG|انگشتی|راست|نسل چهارم هوندا سیویک سدان]]
[[پرونده:1991 Honda Civic (ED) GL sedan (2015-06-25) 02.jpg|انگشتی|چپ|نسل چهارم هوندا سیویک سدان]]
در سپتامبر ۱۹۸۷، یک مدل بازطراحی شده از سیویک با ابعاد بزرگتر و ارتفاع کمتر دماغه معرفی شد. برای بازارهای مختلف سراسر جهان تیپها و مدلهای بسیار متنوعی عرضه شد. مهمترین مدل قابل اشاره از میان این مدلها، سویک اسآیآر مخصوص بازار ژاپن بود که از موتور ''B16A'' دیاواچسی ویتک بهرهمند بود. تمام مدلهای اختصاصی بازار ایالات متحده به سیستم [[سوخترسانی انژکتوری#الکترونیک|تزریق سوخت الیکترونیکی]] مجهز شدند. با این حال مدلهای [[کاربراتور]]ی همچنان در بازارهای دیگر در دسترس بودند. هوندا سیویک در نسل چهارم شاهد معرفی یک سیستم تعلیق عقب کاملاً مستقل بود که در تمامی مدلهای این خودرو به کار گرفتهشد.<ref>{{cite web|url=http://www.edmunds.com/insideline/do/Features/articleId=68272 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090301022821/http://www.edmunds.com/insideline/do/Features/articleId%3D68272 |title=Inside Line: Honda Civic |publisher=Edmunds.com |archivedate=1 March 2009 |accessdate=7 May 2019 |deadurl=yes |df=dmy-all }}</ref> علاوه بر این، هوندا سیآرایکس نیز به عنوان عضوی از خانوادهٔ سیویک با تیپهای اچاف، دیایکس و اسآی در ایالات متحده باقی ماند و در طی توافقی با شرکت مرسدس-بنز آفریقای جنوبی، یک مدل چهاردر سدان با نام بالاد در مدلهای ۱۵۰۰ ۱۶-سوپاپ، ۱۶۰۰آی ۱۶-سوپاپ و ۱۶۰۰آی ۱۶-سوپاپ دیاواچسی ساخته شد. ۸۰۰ دستگاه اولیهٔ تولیدشده از نسل چهارم سیویک در کارخانهٔ جدید هوندا در [[الیستون، انتاریو]] کشور [[کانادا]]، در تیپ اسئی تولید شدند. این خودروهای نسخهٔ ویژه، دارای زههای جانبی سفید رنگ هماهنگ با رنگ سفید بدنه، و آینههای جانبی همرنگ بدنه بودند. در زههای جانبی این مدلها یک خط آبی نیز به چشم میخورد.
{{-}}
|