بختیاروند: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بختیاروَند ''' در ساختار اجتماعی [[مردم بختیاری|ایل بختیاری]] به یکی از چهار [[باب]] تشکیل‌دهنده شاخه [[هفت‌لنگ]] اطلاق می‌گردد. سرهنری راویلسون سفرنامه نویس و مترجم کتیبه هایکتیبه‌های کرمانشاه در کتاب خود مینویسدمی‌نویسد که در منطقه مرکزی قوم لر نه باب و مجموعه زندگی میکنندمی‌کنند که نام آنها بختیاریست اما این نام را همگی از یک باب به ارث برده اندبرده‌اند و در گذشته تنها به آنها لر بزرگ گفته میشد می‌شد. نفوذ و قدرت باب بختیاروند منجر شد تا به مجموعه نه باب لر مرکزی بختیاری گفته شود.

ایل بختیاری به دو شاخه اصلی [[هفت‌لنگ]] و [[چهارلنگ]] تقسیم می‌شود.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/49583/Bakhtyari |عنوان=Bakhtyārī | ناشر =[[دانشنامه بریتانیکا]] |تاریخ = |تاریخ بازبینی=3-25-2014}}</ref> شاخه هفت‌لنگ از ۴ باب (رده) تشکیل شده‌است که بختیاروند یکی از آن‌ها بشمار می‌آید.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=660 |عنوان= | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref> باب بختیاروند از چندین طایفه تشکیل شده‌است. بختیاروند نباید با [[بهداروند|طایفه بهداروند]] اشتباه گرفته شود،شود؛ زیرا طایفه بهداروند، تنها یکی از طوایف تشکیل‌دهنده باب بختیاروند محسوب می‌شود.

<ref>راولینسن، هنری. ''سفرنامه''، ترجمهٔ اسکندر امان اللهی بهاروند، تهران:۱۳۶۲. (ص.۱۴۵-۱۴۶)</ref>. [[حمدالله مستوفی]]، در کتاب ''[[تاریخ گزیده]]؛'' به مهاجرت گروهی از طوایف، از جمله بختیاری‌ها از [[جبل‌السراج|جبل‌السماق]]، در [[حلب]]، واقع در غرب [[شام]] به [[لرستان]]، اشاره می‌کند.<ref>راولینسن، هنری. ''سفرنامه''، ترجمهٔ اسکندر امان اللهی بهاروند، تهران:۱۳۶۲. (ص.۱۴۵-۱۴۶)</ref><ref>حمدالله مستوفی. ''تاریخ گزیده''، به کوشش عبدالحسین نوایی، تهران:۱۳۳۹ (ص.۵۴۰-۵۴۱)</ref> .<ref>{{یادکرد وب |نام خانوادگی= شاهسوار|نام= فرهاد |عنوان= مقایسه آنالیز ژنوتیپی KIR/HLA در جمعیت‌های لر و ایرانی |نشانی=http://yafte.lums.ac.ir/article-1-1319-fa.pdf|تاریخ= ۱۳۹۲ |ناشر=یافته}}</ref>

"بختیاروند" به [[یک باب]] از [[بختیاری|ایل بختیاری]] اطلاق می‌شود. در تقسیم‌بندی این باب، چندین طایفه مشاهده می‌گردد.

بختیاروندها و طوایف آن، در مناطق [[ییلاق|ییلاقی]]؛ [[چهارمحال و بختیاری]] و قسمتی از منطقه [[بازفت]] و مناطق [[قشلاق|قشلاقی]]؛ دهستان‌های [[سوسن سرخاب]]، [[اندیکا]]، [[شیمبار]]، [[لالی]]، منطقه [[گتوند]] و سواحل [[کارون|رود کارون]] در [[استان خوزستان]] پراکنده‌اند.<ref>لایارد، هنری. ''سیری در قلمرو بختیاری و عشایر بومی خوزستان''، ترجمهٔ مهراب امیری، تهران، ۱۳۷۱. (ص.۴۹، ۵۴، ۵۵)</ref>. نواحی ییلاقی و قشلاقی بهداروندها، بین شهرستان‌های [[ایذه]]، [[شوشتر]]، [[مسجدسلیمان]]، [[شهرستان فریدون‌شهر|فریدون‌شهر]]، [[لنجان]]، [[شهرکرد]] و [[فارسان]] قرار دارند. بسیاری از طوایف بهداروند هم‌اکنون یکجانشین شده‌اند.شده‌اند؛ مثلاً در شهر [[فارسان]] فامیل مالکی که از بنیانگذاران این شهر می‌باشند، از طایفه علاالدین وند ایل بهداروند می‌باشند که حدود دو قرن پیش در این شهر نخستین بار سکنی گزیده‌اند.