سید علی‌محمد باب: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اصلاح و تکمیل منابع برچسبها: حذف منبع ویرایشگر دیداری |
اصلاح و تکمیل نوشتار، تامین منابع اصلی |
||
خط ۹۵:
=== دستگیری ===
حکومت و روحانیون ابتدا توجه زیادی به حرکت بابی نکردند اما در اواخر تابستان ۱۸۴۵ میلادی وقتی از گسترش سریع آن آگاه شدند، تصمیم به کنترل آن گرفتند؛ لذا باب که تازه از [[مکه]] به [[بوشهر]] آمده بود، به شیراز برده شد و محبوس گردید.<ref name="ReferenceA">{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = Stenstrand'S| نام =August J | پیوند نویسنده =آگوست استنسترندز | نام خانوادگی۲ = Browne| نام۲ = Edward G| پیوند نویسنده۲ =ادوارد براون | نام ویراستار =Muhammad Abdullah | نام خانوادگی ویراستار = al-Ahari| پیوند ویراستار =محمدعبدالله الاهری | فصل = BABISM| نویسندگان سایر بخش‌ها = Daltaban Peyrevi | عنوان = THE COMPLETE CALL TO THE HEAVEN OF THE BAYAN| سال =۲۰۰۶| ناشر = Magribine Press| مکان =Chicago | زبان = en| شابک =1-56316-953-3| صفحه = ۲۴| صفحات =۲۰۰}}</ref><ref>A YEAR AMONGST THE PERSIANS by EDWARD GRANVILLE BROWNE CAMBRIDGE AT THE UNIVERSITY PRESS MCMXXVII ,CHAPTER II FROM ENGLAND TO THE PERSIAN FRONTIER, p. 66.</ref> دلیل دستگیری باب این بود که بعد از باز گشت از مکه به يکي از مريدانش به نام صادق خراسانی نوشت که بايستی در اذان نماز جمعه اين جمله را بیافزاید «أشهد أن علياً قبل نبيل باب بقية الله» یعنی شهادت مي دهم که علي محمد، باب امام زمان است.<ref>'''عبدالکریم موسوی اردبیلی (۱۳۴۸). ''نقطه اولی جمال ابهی''. جهان. ص. ۱۰.'''</ref>
به همین خاطر حاکم فارس عده‌ای از مأموران خود را از شیراز عازم کرد تا هرکجا که می‌توانند او را بیابند و توقیفش کنند. هنگامی که باب از تصمیم حسین خان آگاه شد، بوشهر را به قصد شیراز ترک گفت. در بین راه به مأموران رسید و گفت من همان کسی هستم که برای یافتنش تلاش می‌کنید.<ref>تاریخ نبیل زرندی، صفحهٔ ۱۲۴</ref> او را نزد حاکم فارس بردند و حاکم نیز بسیار با او بدرفتاری کرد.<ref>تاریخ نبیل زرندی، صفحهٔ ۱۲۹</ref> او در برابر حاکم توسط سر دسته روحانیون مورد بازپرسی قرار گرفت و توسط وی مرتد اعلام شد و دستور داده شد که او باید با فلک تنبیه شود و در خانه عبد الحمید خان داروغه محبوس شود.<ref name="ReferenceA" /> بعد از آن، سید علی محمد شیرازی به ضمانت دایی خود به منزل او رفت.
| |||