نیروی نظامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از آن جا که طبیعت جنگ‌ها در طول زمان تغییر می‌کرد و به خصوص با ابداع [[توپخانه]] در [[قرون وسطی|قرون وسطای]] اروپا و اختراع اسلحه گرم ویژهٔ پیاده‌نظام در دوران [[رنسانس]]، تلاش‌هایی در جهت تعریف و تشخیص راهبردها و [[تاکتیک‌های بزرگ]] و عادی فراتر از دعای پیش از جنگی که رومی‌ها انجام می‌دادند انجام گرفت تا پیروزی‌های بزرگتری نسبت به دوران آن‌ها به دست آید. بعدها این تلاش‌ها، نام [[علوم نظامی]] را به خود گرفت و سپس تحت تأثیر تفکرات انقلاب صنعتی رویکرد [[روش علمی]] برای اداره عملیات‌های نظامی اتخاذ شد. [[سرلشکر]] اهل [[پروس]] به نام [[کارل فون کلاوزویتس]] که کارشناسی پیشرو در زمینه [[راهبرد نظامی|راهبردهای نظامی]] مدرن بود در کتاب کلاسیک خود به نام «دربارهٔ جنگ»، راهبرد نظامی را «به کارگیری نبردها برای به پایان بردن جنگ‌ها به نفع خود» تعریف می‌کند.<ref>{{یادکرد|فصل= |کتاب=The New Encyclopaedia Britannica|ناشر= Encyclopaedia Britannica, Incorporated|شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال= 1993 |شابک= |نویسنده=MacHenry, {{چر}}Robert |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه=305 |زبان=en |مقاله= |ژورنال= |نشریه= |تاریخ= |دوره= |شماره= |شاپا=}}</ref> وی می‌نویسد:

 

 

همچنین کلاوزویتس اهداف سیاسی را فراتر از اهداف نظامی قرار داده و می‌گوید که نیروی نظامی باید توسط مردم کنترل شود. راهبرد نظامی یکی از اجزای اتحاد سه‌گانه «[[هنر نظامی (علوم نظامی)|هنرها]]» یا «علوم» بود که اداره جنگ را بر عهده داشت. بقیه عبارت بودند از: [[تاکتیک‌های نظامی]]، اجرای طرح‌ها و [[تحرک عملیاتی|مانور نیروها]] در نبرد و [[پشتیبانی نظامی|پشتیبانی ارتش]].