زبان فارسی باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز تمیزکاری یادکردها (وظیفه ۱۹) |
جز تمیزکاری یادکردها (وظیفه ۱۹) |
||
خط ۴۱:
از زبان فارسی باستان نوشته‌های نسبتاً زیادی به جای مانده که بیشترین حجم آن را [[کتیبه]]ها تشکیل می‌دهند. به جز کتیبه‌ها که همگی متعلق به شاهان و نیاکان ایشان هستند نوشته‌هایی بر روی لوح و سنگ وزنه و سکه و ظروف نیز به جای مانده‌است.<ref>Kent:p107</ref> این نوشته‌ها اگرچه از نظر ارزش [[تاریخ|تاریخی]] و زبان‌شناختی معتبر هستند اما ارزش [[ادبیات|ادبی]] آن‌ها بسیار پایین است. با این وجود برخی به وجود ابیات و سرودهایی در ضمن این کتیبه‌ها اشاره داشته و آن‌ها بخصوص آغاز کتیبه‌ها را دارای ارزش ادبی تعبیر کرده‌اند.
مفصل‌ترین کتیبه هخامنشی همان [[سنگ‌نوشته بیستون]] در [[استان کرمانشاه]] کنونی است که به دستور داریوش یکم نقر گردیده. این کتیبه سه زبانه که بجز فارسی باستان برگردان‌های ایلامی و اکدی را نیز در کنار خود دارد بیشترین ارزش را از نظر [[زبانشناسی]] و تاریخی به پژوهشگران عرضه کرده‌است. چرا که قدیمی‌ترین کتیبه فارسی باستان دانسته شده و اینکه یکی از قدیمی‌ترین اسناد [[زبان‌های هندواروپایی|زبان‌های باستانی هندواروپایی]] است که در زمان کاربرد به [[الفبا|الفبایی]] هجایی ثبت شده‌است. ضمن اینکه اطلاعات بسیار زیادی از اوضاع و احوال سرزمین هخامنشیان و منش و سیاست‌های ایشان به دست داده و در نهایت کمک شایانی به کشف و درک زبان‌های اکدی و عیلامی نموده‌است. داریوش به جز بیستون کتیبه‌های دیگری در خوزستان و پارس نیز داشته‌است.<ref name="pazhuhesh">{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://ghiasabadi.com/behistun.html |عنوان =دربارهٔ سنگ‌نوشته داریوش بزرگ در بیستون| ناشر =وبگاه پژوهش‌های ایرانی |تاریخ =
۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۲}}</ref>
| |||