سید روح‌الله خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مهدی حائری]] می‌گوید خمینی بشدت متأثر از [[ابن عربی]] بود و در تدریس اسفار ملاصدرا رویکردی عرفانی داشت و علاقه ای به مباحث فلسفی [[فارابی]] و [[ابن سینا]] نشان نمی‌داد.<ref name="iptra1"/> وی در عرفان به [[فصوص الحکم]] و [[فتوحات المکیه]] ابن عربی، [[مفتاح الغیب]] قونوی، [[شرح فصوص الحکم]] [[داوود قیصری]] و شرح قصیده [[ابن الفارض]] از کاشانی و ا[[صطلاحات الصوفیه]] علاقه نشان می‌دهد. وی به روایت [[فلسفه نوافلاطونی]] رایج در میان حکمای مسلمان نیز گرایش داشت و در آثارش به اثولوجیا استناد می‌کند، که در اصل برگرفته از [[تاسوعات]] [[فلوطین]] بوده و به اشتباه متعلق به [[ارسطو]] پنداشته شده‌است. بدین ترتیب، وی آمادگی پذیرش آرای فلسفی غیراسلامی را مشروط به سازگاری با سنت و روایات دارا بود.<ref>[http://www.fa.islamic-sources.com/article/بازنگری-عرفان1-خمینی-و-میراث-حکمت-عرفا بازنگری عرفان(1): خمینی و میراث حکمت عرفانی اسلام]</ref>

 

=== حکمت نظری ===

خمینی به مکتب [[اصالت الوجود]] مندرج در عرفان نظری و [[حکمت متعالیه]] تعلق دارد. او، همچون بسیاری دیگر از عرفای مسلمان، می‌کوشد تا [[واحد (اسماءالله)|واحد]] نوافلاطونی را با [[الله]] چنان‌که در اسلام معرفی شده‌است، جایگزین سازد و اندیشه [[صدور]] در این فلسفه را با [[وحی]] اسلامی و [[تجلی]] عرفانی تطبیق دهد. بدین ترتیب «واحد» بی شخصیت نوافلاطونی، با خدای متشخص [[توحید (اسلام)|توحید]] اسلامی جایگزین می‌شود. وی می‌کوشد تا مشکل جمع [[تنزیه]] (بی مانندی و مغایرت خداوند در عالم) و [[تشبیه]] (ظهور خدا در قالب صفات) الهی را رفع کند و در این راه از آرای [[تصوف]] بهره می‌جوید. همچنین، با بهره‌گیری از ایده [[اعیان ثابته]] ابن عربی، فاصله بی‌نهایت میان عالم لاهوت و تعالی امر مطلق با عالم محسوس [[ناسوت]] که عرصه تکثر محسوسات را پرکند. این اعیان ثابته همان تعینات تجلی اسماء الهی است. در این مکتب، [[انسان کامل]] مظهر صفات و اسمای الهی در عالم می‌شود که طبق اسفار ملاصدرا باید سفر چهارگانه ای را برای وصول به حق بپیماید.<ref>[http://www.payam-aftab.com/fa/doc/article/69615/امام-خمینی-میراث-فلسفه-عرفانی-اسلامی-الکساندر-نایش امام خمینی و میراث فلسفه عرفانی اسلامی / الکساندر نایش]</ref>