حبیب‌الله شهبازی: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال‌های ۱۳۲۰–۱۳۳۲ شهبازی جزو اتحادیه غیررسمی از سران ایلات غیرترک [[فارسی‌زبانان|فارس]] بود که علیه سلطه سران [[ایل قشقایی]] ([[ناصر قشقایی|ناصر خان]] و [[خسرو خان قشقایی]]) مبارزه می‌کردند.س از [[کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲]] برادران قشقایی تبعید شدند. در سال ۱۳۴۱ حکومت [[دودمان پهلوی|پهلوی]] تهاجم برای سرکوب ایل قشقایی را آغاز کرد. شهبازی در واکنش به اقدامات ضدعشایری حکومت [[دودمان پهلوی|پهلوی]] از پاییز ۱۳۴۱ شورش گسترده‌ای را در منطقه کوهستانی [[کوهمره سرخی]] آغاز کرد و قریب به شش ماه به مبارزه مسلحانه علیه ارتش پرداخت. طبق اسناد منتشرشده شهبازی با روحانیون سرشناس شیراز، شیخ [[بهاءالدین محلاتی]] و [[سید عبدالحسین دستغیب]]، در ارتباط بوده‌است. او در یکی از اعلامیه‌هایش خود را «فدوی اسلام، روحانیون و خمینی» خوانده‌است.

 

او در اعلامیه دیگر از منشور کنگره جبهه ملی ایران حمایت کرده و خواستار «آزادی فوری جناب آقای دکتر محمد مصدق و سایر زندانیان سیاسی و آزادی مطبوعات و انحلال سازمان مخوف امنیت و اطلاعات و رهایی آزادیخواهان از قید و بند تبعید داخل و خارج شده است.» او افزوده: «عشایر فارس نه تنها مخالف اصلاحات ارضی و اجتماعی و آزادی دهقانان» نیستند «بلکه هرگونه اصلاحات اساسی و مترقیانه را که با تصویب نمایندگان واقعی و به دست دولت برگزیده ملت و در حدود قانون اساسی و رعایت اعلامیه حقوق بشر صورت گیرد صمیمانه پشتیبانی می‌کنند.» [سیاهپور، قیام عشایر جنوب، صص ۲۴۱-۲۴۹]