التهاب عروقی تاکایاسو: تفاوت میان نسخه‌ها

آرتریت تاکایاسو {{انگلیسی|Takayasu's_arteritis}} یا سندرم قوس آئورت بیشتر رگهایرگ‌های بزرگ (عمدتاً [[آئورت]] و شاخه‌های آن و عروق اصلی ریه) را درگیر می‌کند. گاه از این بیماری با نامهاینام‌های granulomatous” و یا”large -cell ” یاد می‌شود تا ناهنجاری اصلی میکروسکپی (ضایعات ندولی کوچکی که در اطراف سلولهایسلول‌های بزرگ خاصی در دیواره رگ بوجودبه وجود میآید) توصیف شود.

علایم اولیه بیماری شامل [[تب]]، بیحالی و ضعف، [[کاهش وزن]]، درد عضلانی و مفصلی و عرق شبانه است. آنمی و افزایش شاخص‌های آزمایشگاهی التهاب مانند (ESR) نیز دیده می‌شود. هرچه التهاب رگ افزایش پیدا کند علائم کاهش خون رسانی عضو مشخص تر می‌شود. کاهش [[نبض]]های محیطی، اختلاف فشار خون در اندامهایاندام‌های مختلف، وجود [[سوفل]] در محل تنگی عروق و درد شدید و ناگهانی انتهاها (لنگیدن) علایم متداول در فاز مزمن هستند. تنگ شدن شریانهایشریان‌های [[کلیه]] موجب افزایش فشار خون، درگیری ریه موجب درد قفسه صدری و اختلال خونرسانی به مغز موجب علایم مختلف عصبی و چشمی می‌شود. [[آنوریسم]] و [[پدیده رینود]] نیز ممکن است روی دهند.

بررسیهایبررسی‌های [[اولتراسوند]] با استفاده از داپلر برای نشان دادن درگیری عروق نزدیک به [[قلب]] مفید است ولی غالباً قادر به نشان دادن درگیری رگهایرگ‌های محیطی تر نمی‌باشد. غالباً مشاهده کلیه رگهایرگ‌های اصلی توسط (pan-aortography) و در مورد رگهایرگ‌های ریه (pulmonary angiography) لازم است تا بتوان وسعت درگیری عروقی را ارزیابی نمود.

درمان با [[کورتیکواستروئید]] خوراکی (مانند [[پردنیزون]]) (با دوز بالا) و داروهای تضعیف کنندهتضعیف‌کننده ایمنی مانند [[سیکلوفسفاماید]] است.

* واشینگتن، درمانهایدرمان‌های طب داخلی ۲۰۰۷