مغناطیس: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مغناطیس''' واژه‌ای است که برای نشان دادن پاسخ میکروسکوپی ماده به [[میدان مغناطیسی]] بکار می‌رود؛ و فاز مغناطیسی ماده را نسبت به این پاسخ دسته‌بندی می‌نماید. برای نمونه شناخته‌شده‌ترین فاز مغناطیس [[فرومغناطیس]] است که در آن ماده میدان پایدار مغناطیسی رادررا در خود ایجاد می‌کند. [[نیکل]]، [[کروم]]، [[آهن]]، [[گادولینیوم]] و [[آلیاژ]]هایشان ازین دسته‌اند. البته همهٔ مواد پاسخی در برابر میدان مغناطیسی ار خود نشان می‌دهند. برخی مانند [[پارامغناطیس]] جذب میدان می‌شوند و برخی دیگر مانند [[دیامغناطیس]] از میدان رانده می‌شوند. برخی دیگر هم رفتارهای پیچیده‌تری دارند. اثر میدان بر برخی مواد قابل چشم‌پوشی است که آن‌ها را نامغناطیس می‌نامند. [[آلومینیوم]]، [[مس]]، [[آب]] و [[گاز]]‌ها ازین دسته‌اند.

[[ارسطو]] و [[طالس]] را می‌توان نخستین کسانی دانست که دربارهٔ مغناطیس گفتگو داشته‌اند. البته در همین زمان (۶۰۰ پیش از میلاد) پزشک بنام هندی [[سوشروتا]]، [[آهنربا]] رادررا در جراحی بکار می‌برده‌است.

در واقعیت چیزی بنام تک‌قطبی مغناطیسی وجود ندارد. هرگاه یک دوقطبی را (همیشه یک سر دو قطبی شمال و سر دیگر جنوب است) به دونیم کنیم باز هم هر تکه یک دوقطبی خواهد بود و شمال و جنوب در آن بوجودبه وجود می‌آید. از اینرو تک‌قطبی تنها در [[فیزیک تئوری]] وجود دارد. [[پاول دیراک]] نخستین کسی بود که تئوری وجود تک‌قطبی را با استفاده از [[تئوری کوانتم]] بیان داشت.