سکه‌های ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

به این دلیل و به دلایل دیگر در بین بعضی دانشمندان اختلاف نظر وجود دارد. بعضی معتقدند که این سکه‌ها پس از فتح کشور ساردیس توسط کورش در ۵۴۷ تولید شده‌اند. برخی دیگر همچنان برسر همان نظریه قدیمی هستند که دست کم سکه‌های طلا متعلق به زمان‌های قدیم تر، در طول پادشاهای فرمانروای لیدیه کرسوس می‌باشد. مرجع‌های متعددی در متون قدیمی یونان بر وجود سکه‌های طلای [[کرزوس]] دلالت دارند که باور بر این است که تنها همین سکه‌ها مقصود بوده‌است.

در هر حال این سکه‌ها در تاریخی مابین قرن ششم قبل از میلاد و سال‌های ۵۰۰ و ۵۲۱ ثبت شده‌اند. از حدود سال‌های ۵۰۰ قبل از میلاد سری دیگری در دست است که بی شک سکه‌های [[امپراتوری ایران]] هستند. که یونانی‌ها به آنان [[سکه دریک]] (طلا) و سیگلوی (نقره) می‌گویند، هر دو با این مشخصه که کمانداری بر روی سکه ضرب شده‌است. هدف ساختن یک شکل متحد استاندارد از ارزش‌های امپراتوری بوده‌است و به نقل از هرودت برای نشان دادن قدرت شخصی داریوش: که خاطره‌ای از خود برجاگذارد که هیچ پادشاهی تاکنون چنین نبوده…. او طلا را تا حد نهایت تخصیص می‌کرد و سکه‌های خالص ضرب می‌کرد.

سکه‌های نقره به واحدهای و هم ضرب می‌شده‌اند سکه‌های doric و sigloi دریک و سیگل سکه‌های تجاری بودند که معمولاً از نظر وزن، خلوص و حتی طرح به عنوان سرمشق از جلوه و وجهه خاصی برخوردار بودند. سکه‌های در یک دریک به عنوان واحد طلای استاندارد درمیان غرب امپراتوری موجود بوده، اما در قرن پنجم، ضرابخانه طلای دیگری دربابل تأسیس شد و شاید تعدادی ضرابخانه دیگر در قرن ۴ موجود بوده.

 

درقصر داریوش در تخت جمشید کارگران با اجناس حقوق می‌گرفتند (به‌وسیله کالا). بره و آهو مقیاس بودند ۱ بره در ازای ۳ shelcel، ۱ اکوزه تواب برابر ۱ shelced در ازای کارهای رسمی نیز به جای [[وجه نقد]] از محصولات زمین پرداخت می‌شد.

از یک کتیبه یافته در تخت جمشید این چنین دریافت شده که در طول دوران خشایار شاه؟ (۶۵-۴۸ق. م) حقوق نقداً پرداخت می‌شد و در اواخر امپراتوری اش . اما پرداخت حقوق از آن پس به [[صورت کالا]] درآمد.

 

== هخامنشیان ==