اومایارا سانچز: تفاوت میان نسخه‌ها

علی‌رغم شرایطش سانچز نسبتاً مثبت‌اندیش بود. او برای یکی از داوطلبان اشعاری از گرمان [[سانتا ماریا]] براگان خواند و درخواست شکلات، غذا و نوشیدنی و با مصاحبه موافقت کرد. هنگامی که ترسیده بود شروع به دعا و گریه کرد و در شب آخر درمورددر مورد اینکه نمی‌خواهد مدرسه‌اش دیر شود هذیان می‌گفت. در برهه‌ای او از کسانی که برای نجاتش تلاش می‌کردند خواست که او را تنها بگذارند تا بتوانند استراحت کنند. ساعت‌ها بعد تلمبه‌ای آوردند اما پاهای او زیر مخلوط آوار و گل‌رود گیر کرده بود و در نبود امکانات پزشکی برای [[قطع عضو]]، پزشک‌های حاضر در آنجا مرگ او را بهتر دانستند.