ویکی‌پدیا

روزه در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
جز یک اشتباه تایپی ویرایش شد
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
برچسب‌ها: افزودن القاب حذف منبع ویرایشگر دیداری
خط ۱۹:
 
== آثار روزه ==
در حدیثی از امام [[جعفر صادق]] (ع)علت تشریع روزه برابری میان فقرا و اغنیاست.<ref>دانشنامه جهان اسلام، «برابری»</ref>
 
[[محمد حسین طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] دربارهٔ روزه می‌گوید: «در خصوص روزه برگشتن آثار اطاعت در انسان را در جمله «شاید با تقوا شوید» بیان کرده‌است و می‌گوید فایده روزه تقوا است؛ و آن خود سودی است که عاید خود شما می‌شود؛ و هر که بخواهد به عالم طهارت و رفعت متصل شود و به مقام بلند کمال و روحانیت ارتقاء یابد، اولین چیزی که لازم است بدان ملتزم شود این است که از افسارگسیختگی خود جلوگیری کند و بدون هیچ قید و شرطی سرگرم لذت‌های جسمی و شهوات بدنی نباشد؛ و خود را بزرگ‌تر از آن بداند که زندگی مادی را هدف بپندارد؛ و سخن کوتاه اینکه از هر چیزی که او را از خداوند مشغول می‌دارد بپرهیزد؛ و این تقوایی که قرآن به آن اشاره می‌کند تنها از راه روزه و خودداری از شهوات به دست می‌آید؛ و این خودداری از شهوات عبارت است از خودداری از شهوت شکم از خوردن و آشامیدن و [[شهوت جنسی]]. و اگر مدتی از این سه چیز پرهیز کنند به تدریج نیروی [[خویشتن داری]] از گناهان در آنان قوت می‌یابد و نیز به تدریج بر اراده خود مسلط می‌شوند و آن‌وقت در برابر هر گناهی عنان اختیار از کف نمی‌دهند و در تقرب به خداوند متعال دچار سستی نمی‌گردند.»<ref>طباطبایی، محمد حسین. ''تفسیر المیزان. '' جلد دوم.</ref> روزه در اسلام یکی از فروع عبادی به‌شمار می‌آید.
 
همچنین در احادیث بسیار علت روزه گرفتن به یاد مستمندان بودن هم یاد شده است.
 
== احکام روزه ==
سطر ۳۰ ⟵ ۳۲:
#[[خوردن]] و [[نوشیدن|آشامیدن]] (در آنچه غیر از راه حلق باشد مثل تزریق، محل اختلاف است)
#[[آمیزش جنسی|آمیزش]] در قبل و بنا بر قول مشهور در دبر
# دروغ بستن بر خدا، رسول خدا و امامان بنا بر قول منسوب به مشهور. به تصریح برخی حضرت [[فاطمه]] (س)و دیگر پیامبران و جانشینان ایشان نیز در حکم یادشده ملحق به آنانند.
# رساندن [[ریزگرد|غبار]] غلیظ به حلق به قول مشهور (و بنا بر نظر برخی رساندن غبار غیر غلیظ به حلق نیز موجب بطلان روزه است، مگر آنکه اجتناب از آن دشوار باشد)
# باقی ماندن بر [[جنابت]]، [[حیض]] و نفاس تا اذان صبح
سطر ۸۲ ⟵ ۸۴:
[[پرونده:Fasting.JPG|بندانگشتی|250px|[[افطار]] روزه‌داران مسلمان در یک [[مسجد]]]]
{{اصلی|افطار}}
شکستن یا باز کردن روزه را ''[[افطار]]'' گویند.<ref>فرهنگ فارسی عمید، «افطار»</ref> فقه اهل سنت توصیه می‌کند که روزه‌دار در باز کردن روزه خود به محض [[غروب خورشید]] شتاب کند، حال آنکه طبق دیدگاه مشهور در فقه شیعه، روزه‌دار باید صبر کند تا سرخی نیمه شرقی آسمان برود و اذان مغرب گفته شود.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/fasting Fasting: Encyclopedia Iranica]</ref> مسلمانان معمولاً روزه را به تبعیت از [[پیامبر اسلام]] با یک نوشیدنی غلیظ و خرما باز می‌کنند که در علم پزشکی هم اثبات شده است. برخی از مسلمانان بعد از باز کردن روزه نماز می‌خوانند و سپس آماده [[وعده غذایی]] بزرگ‌تری می‌شوند که معمولاً شامل غذاهای مخصوص به این ماه است. این غذا خوردن‌ها فرصتی برای بازدید بستگان، همسایگان و دوستان از همدیگر است.<ref>[http://books.google.com/books?id=OZbyz_Hr-eIC&printsec=frontcover&dq=encyclopedia+of+islam&hl=en&sa=X&ei=ekDmUcXyIqGAiAKhm4C4BQ&ved=0CEQQ6AEwAw#v=snippet&q=fasting%20Arabic:%20sawm%20siyam&f=false Encyclopedia of Islam By Juan Eduardo Campo, p. 227]</ref>
 
در مراکش رسم است در وقت شرعی افطار و سحر در [[بوق]] می‌دمند.<ref>دانشنامه جهان اسلام، «بوق»</ref>
سطر ۹۰ ⟵ ۹۲:
 
== ارجاعات مذهبی ==
[[مرتضی مطهری|شهید مرتضی مطهری]] در مورد فلسفه روزه‌داری چنین می‌نویسد:
 
اساساً برنامه ماه مبارک رمضان برنامه انسان سازی است که انسانهای معیوب در این ماه خود را تبدیل به انسانهای سالم، و انسانهای سالم خود را تبدیل به انسانهای کامل کنند. برنامه ماه مبارک رمضان برنامه تزکیه نفس است، برنامه اصلاح معایب و رفع نواقص است، برنامه تسلط عقل و ایمان و اراده بر شهوات نفسانی است، برنامه دعاست، برنامه پرستش حق است، برنامه پرواز به سوی خداست، برنامه ترقی دادن روح است، برنامه رقاء دادن روح است.
 
اگر بنا باشد که ماه مبارک بیاید و انسان سی روز گرسنگی و تشنگی و بی‌خوابی بکشد و مثلًا شبها تا دیروقت بیدار باشد و به این مجلس و آن مجلس برود، و بعد هم عید فطر بیاید و با روز آخر شعبان یک ذره هم فرق نکرده باشد، چنین روزه‌ای برای انسان اثر ندارد. اسلام که نمی‌خواهد مردم بی‌جهت دهانشان را ببندند، بلکه با روزه گرفتن قرار است که انسانها اصلاح شوند. چرا در روایات ما آمده است که بسیاری از روزه داران هستند که بهره آنها از روزه جز گرسنگی چیزی نیست؟ بستن دهان از غذای حلال برای این است که انسان در آن سی روز تمرین کند که زبان خود را از گفتار حرام ببندد، غیبت نکند، دروغ نگوید، فحش ندهد. این از همان امور معنوی و باطنی و ملکوتی است.
«پس ما اگر ماه رمضانی را گذراندیم، شب‌های احیایی را گذرانیدیم، روزه‌های متوالی را گذراندیم، بعد از ماه رمضان در دل خودمان احساس کردیم که دیگر بر شهوات خودمان بیش از پیش از ماه رمضان مسلط هستیم. بر عصبانیت خودمان از سابق بیشتر مسلط هستیم. بر چشم خودمان بیشتر مسلط هستیم، بر زبان خودمان بیشتر مسلط هستیم. بر اعضا و جوارح خودمان بیشتر مسلط هستیم و بالاخره بر نفس خودمان بیشتر مسلط هستیم و می‌توانیم جلو نفس اماره را بگیریم، این علامت قبولی روزه ماست، اما اگر ماه رمضانی گذشت و تمام شد، حظ ما از ماه رمضان - آن‌طور که پیغمبر اکرم فرمود که بعضی از مردم حظشان از روزه فقط گرسنگی و تشنگی است - فقط این بوده که یک ماه یک گرسنگی‌هایی و یک تشنگی‌هایی کشیدیم (اغلب هم از بس که سحر و افطار می‌خوریم تشنه و گرسنه هم نمی‌شویم ولی لااقل بدحال می‌شویم)، یک بدحالی در مدت این یک ماه پیدا کردیم و در نتیجه این بدحالی قدرت ما بر کار کردن کم‌تر شد و چون قدرت ما بر کار کم‌تر شد بعد هم آمدیم روزه را متهم کردیم که روزه هم شد کار در دنیا؟ (آنکه محصل و دانشجوست می‌گوید من در تمام این ماه رمضان قدرت درس خواندنم کم شد. آنکه اهل کار دیگری است می‌گوید قدرت فلان کار من کم شد، پس روزه بد چیزی است) این علامت قبول نشدن روزه ماست، در صورتی که اگر انسان در ماه رمضان روزه‌گیر واقعی باشد، اگر واقعاً به خودش گرسنگی بدهد، اگر همین‌طور که گفته شده‌است سه وعده غذا را تبدیل به دو وعده کند، یعنی قبلاً یک صبحانه و یک ناهار و یک شام می‌خورد، حالا دیگر ناهار نداشته باشد، افطارش فقط به اندازه یک صبحانه مختصر باشد، بعد هم سحر نه خیلی زیاد بر معده تحمیل کند بلکه یک غذای متعارف بخورد، بعد احساس می‌کند که هم نیروی بدنی‌اش بر کار افزایش پیدا کرده‌است و هم نیروی روحی‌اش بر کار خیر و هم نیروی روحی‌اش بر تسلط بر نفس، این حداقل عبادت است.»<ref>[http://www.ghaemiyeh.com/library/category/ready/book/258/Page-45 آزادی معنوی، مرتضی مطهری]</ref>
 
== جستارهای وابسته ==
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/روزه_در_اسلام»