جدایی دین از دولت: تفاوت میان نسخه‌ها

در دوران [[صفویان|صفوی]] نیز، [[شاه]] هم رئیس دولت و هم رهبر دینی بود. در دوره مشروطیت، [[قانون اساسی مشروطه]] به سال ۱۹۰۶ نیز سلطنت را «موهبتی خدادادی» دانست،دانست و در زمان [[حکومت قاجار]] و [[حکومت پهلوی]] مقام شاهنشاه خود را «سایه خدا بر روی زمین» نامیده می‌شدمی‌نامید.

اما حکومت توسط مقام روحانیت چنان‌که در ایران امروز دیده می‌شود پدیده‌ای است که پیشتر هم در کشورهایی مانند پاکستان و افغانستان بهبا عنواننام [[جمهوری اسلامی]] دیده شده‌است، ولی مقامات جمهوری اسلامی ایران بر این باورند که جمهوری اسلامی ایران چه در عالم تسنن، چه در عالم تشیع سابقه نداشته‌است.<ref name="nasr">''در جستجوی امر قدسی''. [[سید حسین نصر]]. انتشارات نی. {{شابک|964-312-848-2}} ص۴۳۵</ref>

عده‌ای از علماسیاستمداران و اندیشمندان تاریخ شیعهایران، عدم دخالت دین در سیاست را توصیه نموده‌اند. { از افرادی مانند [[مهدی بازرگان]] و [[عبدالکریم سروش]] و [[مهدی حائری یزدی|حائری یزدی]] که در ابتدا با جمهوری اسلامی همکاری داشته‌اند در نوشته‌ها و گفته‌های بعدی آن‌ها آثار موافقت این جدائی مشهود است.