محمدباقر مجلسی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

وی در سیزده سالگی از [[ملاصدرا]]، [[اجازه روایت]] گرفت.<ref>مهدوی، سید مصلح‌الدین، زندگینامه علامه مجلسی، ج ۱، ص ۴۲۶.</ref> و سپس در حضور استادانی چون علامه ''[[حسنعلی شوشتری]]''، ''[[امیرمحمد مؤمن استرآبادی]]''، ''[[میرزای جزایری]]''، [[شیخ حرعاملی]]، [[ملا محسن استرآبادی]]، [[ملا محسن فیض کاشانی]]، [[ملا صالح مازندرانی]]، تحصیل کرد. وی در اندک زمانی بر دانش‌های [[صرف و نحو]]، [[لغت]] و [[معانی و بیان]]، [[ریاضی]]، [[تاریخ]]، [[فلسفه]]، [[حدیث]] و [[درایه]]، [[رجال]]، [[فقه]] و [[اصول]] و [[کلام]] احاطه کامل پیدا کرد.

 

وی بعد از مرگ آقا [[حسین خوانساری]] در ۱۰۹۹ ه‍.ق در دوران سلطنت [[شاه سلیمان|شاه سلیمان صفوی]] به مقام [[ملاباشی]] ایران رسید، عالی‌ترین مقام دینی کشور که تنها پس از پادشاه قرار می‌گرفت. مجلسی زندگی بسیار مجلل و آراسته و پرزرق و برقی داشت به‌طوری‌که [[سید نعمت‌الله جزایری]] همکار و شاگردش نوشته که حتی شلوار زنان خدمتکار و کنیزکان او از گران‌بهاترین پارچه‌های کشمیری بود.<ref>حسین سینا، «نگاهی به اندیشهٔ سیاسی شیعی در گذر زمان»، در گروه نویسندگان، به کوشش حسن یوسفی اشکوری، ''احیا-دفتر پنجم،'' ص ۵۱، تهران: نشر یادآوران، ۱۳۷۰</ref>