علینقی وزیری: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌شده] | [نسخهٔ بررسی‌شده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۷۸:
همچنین در سال ۱۳۰۴، [[رضا خان]] (که در آن زمان [[نخست‌وزیر]] بود) در یکی از کنسرت‌های وزیری و گروهش شرکت کرد و از کار او بسیار خوشش آمد. وی از وزیری خواست که طرحی برای موسیقی به دربار ارسال کند، و وزیری در طرحش چند پیشنهاد ارائه کرد که عبارت بودند از: آموزش موسیقی در مدارس دولتی، آموزش موسیقی به بچه‌های یتیم (احتمالاً به این دلیل که این بچه‌ها والدینی نداشتند که مانع از تعلیم موسیقی توسط آنان بشوند)، تأسیس یک تالار اپرا، و آموزش [[سرود|سرودهای]] فارسی به گروه‌های موسیقی نظامی به جای آموزش [[مارش|مارش‌های]] غربی.<ref dir=ltr>{{پک|Chehabi|1999|ک=From revolutionary tasnif|ص=147|زبان=en}}</ref>
نزدیک شش دهه پیشتر شاخه‌ای در [[دارالفنون]] برای آموزش موسیقی نظامی به ارتشیان تشکیل شده بود، و در سال
وزیری در مدتی که مشغول به تدریس در مدارس موسیقی بود، از اجرای موسیقی خارج از کنسرت‌های کلوپ موزیکال پرهیز می‌کرد. در سال ۱۳۱۲ و در پی آن که وی از اجرای موسیقی همزمان با یک مراسم شام در دربار رضاشاه خودداری کرد، خانه‌نشین شد و به کار تحقیقی و دانشگاهی روی آورد. وزیری در همین سال رساله‌ای با عنوان «[[هارمونی|آرمونی]] موسیقی [[ربع پرده]]» نوشت و به واسطهٔ آن صلاحیتش برای تدریس در [[دانشگاه تهران]] تأیید شد و به تدریس در دانشسرای عالی پرداخت. او در این مدت کتاب‌های مختلفی در زمینهٔ [[عروض]]، [[تاریخ موسیقی]]، تلفیق شعر و موسیقی، آیین [[تئاتر|نمایش]] و [[زیبایی‌شناسی]] تألیف کرد. همچنین [[مؤسسه باستان‌شناسی]] را تأسیس کرد که خود نیز تا پایان فعالیت دانشگاهی‌اش رئیس آن بود.<ref>{{پک|ملاح|۱۳۸۶|ک=علینقی وزیری موسیقیدان فرهنگ‌ساز}}</ref>
| |||