نقد قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

* عدم ازدواج با زنِ پدر که در دوران جاهلی هم مرسوم بود.

* صدقه دادن یک پنجم از گنجی که یافت می‌شود: در قرآن نیز آمده که: بدانید آنچه غنیمت به چنگ آورید یک پنجم آن مال خداست.

 

به عقیدهٔ [[هانری کوربن|هانری کربن]] «اگر اندیشهٔ محمد خرافی بود و اگر وحی او وحی الهی نبود، هرگز جرأت نمی‌کرد بشر را به علم دعوت کند. هیچ‌یک از افراد بشر و هیچ شیوهٔ تفکری به اندازهٔ محمد و قرآن، انسان را به دانش دعوت نکرده‌اند، تا آنجا که در قرآن، نهصد و پنجاه بار از علم، فکر و عقل سخن به میان آمده‌است».<ref>۶. قرآن از دیدگاه ۱۱۴ دانشمند، محمد مهدی علیقلی</ref>

آیات ۲۲۶-۲۲۷ سوره بقره در رابطه با نمونه‌ای از سوگندهای لغو و بیهوده و ناسنجیده می‌گویند:<ref name=":7">[[نقد قرآن#%D9%86%DB%8C%DA%A9%D9%88%DB%8C%DB%8C|نیکویی]]، صص ۳۴۳-۳۴۷.</ref><blockquote>آنان که سوگند می‌خورند تا [برای همیشه] از همخوابگی با زنان خود اجتناب کنند، چهار ماه مهلت دارند [تا از سوگند خود برگردند و با همسر خود آشتی کنند] پس اگر بازآیند، خداوند آمرزگار مهربان است و اگر آهنگ طلاق کردند، هر آینه خداوند شنوا و داناست.</blockquote>به زعم منتقدین روش عادلانه و حکیمانه این بود که قرآن به مردانی که چنین سوگند ظالمانه و نابخردانه‌ای خورده‌اند تذکر دهد که سوگندشان باطل، نامشروع و بی‌اعتبار است و باید فورا به آغوش همسران خود بازگردند، و یا این‌که -اگر مایل به ادامه زندگی با آن‌ها نیستند- طلاق بگیرند، تا حق زناشویی، پایمال سنت‌های غلط جاهلی نشود، نه این که چهار ماه به مردان مهلت دهد و بگوید که پس از آن اگر خواستید آشتی کنید، خدا مهربان است و اگر آهنگ طلاق کردید، خدا شنوا و داناست.<ref name=":7" />

 

 

# شرک و بت‌پرستی رواج و رسوخ بیشتری در زندگی و فرهنگ مردم دوران جاهلیت داشت، اما قرآن به یک‌باره علم مخالفت و دشمنی با این پدیده را برداشت. منتقد در ضمن این مطلب می‌پرسد «چرا [قرآن] در مورد چنین سنتی این‌گونه برخورد نکرد؟ کدامیک از این دو سخت‌تر و واکنش‌زا تر بود؟»

# با اشاره به حادثه «قصد ازدواج پیامبر با زینب» که زینب همسر پسرخوانده پیامبر بود، و این که در دوران جاهلیت هیچ مردی حق نداشت چنین ازدواجی را بکند، منتقد می پرسد «چگونه است که در چنین حادثه‌ای، قرآن فورا و قاطعانه سنت‌های غلط جاهلی را باطل و منسوخ اعلام می‌کند، اما در مواردی مانند آن‌چه در در آیه مورد بحث آمده‌است، مسامحه می‌کند و نسخ فوری آن را به مصلحت نمی داند».

 

منتقدین همچنین با بررسی آیات دیگری از قرآن استدلال می‌کنند که قرآن نه تنها با پدیده سوگند‌های باطل و ناسنجیده مبارزه نمی‌کند، بلکه به طور تلویحی جواز این کار را هم صادر می‌کند (آیه ۸۹ سوره مائده و آیه ۴۴ سوره ص).<ref name=":7" />