تئوری پلاستیسیته: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Maktoubian (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
ویرایش متنی |
||
خط ۱:
<br />تئوری پلاستیسیته علمی است که به بررسی رفتار مواد در [[کرنش]] هایی که از [[قانون هوک]] تبعیت نمی‌کنند، می‌پردازد.[[پرونده:منحنی تنش-کرنش.jpg|بندانگشتی|برخی مواد بعد از تنش تسلیم، تغییر شکل پلاستیک دارند.]]
تئوری پلاستیسیته کلاسیک، در مطالعه مواد در اواخر قرن 19 رشد پیدا کرد، برای موادی که علاوه بر تغییر شکل الاستیک، بعد از رسیدن به تنش تسلیم، تغییر شکل پلاستیک دارند. در فلزات و مواد کریستالی، این تغییر شکل به دلیل جابجایی نابجایی های ساختار کریستال اتفاق می افتد.<ref>{{Cite journal|date=2007-12-01|title=Donald, Sir James Bell, (13 Oct. 1879–4 Dec. 1971), JP (Auckland, NZ); Managing Director, A. B. Donald Ltd, Auckland, NZ, and subsidiary Cos since 1900|url=http://dx.doi.org/10.1093/ww/9780199540884.013.u153959|journal=Who Was Who|publisher=Oxford University Press}}</ref>
برخی از جوانب [[تغییر شکل پلاستیک]] فرمول‌بندی ریاضی آن را مشکل‌تر از [[تغییر شکل الاستیک]] مواد می‌نماید. مثلاً تغییر شکل الاستیک یک تابع حالت است ولی تغییر شکل پلاستیک [[تابع مسیر]].
تئوری پلاستیسیته یکنواخت، رفتار ماده و تغییر شکل پلاستیک آن را در هنگام بارگذاری یکنواخت توضیح می دهد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Metal Fatigue Analysis Handbook {{!}} ScienceDirect|نشانی=https://www.sciencedirect.com/book/9780123852045/metal-fatigue-analysis-handbook|وبگاه=www.sciencedirect.com|بازبینی=2019-06-25|کد زبان=en}}</ref>
سطر ۱۳ ⟵ ۱۰:
در تئوری های پلاستیسیته جریان'''،''' فرض می‌شود که امکان تجزیه کرنش کل در یک جسم را به صورت حاصل جمع یا ضرب یک بخش الاستیک و یک بخش پلاستیک وجود دارد که بخش الاستیک کرنش از طریق مدل‌های الاستیک خطی یا هایپرالاستیک قابل محاسبه است. اگرچه، برای تعیین بخش پلاستیک کرنش باید از یک قانون جریان و یک مدل سخت‌شوندگی استفاده کرد.
پلاستیسیته، توانایی جامدات خاص به جریان یا تغییر شکل به طور دائم زمانی که در معرض تنش‌های حد واسط بین آن تولید تغییر شکل موقتی، یا رفتار الاستیک، و آن‌هایی که منجر به شکست مواد یا گسیختگی می‌شوند.
<br />
سطر ۲۸ ⟵ ۲۵:
تنسور تنش
[[پرونده:StressTensor.PNG|بندانگشتی|تنسور تنش]]
3. پس از حد الاستیک، تنش همیشه [[تنش تسلیم]] خواهد بود (σ=σy).
4. در صورتی که بارگذاری باعث رسیدن تنش به محدوده پلاستیک ماده شود، افزایش کرنش پلاستیک همیشه بیشتر از صفر خواهد بود (dεp>0).
سطر ۵۳ ⟵ ۵۰:
== قانون جریان ==
↵در پلاستیسیته فلزات، با فرض یکسان بودن جهت های اصلی افزایش کرنش پلاستیک و تانسور تنش انحرافی توسط رابطه‌ای به نام «'''قانون جریان'''» نمایش داده می‌شود. تئوری‌های مربوط به [[پلاستیسیته]] ی سنگ‌ها نیز از مفهومی مشابه بهره می‌گیرند. با این تفاوت که وابستگی سطح تسلیم به پارامتر فشار به یک «'''آسایش'''» نیاز دارد. به جای این کار، بیشتر فرض می‌شود که افزایش کرنش پلاستیک و بردار نرمال سطح تسلیم وابسته به فشار، دارای جهت های یکسانی هستند.
== سخت شوندگی ==
در منحنی تنش-کرنش، بعد از نقطه تسلیم، ماده در حالت تغییر شکل پلاستیک با نرخ بالا قرار می‌گیرد. در این وضعیت، امکان جابه جایی بیشتر ماده سخت تر می‌شود که این پیش آمد باعث افزایش مقاومت آن خواهد شد. همان طور که در منحنی‌های تنش-کرنش قابل مشاهده است، در فاصله بین نقطه تسلیم (Y) و نقطه مقاومت نهایی (U)، مقاومت ماده افزایش می‌یابد. دلیل این افزایش مقاومت، «'''سخت‌شوندگی کرنش'''» (Strain Hardening) است. این رفتار، با عناوین دیگری نظیر «کرنش سخت‌شوندگی»، «کرنش سختی» و «[[سردکاری]]» نیز شناخته می‌شود.<br />
== جستار های وابسته ==
| |||