عددنویسی هندی-عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

طریقه نوشتن [[عدد|اعداد]] به سبک امروزی را اروپائیان از طریقه نگارش اعداد توسط [[محمد بن موسی خوارزمی|خوارزمی]] و [[فهرست ریاضی‌دانان مسلمان|ریاضی‌دانان عرب‌زبان]] فرا گرفته‌اند. این روش در [[ایران]] که در گذشته، همسایهٔ هند بود رایج شد و پس از [[تاریخ ایران پس از اسلام|فتح ایران]] توسط [[مردم عرب|اعراب]]، دانشمندان [[زبان عربی|عرب زبان]] آن را از ایرانیان آموختند و [[اروپا|اروپاییان]] نیز آن را در [[اندلس (اسلامی)|اندلس]] فراگیر نمودند؛ کهن‌ترین نشانه‌های این روش، یادگار [[سنگ‌نبشته]]‌های [[آشوکا]]، پادشاه بزرگ هندیان در ۲۵۰ پ.م. است. دستگاه اندک‌اندک کامل شد و در سال‌های ۸۰۰–۹۰۰ میلادی به اروپا رسید.<ref>{{Citeیادکرد journalکتاب|lastعنوان=ابراهیمی|first=عباس|last2=سلیمی|first2=محمدزند|date=2018-06-21|title=استفادهمحاسبات ازعددی، سخت‌افزاربهمن FPGAمهری، برایچاپ تسریعچهارم، محاسباتتهران، عددی۱۳۸۰، جریان‌هایانتشارات پایا و ناپایا|url=http://dx.doi.org/10.24200/j40.2018.6391|journal=مهندسی عمران|volume=0|issue=0|pages=0–0|doi=10.24200/j40.2018.6391|issn=1028-7167آییژ}}</ref> این دستگاه به همراه [[اعداد عربی]] در اندلس وارد حوزه اروپا و [[ایتالیا]] شد و سرانجام مورد پذیرش دستگاه‌های [[دین|مذهبی]] و [[واتیکان]] قرار گرفت. در زبان عربی و [[زبان فارسی|فارسی]] تا قبل از آن اعداد را با [[حروف]] می‌نوشتند و علامت قراردادی ویژه برای اعداد نداشتند. در [[خط کوفی]] اثری از اعداد نیست.<ref>Hogendijk, Jan P. (1998). "al-Khwarzimi". Pythagoras 38 (2). ISSN 0033-4766.</ref>