مرضیه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز جایگزینی با اشتباهیاب: بخوبی⟸بهخوبی، بطوری⟸بهطوری، استهکلم⟸استکهلم، محمد علی اصفهانی⟸محمدعلی اصفهانی |
||
خط ۲۸:
وی در مصاحبهای دربارهٔ خود گفتهبود:
«در زمانی که خانوادههای [[ایران]]ی به ندرت فرزندان دخترشان را برای تحصیل علم میفرستادند پدر من با وجود اینکه یک فرد روحانی بود؛ مرا تشویق به آموزش تحصیلات مرسوم زمان نمود. وقتی که من آغاز به خواندن کردم خواننده شدن برای زنان خیلی غیرعادی بود و در عین حال یک خواننده در آن زمان باید هم دانش مدرسهای میداشت و هم دانش کلاسیک موسیقی و هم چنین یک صدای خوب. در ضمن استادان موسیقی زیادی باید صدای او را تأیید میکردند و همچنین [[تئوری موسیقی]] را باید
مرضیه در سال ۱۹۴۲ (۱۳۲۱ خورشیدی) زیر نظر [[اسماعیل مهرتاش]]، استاد بزرگ موسیقی، فعالیت هنری خود را آغاز کرد. در ابتدا با بازی در نقش شیرین در نمایش «[[خسرو و شیرین]]» در تئاتر باربد در تهران به محبوبیت رسید.<ref>نقش فرهاد را عبدالوهاب شهیدی بازی میکرد</ref> این نمایش که ۳۷ شب روی صحنه بود برای او یک کامیابی بزرگ و سریع به بار آورد و با استقبال بسیار مردم روبهرو شد. مرضیه پس از آن به چنان شهرت و مهارتی در خواندن آواز دست یافت که تصنیفنویسان و شاعران برای اجرای آثار خود توسط این هنرمند با یکدیگر رقابت میکردند.
خط ۴۳:
دو اثر دیگر اجرا شده با استاد بنان مربوط به [[گلها (برنامه رادیویی)|برنامه رادیویی گلهای رنگارنگ]] ۲۵۴ و ۱۳۴ است که به صورت آواز ضبط و در دسترس است.
اما تصنیف دیگر که در سالهای نخست ورود مرضیه به دنیای هنر با همکاری علی بهاری سروده شده بود سالها بود که در گذر زمان از یادها و نظرها محو شده بود
مطلع شعر:
خط ۵۰:
== پس از انقلاب اسلامی ==
مرضیه در سال ۱۳۷۳ بعد از پانزده سال خاموشی برای همیشه از ایران خارج شد و در [[فرانسه]] به تشویق دوستان دیرینه اش خانم مریم و [[هدایتالله متین دفتری]] به شورای ملی مقاومت پیوست و پناهندگی گرفت. او در سفرهای گوناگون به کشورهای مختلف کنسرتهای زیادی در حمایت از شورا و در مخالفت با سیاستهای هنرستیزانه جمهوری اسلامی ایران ارائه داد.{مدرک} در این دوران او با هنرمندان و شاعران و آهنگسازان و نوازندگان مشهوری چون [[محمد شمس]]، [[شاپور باستانسیر]]، [[عماد رام]]، [[آندرانیک]] و شاعرانی [[
[[پرونده:Marzieh-Coffin-Funeral-18-March-2011-Photo-by-Kourosh Esteki-Persian-Dutch-Network.jpg|بندانگشتی|چپ|250px|گوشهای از مراسم خاکسپاری مرضیه در حومه پاریس، ۱۸ مارس ۲۰۱۰ میلادی]]
ورود دوباره مرضیه به صحنه، به هر دلیل و با هر امکان، رویدادی جذاب و کنجکاوکننده برای شنوندگان آثار او در سالهای پیش از انقلاب بود. رفتار و گفتار مرضیه نیز این رویداد را جذابتر میکرد. در یکی از نخستین کنسرتهایش در لوسآنجلس، زمانی که شنوندگان با یکی از ترانهها دست زدند، خطاب به آنها گفت: «من مطرب نیستم، وقتی میخوانم فقط گوش بدهید.» کنسرت به گزارش لوسآنجلس تایمز با «تدابیر شدید امنیتی» برگزار و عبور همه شرکتکنندگان از زیر ردیابهای فلزی، موجب ۴۵ دقیقه تأخیر شد.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://zamaaneh.com/music/2010/10/post_367.html| عنوان = غروب مرضیه در «صبح روشناییها…»
خط ۶۱:
مرضیه از سال ۱۳۷۰ عضو شورای ملی مقاومت که سخنگوی [[سازمان مجاهدین خلق]] محسوب میشود بود. پس از سقوط [[صدام]]، مرضیه مدت ۱۰ روز در مرز عراق و اردن سرگردان بود تا سرانجام موفق شد از این کشور خارج شود و به اروپا برود.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/arts/030423_mj-la-si-marziyeh.shtml مرضیه]</ref>
وی در سال ۱۳۷۳ پس از دیدار با مریم رجوی، پیوستن خود را به شورای ملی مقاومت ایران اعلام کرد.
یک سال بعد با اجرای کنسرتی در رویال آلبرت هال لندن، حضور موفق خود را در صحنه هنر و مقاومت ایران به ثبت رساند. وی در ادامه همین فعالیتهای سیاسی و هنری خود کنسرتهای متعددی در شهرهای مختلف جهان از جمله لس آنجلس، دوسلدورف،
مرضیه در طول سفر ده روزه خود به عراق از چندین واحد ارتش آزادیبخش بازدید کرد و در حالی که صدها تانک و هزاران نفر از افراد ارتش آزادیبخش دور او را محاصره کرده بودند به بالای یکی از تانکها رفت و نخستین کنسرت خود را اجرا کرد.{{مدرک}} وی عضو شورای ملی مقاومت ایران بود.
|