عارف (خواننده): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار: |
||
خط ۲۰:
}}
'''عارف عارف‌کیا''' (زادهٔ ۱۹ مرداد ۱۳۱۹ در [[تهران]])<ref name="aa">[http://arefrecords.com/aref-biography/ زندگی‌نامهٔ عارف در وبگاه رسمی‌اش]</ref> و
وی آفرینندهٔ سبک خاصی در موسیقی پاپ ایران است که پیش از آن سابقه نداشته، بعدها این سبک خاص در میان مردم به نام ته‌حنجره‌ای شهره شد. به همین خاطر، عارف با لقب «حنجره‌طلایی» شناخته می‌شد پس از آن لقب «سلطان قلبها» به او داده شد و در سال‌های اخیر نیز وی را با عنوان «یادگار عاشقی سه نسل» معرفی می‌کنند.<ref name="lv">تبلیغات تلویزیونی کنسرت لاس وگاس با حضور عارف و مایکل، دسامبر ٢٠١٥ میلادی</ref>
خط ۲۸:
== زندگی شخصی ==
=== تولد و کودکی ===
عارف از پدر و مادری با اصالت [[اردبیل|اردبیلی]]<ref name="BBC-BB"
=== آشنایی با خوانندگی ===
خط ۴۱:
عارف به دبستان و دبیرستان تمدن رفت که در همان کوچهٔ شیروانی قرار داشت. در ایام جوانی نیز به [[هنرستان صنعتی تهران|هنرستان صنعتی]] (واقع در انتهای خیابان قوام‌السلطنه؛ ۳۰ تیر کنونی) رفت و در رشتهٔ درودگری (چوب و نجاری) مشغول به تحصیل شد و دیپلمش را از آنجا گرفت. فاصلهٔ منزل تا مدرسه ۱۰–۱۵ دقیقه زمان می‌برد و او همیشه این مسیر را پیاده طی می‌کرد. مسیر همیشگی او منحصر به خودش بود: لاین دوم خیابان و بر خلاف حرکت اتوموبیل‌ها! او با خود ترانه‌های آن زمان را زمزمه می‌کرد، و این تنها کلاس تمرین برای صدایش بود.<ref name="tvp">[https://www.youtube.com/watch?v=pyRH5OZUeeg مصاحبه در برنامه VIP با خشایار غیاثی در شبکه تلویزیونی پرشیا وان - تاریخ نمایش ۱۳۹۰/۵/۳](''وبگاه یوتوب'')</ref><ref name="ar-NITV"/>
{{سخ}}
عارف علاقهٔ فراوانی به موج نوین موسیقی پیدا کرده بود و ترانه‌های اجرا شده از [[ویگن]]، [[محمد نوری]] و… را با جدّیت دنبال می‌نمود؛ به‌طوری‌که هر ترانه‌ای که از رادیو پخش می‌شد را در دفترچه‌ای به زیبایی یادداشت می‌کرد و سعی می‌کرد آن‌ها را بلافاصله اجرا نماید. از آنجایی که تصویرگر خوبی بود کنار هر ترانه تصویری از آن ترانه را می‌کشید. در این دفترچه بیش از ۵۰ ترانه وجود داشت که آن را به یکی از بهترین دوستان دوران جوانی‌اش هدیه کرد. بعد از حدود ۶۰ سال، در مهرماه ۱۳۹۲ خورشیدی خانمی اعلام کرد که یادگاری عارف هنوز نزد خانواده ایشان وجود دارد که از طریق داییِ پدرش به او رسیده‌است.<ref name="BBC-BB"
{{سخ}}
عارف در دوران تحصیلش درسخوان نبود و مسائل را فرمولی محاسبه نمی‌کرد، اما خیلی باهوش بود، به‌طوری‌که باعث تعجب معلم‌ها می‌شد.<ref name="PMC">[https://www.youtube.com/watch?v=1xsK3SPy_8c مصاحبه عارف در برنامهٔ PMC Special با نیما - پخش شده در نوروز ١٣٩١](''وبگاه یوتوب'')</ref>
خط ۴۹:
عارف پس از دریافت دیپلم، جهت کسب درآمد ۴ گزینهٔ متفاوت را در مسیر خود می‌دید:
* '''نقاشی:''' عارف به همراه یکی از دوستانش که یک نقاش حرفه‌ای بود مدتی را به طراحی بیلبوردهای تبلیغاتی پرداخت که از این راه نیز درآمد کسب کرد.
* '''فوتبال:''' عارف در دوران جوانی فوتبال را بسیار دوست داشت اما در آن زیاد درخشان نبود. به دلیل اینکه «چپ پا» بود به راحتی می‌توانست در فوتبال غیرحرفه‌ای آن زمان (اواخر دهه ۳۰ خورشیدی) رشد کند و حتی به تیم ملی برسد.
سطر ۶۳ ⟵ ۶۲:
=== ازدواج ===
عارف قبل از دریافت دیپلم ازدواج کرد. او ۴ بار ازدواج کرده که حاصل آن‌ها ۴ دختر به نام‌های سهیلا، سابرینا، نازلی و نیکیتا است که در اروپا و آمریکا زندگی می‌کنند. او همچنین یک پسر (به نام سهیل) داشت که در سن ۴۱ سالگی به دلیل سرطان لوزالمعده در آلمان درگذشت.<ref name="BBC-BB"
== فعالیت‌های هنری ==
سطر ۷۴ ⟵ ۷۳:
=== ۹ سالگی ===
اولین کنسرت عارف در این سن برای سازمان موسوم به «سازمان حمایت از مادران و کودکان» با همراهی [[ویولن]] و ضرب انجام شد. در این سازمانِ نوپا کودکان می‌توانستند به اجرای برنامه‌های هنری بپردازند.<ref name="aa"
=== نوجوانی ===
سطر ۱۰۱ ⟵ ۱۰۰:
پس از مدتی نیز [[نارملا (خواننده)|نارملا]] به گروه اضافه شد. هرچند حضور همخوان در قرارداد عارف با [[اسد منصور]] وجود نداشت، اما عارف قبول می‌کند. [[نارملا (خواننده)|نارملا]] دختری ایرانی-آشوری بود که دارای صدای [[سوپرانو]] بود. نفر چهارم این گروه، «فیروز» نام داشت که ایرانی الاصل و ساکن یونان بود. با پیشنهاد فیروز نسخه‌ای از گروه [[:en:Kazantzidis & Marinella|Kazantzidis & Marinella]] (که در یونان موفق بود) در ایران با عارف و نارملا تشکیل می‌شود.{{سخ}}
اولین حضور '''عارف و [[نارملا (خواننده)|نارملا]]''' در تلویزیون در سال ۱۳۴۰ خورشیدی در برنامه‌ای به نام «رنگین کمان» بود. مجری این برنامهٔ تبلیغاتی [[علی تابش]] بود که در آن '''عارف و [[نارملا (خواننده)|نارملا]]''' ترانه‌های دوصدایی را به صورت زنده اجرا می‌کردند. این برنامه هفته‌ای ۲–۳ بار پخش می‌شد که بسیار مورد توجه تماشاگران قرار گرفت.
محبوبیت ترانه‌های دوصدایی این زوج باعث شد تا آن‌ها به برنامهٔ تلویزیونی دیگری به نام «نقاب سیاه» دعوت شوند.<ref name="aa"
آهنگ‌هایی که عارف و [[نارملا (خواننده)|نارملا]] اجرا می‌کردند اغلب یونانی بودند که توسط [[بابک افشار]] تنظیم می‌شد و بیشتر اشعارش را [[پرویز وکیلی]] می‌نوشت. بعدها از عارف و [[نارملا (خواننده)|نارملا]] و [[بابک افشار|بابک]] به عنوان سه تفنگدار هنری یاد شده‌است.<ref name="tvp">[https://www.youtube.com/watch?v=pyRH5OZUeeg مصاحبه در برنامه VIP با خشایار غیاثی در شبکه تلویزیونی پرشیا وان - تاریخ نمایش ۱۳۹۰/۵/۳](''وبگاه یوتوب'')</ref><ref name="ar-NITV"/>
با مسافرت [[نارملا (خواننده)|نارملا]] به آمریکا و جدا شدنش از گروه، بسیاری معتقد بودند که عارف موقعیتش را از دست خواهد داد، اما او برنامه‌های قابل توجهی را اجرا کرد و توانست در مدت کوتاهی با توفیق کامل روبرو گردد.<ref name="mag-gham">[https://www.facebook.com/arefrecords/photos/pb.129265553791872.-2207520000.1406963805./402145049837253/?type=3&src=https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfa1/v/t1.0-9/542422_402145049837253_1391713651_n.jpg?oh=e5672365b147bf1dfd5d5fbb70fa0173&oe=5433F087&__gda__=1412877326_56d78ffa36187cbc37c724369ffe90e9&size=644,858&fbid=402145049837253 ترانه‌سرای غم- سال ١٣٤٦ - بریده مجلات قدیمی](''پیج رسمی عارف در فیسیبوک '')</ref>
سطر ۱۳۶ ⟵ ۱۳۵:
ترانه‌هایی مانند شرح غم (چهره به چهره)، شرح پریشانی، همه هست آرزویم و [[بهار دلکش]] حاصل تنظیم [[ایرج گلسرخی]] بود که رُبع پرده آن‌ها حذف شده بودند.<ref name="tvp">[https://www.youtube.com/watch?v=pyRH5OZUeeg مصاحبه در برنامه VIP با خشایار غیاثی در شبکه تلویزیونی پرشیا وان - تاریخ نمایش ۱۳۹۰/۵/۳](''وبگاه یوتوب'')</ref>
{{سخ}}
در سال ۱۳۵۰، به دعوت [[امان منطقی]]، عارف برای فیلم [[غلام ژاندارم]] ترانه‌هایی اجرا کرد که از ملودی‌های قدیمی و اصیل ایرانی بودند. این دو ترانه، '''همه چیم یار''' و '''ای خدا''' بودند که خیلی زود بین مردم گل کرد، به‌طوری‌که هم ایرانی‌ها را مجذوب کرد و هم خارجی‌ها را.<ref name="mag-10"
این همکاری در فیلم [[جبار سرجوخه فراری]] نیز ادامه داشت و ترانهٔ '''سر کُتل پای کُتل''' خلق شد که بر روی آهنگ شیرازی ''مستُم مستُم'' نوشته شده بود.
{{سخ}}
سطر ۱۴۸ ⟵ ۱۴۷:
== پس از انقلاب ==
=== ماندن در ایران ===
عارف هم مانند بسیاری دیگر تصور می‌کرد که این انقلاب مثبت خواهد بود و در ایران آزادی‌هایی مانند شش ماه حضور [[محمد مصدق|مصدق]] برقرار می‌شود. او در ایران ماند و حتی برای انقلابی‌ها ترانه‌هایی را نیز اجرا کرد.<ref name="BBC-BB"
او ترانه‌هایی مانند ''برادر بیا'' و ''دستهایم را بتو می‌دهم (جوانه)'' در این دوره کرد. آخرین برنامه‌ای که او در ایران اجرا کرد در یک جشن عروسی بود که از دید نیروهای کمیته «مجلس طاغوتی» می‌نمود. پس از پایان آن جشن، بین عارف و نیروهای انقلابی درگیری‌ای رخ داد.<ref name="manoto">[http://www.manoto1.com/videos/39850/vid5734 در تبعید - مصاحبه با عارف در تلویزیون من‌وتو - تاریخ پخش ۱۳٩٣/۰٧/١٨]</ref>
او می‌گوید:
{{نقل قول|یه بار یه بچه‌ای که تفنگ یوزی دستش بود، گفت می‌خواستم بیام داخل خونه‌تون همتون رو بکشم. اگر هم اومده بود اومده بود. یه اتفاقی بود مثل همه اتفاق‌های دیگهٔ اون موقع. من دیگه به یه جایی رسیده بودم که می‌دونستم نباید بمونم وگرنه کشته می‌شم.<ref name="BBC-BB"
پس از این درگیری، عارف تصمیم گرفت با پول ناچیزی که در اختیارش بود به آمریکا سفر کند تا به دوستان هنرمندش بپیوندد. او پس از ۷ ماه حضور، ایران را برای همیشه ترک کرد و به لندن رفت.<ref name="manoto"
=== اقامت در لندن ===
سطر ۱۵۹ ⟵ ۱۵۸:
با روبه‌راه شدن اوضاع مالی، او در ساختمانی که جنتی عطایی در آن زندگی می‌کرد ساکن شد. عارف پس از مدتی کاباره‌ای را اجاره کرد که توسط سه ایرانی اداره می‌شد و برای افتتاحیه‌اش از جنتی عطایی، [[الهه (خواننده)|الهه]]، [[داریوش]] و [[فرامرز اصلانی]] دعوت به عمل آورد. چند روز قبل از افتتاحیه داریوش انصراف داد و [[هایده]] جایگزین وی گردید. این اولین اجتماع ۷۰۰ نفره ایرانیان در لندن پس از انقلاب بود. با مشکلاتی که بین ایرانی‌ها و عرب‌ها-که مشتریان قبلی آن کاباره بودند- پیش می‌آمد، عارف با همکاری جنتی عطایی سالن دیگری را مجهز نمود و نام آن را «کومه» نهاد.
بعد از مدتی، آشنایی با کاباره‌دار دیگری به نام «دارابی» و شراکت با وی، شروعی دیگر در موقعیتی بهتر را برای عارف در پی داشت.<ref name="BBC-BB"
{{سخ}}
پس از آشنا شدن عارف با سفیر آمریکا در لندن، او توانست اجازهٔ ورود به آمریکا را کسب نماید. اقامت کوتاه او در لندن ۲٫۵ سال طول کشید.<ref name="manoto"
=== اقامت در لس‌آنجلس ===
سطر ۱۷۶ ⟵ ۱۷۵:
:{{اصلی|ترانه‌شناسی عارف}}
عارف تا به حال حدود ۹۰۰ ترانه خوانده<ref name="BBC-BB"
که در تلویزیون، رادیو و فیلم‌های سینمایی اجرا شده‌اند ولی فقط برخی از آن‌ها به صورت صفحه، نوار کاست و CD عرضه شده‌است. او حدود ۲۰۰ ترانه را برای رادیو اجرا کرده که تنها در آرشیو رادیو موجود می‌باشد.<ref name="aa"
{{سخ}}
عارف در چند سال اخیر به انتشار تک ترانه‌هایی پرداخت که عبارتند از:
سطر ۱۹۰ ⟵ ۱۸۹:
اواخر دههٔ ۲۰ خورشیدی، برخی از شاعران و مترجمان اشعار ترانه‌های روز اروپایی را «واو به واو» ترجمه می‌کردند. [[حمید قنبری]] و [[جمشید شیبانی]] از نخستین کسانی بودند که اشعار ترجمه شده را با همان آهنگ اصلی اجرا کردند. این سبک، پاپ بود ولی ایرانی نبود.<ref name="tvp">[https://www.youtube.com/watch?v=pyRH5OZUeeg مصاحبه در برنامه VIP با خشایار غیاثی در شبکه تلویزیونی پرشیا وان - تاریخ نمایش ۱۳۹۰/۵/۳](''وبگاه یوتوب'')</ref><ref>[http://www.nogaam.com/sites/default/files/ZirZaminBook0.3.pdf کتاب «آوازهای زیرزمین» از ابراهیم نبوی، صص ١٢٣]</ref>
{{سخ}}
اوایل دههٔ ۳۰ خورشیدی، ترانه‌های عاشقانه با [[ارکستراسیون]] غربی و کلام فارسی اجرا شد. این سبک ترانه‌ها توسط [[محمد نوری]]، [[ویگن]] و [[منوچهر سخایی]] به مردم ارائه شد.<ref name="tvp">[https://www.youtube.com/watch?v=pyRH5OZUeeg مصاحبه در برنامه VIP با خشایار غیاثی در شبکه تلویزیونی پرشیا وان - تاریخ نمایش ۱۳۹۰/۵/۳](''وبگاه یوتوب'')</ref><ref name="radiofarda.com"
{{سخ}}
زمانی که عارف شروع به فعالیت کرد، از [[ویگن]] به عنوان «پایه‌گذار موزیک پاپ» نام برده می‌شد. او توانست با اضافه کردن ملودی‌ها و آلات موسیقی ایرانی به سبک قبلی، «سبک عارفی» را به وجود آورد.<ref name="tvp">[https://www.youtube.com/watch?v=pyRH5OZUeeg مصاحبه در برنامه VIP با خشایار غیاثی در شبکه تلویزیونی پرشیا وان - تاریخ نمایش ۱۳۹۰/۵/۳](''وبگاه یوتوب'')</ref>
سطر ۲۱۴ ⟵ ۲۱۳:
{{ب|میدونم مثل همه، تو هم از من سیر میشی|از غم و غصهٔ من، یه روزی دلگیر میشی}}
{{ب|این دو تا دست سپید که توی دست منه|میدونم که عاقبت دستمو پس میزنه}}
{{ب|میدونم اما دلم اینرو باور نداره|بس که ساده‌س دل من، پشت هم بد میاره<ref name="BBC-BB"
{{پایان شعر}}
سطر ۲۲۴ ⟵ ۲۲۳:
==== دوصدایی با خوانندگان آقا ====
ترانه‌هایی که عارف به همراه خواننده‌های مرد اجرا کرده عبارتند از: نصیحت (با [[امیر رسایی]])، گل سرخ (با [[ستار]])، ایران ایرانه (با [[شهرام کاشانی]]) و اگه نباشی (با [[رضا نادری]])
==== اجرای مشترک با ویگن و منوچهر سخایی ====
سطر ۲۵۹ ⟵ ۲۵۸:
* '''دریاچهٔ نور:'''
این ترانه در سال ۱۳۴۷ با ملودی زیبایی از [[پرویز مقصدی]] اجرا و منتشر شد. ''دریاچهٔ نور'' از سوی خوانندگان مجلهٔ جوانان در «رتبهٔ دوم برترین ترانهٔ سال ۱۳۴۷» قرار گرفت که باعث شهرت و محبوبیت بیشتر عارف گردید.<ref name="jmag-ref48">[https://www.facebook.com/arefrecords/photos/pb.129265553791872.-2207520000.1406963805./398220276896397/?type=3&src=https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xap1/v/t1.0-9/562445_398220276896397_1933827977_n.jpg?oh=740bbb17b8dc527f2742b95507bdf463&oe=543D099E&__gda__=1414027805_adbd60f63d61642608306fa378a4056f&size=858,787&fbid=398220276896397 اعلام نتایج رفراندوم هنری سال ١٣٤٨ - بریده مجلات قدیمی](''پیج رسمی عارف در فیسیبوک '')</ref>
احساس رضایتمندی عارف به حدی بود که بُغض صدایش را فراموش کرد.<ref name="BBC-BB"
عارف می‌گوید:
{{نقل قول|زمانی که آهنگ «دریاچهٔ نور» بسیار گل کرده بود، [[ویگن]] هم به مقصدی مراجعه کرد تا آهنگی در این سطح برایش بسازد و او هم «گل سرخ» را نوشت که بسیار هم مورد توجه قرار گرفت.<ref name="VOA-bf"
* '''سلطان قلبها:'''
این ملودی ماندگار توسط [[انوشیروان روحانی]] بر روی کلام ساده‌ای از [[محمدعلی شیرازی (شاعر)|محمدعلی شیرازی]] با تنظیم [[منوچهر چشم‌آذر]] در سال ۱۳۴۷ برای فیلمی به همین نام ساخته شد. این ترانه با وجود اینکه «ترانهٔ فیلم» به مفهوم مدرن و شناخته‌شده‌اش نیست، اما در گذر سال‌ها آن قدر شهرت و ماندگاری یافته که چشم‌پوشی از آن غیرممکن به نظر می‌آید. ترانه‌ای که شاید به‌ظاهر ساده و حتی تا حدی بازاری و بیش از حد رقیق به نظر بیاید، اما در خود راز ماندگاری و «آن» ی را دارد که بسیاری از آثار جدی‌تر و موفق‌تر فاقد این عنصر جادویی بوده‌اند.<ref>[http://www.madomeh.com/site/news/news/1475.htm/ موسیقی پاپ و ترانه در سینمای ایران- آثار انوشیروان روحانی]</ref>{{سخ}}[[فردین]] در «فیلم سلطان قلبها» برخلاف دیگر آثارش که [[ایرج (خواننده)|ایرج]] به جایش می‌خواند و او لب می‌زد، در این اثر عارف را جایگزین [[ایرج (خواننده)|ایرج]] کرد. این جابجایی موجب شد که «ترانهٔ فیلم سلطان قلبها» با دیگر آثار [[فردین]] تفاوت‌های چشمگیری داشته باشد. این تفاوت چه به لحاظ ترانه‌های فیلم و اشعار آن و چه به لحاظ ارکستراسیون و اجرا یک سر و گردن از تمام ترانه‌های قبلی فیلم‌های [[فردین]] بالاتر بود.<ref name="SY">[http://news.gooya.com/culture/archives/027625.php بررسی تطبیقی فیلم "سلطان قلبها" با "گل یخ"، مینا اکبری، شرق - تاریخ ١٣٨٤/٠٢/٠٥]</ref>
سطر ۲۸۸ ⟵ ۲۸۷:
«در مورد اجرای این ترانه توسط عارف کاملاً توافق داشتیم و جز او هیچ‌کس را به عنوان خوانندهٔ جاز قبول ندارم…»
* '''همه چیم یار''' - '''داش غلام (ای خدا):'''
این دو ترانه در سال ۱۳۵۰ برای فیلم [[غلام ژاندارم]] اجرا شدند. هر دو ترانه دارای ملودی اصیل ایرانی بودند که توسط [[انوشیروان روحانی]] تنظیم گردید و اشعار آن را [[امان منطقی]] سرود. از آنجایی که ملودی این ترانه‌ها اصیل بودند، خیلی زود سر زبان‌ها افتادند.<ref name="mag-10"
{{سخ}}
به دلیل استفاده از نام شخص، ترانهٔ '''داش غلام''' مجوز پخش از رادیو را نگرفت. اما پس از تصحیح شعر توسط [[نیر سینا]] -مسئول شورای شعر رادیو-، این ترانه مجدداً اجرا شد و با نام '''ای خدا (دنیا فقط دو روزه)''' پخش گردید.<ref name="ar-NITV"/>
سطر ۲۹۷ ⟵ ۲۹۶:
* '''مرد تنها:'''
این ترانه با ملودی زیبایی از [[سورن الکساندر|سورن]] و شعری از [[ایرج جنتی عطایی]] می‌باشد. عارف دربارهٔ این ترانه می‌گوید:
{{نقل قول|من وقتی این ترانه را اجرا می‌کنم احساس پرواز و سبکی می‌کنم. این آهنگ و شعر اثر عجیب و غیرقابل وصفی در من دارد.<ref name="mag-10"
* '''نامهربان (ای دو چشمت سبزه‌زاران):'''
این ترانه با کلامی از [[شهیار قنبری]] همراه با ملودی زیبایی از [[بابک افشار]] و تنظیم فوق‌العاده‌ای از [[واروژان]] در سال ۱۳۵۱ خورشیدی منتشر شد. عارف در سال ۱۳۷۲ (۱۹۹۳ میلادی) مجدداً این ترانه را با تنظیم تازه‌ای عبدی یمینی اجرا نمود.
سطر ۳۰۹ ⟵ ۳۰۸:
این ترانه سروده‌ای از [[منصور تهرانی]] با ملودی زیبایی از [[حسن شماعی‌زاده]] و تنظیم [[واروژان]] است که بر روی صفحهٔ۳۳ دور ضبط و منتشر شد. یک سال بعد نیز با شکل دیگر و زمان کوتاه‌تر بر روی نوار کاست عرضه گردید. هم‌آوایی ترجیع‌بند این ترانه توسط [[حسن شماعی‌زاده]] انجام شده‌است.
* '''به امید دیدار:'''
این ترانه در سال ۱۳۵۳ (۱۹۷۴ میلادی) برای یادبود بازی‌های آسیایی تهران با شعری از [[تورج نگهبان]] (و تصحیح
[[حشمت سنجری]] در خاطراتش می‌گوید:{{نقل قول| با اینکه تعداد خوانندگان خوبی که در زمینه آوازخوانی شهرت دارند و من از صدای آن‌ها لذت می‌برم کم نیست، من شخصاً عارف را انتخاب کردم. در اینجا البته سلیقه شخصی من مطرح بوده‌است؛ ولی غیر از این مسئله هم باید اشاره کنم که او یکی از کسانی است که فکر می‌کنم حس موزیکالیته و ریتم خوبی دارد. در این خواننده احساس طبیعی ریتم وجود دارد. در ضمن، او علاوه بر اینکه خود ورزشکار است به ورزش علاقه بسیاری دارد و حتی در بسیاری از مسابقات فوتبال به صورت یک عکاس حرفه‌ای از مسابقه عکس می‌گیرد. به هر حال، پس از اجرای این قطعه متوجه شدم که انتخاب شایسته‌ای انجام داده‌ام و به خوبی از عهدهٔ انجام کار برآمده‌است. او درک موسیقی خوبی دارد و بیان مناسب با موسیقی دارد. گذشته از این، صدای او رِنگ قشنگی دارد که به دل می‌نشیند، یا دستکم به دل من می‌نشیند!<ref>[https://www.facebook.com/permalink.php?id=271345062898922&story_fbid=615315388539566](''خاطرات حشمت سنجری از آهنگ‌های مر بوط به بازی‌های آسیایی تهران'')</ref>}}
سطر ۳۱۹ ⟵ ۳۱۸:
'''گل و تگرگ''' ترانه‌ای بود که توسط [[ایرج جنتی عطایی]] سروده شد که از بم‌ترین صدای عارف تا اوج صدای او ادامه پیدا می‌کند.<ref name="zr1353"/> عارف ۹۹٪ به موفقیت این ترانه خوش‌بین بود اما با بی‌مهری «شورای ترانهٔ رادیو» مواجه شد و مجوز پخش از رادیو را نگرفت.<ref name="j1354">[بوسیله گروهی از سرشناس‌های موسیقی روز: اعضای شورا به قدیمی بودن و کهنه‌فکری متهم شدند- هفته‌نامهٔ جوانان - دوشنبه ١٢ خرداد ١٣٥٤ - شماره ٤٤٦]</ref>
* '''عشق (اونی که سه حرفِ اسمش):'''
این ترانه به عنوان اولین همکاری عارف و [[سیاوش قمیشی]] منتشر گردید که با سروده‌ای از [[منصور تهرانی]] کامل شد. پیشنهاد قرار گرفتن ساز ساکسیفون عربی بر روی این آهنگ توسط خود عارف مطرح شد که مورد موافقت آهنگساز قرار گرفت، بدین منظور عارف از نوازندهٔ گمنامی به نام ''مهدی مدنی'' دعوت به همکاری می‌کند.<ref name="mt20">[https://www.manototv.com/videos/69204/vid8693 بهترین‌های عارف- تاریخ نمایش ۲۷ تیرماه ۱۳۹۵- (''وبگاه رسمی من و تو'')]</ref> همچنین عارف در شوی پنجره‌ها نیز این ترانه را با رقص [[لیلا فروهر]] (در لباس عروس) اجرا کرد و عکس این دو نفر بر روی جلد ''مجله اطلاعات هفتگی'' چاپ شد.<ref name="mt20"
* '''انتظار:'''
این ترانه در سال ۱۳۵۴ با ملودی زیبایی از [[انوشیروان روحانی]] و با شعری از [[اردلان سرفراز]] منتشر شد و نیز در جشن چهارم آبان سال ۱۳۵۶ به صورت زنده در تلویزیون ملی به همراه تکنوازی پیانو اجرا گردید. همچنین این ملودی با شعر دیگری از [[اردلان سرفراز]] (به نام تب انتظار) با صدای [[لیلا فروهر]] در فیلم «مهمان» عرضه شد.
سطر ۳۲۵ ⟵ ۳۲۴:
این ترانه در ابتدا توسط خوانندهٔ جوانی به نام [[حمید شب خیز]] به صورت شش‌هشتم اجرا شد. عارف نیز در سال ۱۳۵۶ این ترانه را بر روی آهنگ سنگینی از [[محمود قراملکی]] اجرا نمود. شعر این ترانه احساسات درونی عارف بود، چرا که پس از ۱۰ سال از همسر سوم خود جدا شده بود.
* '''مردم همیشه مردم:'''
زندگی نزدیک عارف با [[ایرج جنتی عطایی|جنتی عطایی]] و بحث‌های ایدئولوژیکی این دو نفر به آفرینش ترانهٔ «مَردم همیشه مَردم» منجر شد که با آهنگسازی [[سیاوش قمیشی]] تکمیل گردید. این ترانه اولین و آخرین همکاری موسیقایی عارف و جنتی عطایی می‌باشد.<ref name="manoto"
* '''سرباز کوچولو:'''
این ترانه در اوج جنگ ایران و عراق (اوایل دههٔ ۶۰ خورشیدی) اجرا و منتشر شد که شهادت پسران نوجوان ایرانی را نقد می‌نماید. شعر این ترانه توسط شاعر گمنامی به نام [[همایون هوشیارنژاد]] سروده شد و [[حسن شماعی زاده]] ملودی زیبایی را برای آن نوشت.<ref name="manoto"
* '''بمان مادر:'''
این ترانه در سال ۱۳۶۵ خورشیدی با آهنگی از [[بابک افشار]] بر روی شعر و دکلمه‌ای از [[نادر نادرپور]] به همراه ارکستر بزرگی به رهبری [[احمد پژمان]] ضبط شد و به مادران شهدای جنگ ایران و عراق تقدیم گردید. سرمایه‌گذار این ترانهٔ پرخرج [[هاملت میناسیان]] بود که پس از تسویه حساب، '''عارف''' صاحب این اثر گردید.
۲ سال بعد پس آشتی [[بابک افشار]] با [[داریوش]]، همین ترانه توسط [[داریوش]] اجرا شد.<ref name="manoto"
* '''روزگار غریبست نازنین:'''
این ترانهٔ معروف با آهنگی از [[احمد پژمان]] بر روی شعری از [[احمد شاملو]] به همراه ارکستر بزرگ ضبط و منتشر شد. در ابتدا [[بابک افشار]] بر روی این شعر آهنگی را نوشت که مورد تأیید عارف قرار نگرفت که باعث دلخوری وی گردید.
قبل از انتشار ترانه، عارف به صورت تلفنی از [[احمد شاملو|شاملو]] (که ساکن کرج بود) کسب اجازه می‌نماید، او نیز بدون هیچ چشمداشتی ترانه‌اش را در اختیار عارف می‌گذارد.
عارف این ترانه را افتخار زندگی‌اش (نه فقط زندگی هنری) می‌داند.<ref name="manoto"
* '''خاک من (سرزمین من؛ my land):'''
این سرود ملی میهنی در نوروز ۱۳۶۶ به تهیه‌کنندگی عارف منتشر شد. موزیک و تنظیم و رهبری ارکستر توسط [[احمد پژمان]] (با دستیاری [[فرید فرجاد]]) بر روی شعری از [[هما میرافشار]] انجام شده‌است. ۱۲ خواننده‌ای که در این اثر حضور داشتند عبارتند از: [[عارف]]، [[ستار]]، [[هوشمند عقیلی]]، [[شاهرخ شاهید]]، [[مرتضی برجسته]]، [[حبیب]]، [[علی نظری]]، [[احمد آزاد]]، [[نازی افشار]]، [[صادق نجوکی]]، دلارام و [[شهلا سرشار]].
سطر ۳۴۲ ⟵ ۳۴۱:
این سرود نوروزی در نوروز ۱۳۷۲ به تهیه‌کنندگی [[منوچهر بی‌بیان]] در [[تلویزیون جام جم]] ضبط شد. ۹ خواننده‌ای که در این اثر حضور داشتند عبارتند از: [[عارف]]، [[ویگن]]، [[ستار]]، [[مرتضی برجسته]]، [[فتانه]]، [[لیلا فروهر]]، [[اندی]]، [[کوروس شاهمیری|کوروس]] و دلارام.
* '''گل گلخونه:'''
این ترانه آغازگر فصل تازه‌ای از فعالیت‌های هنری عارف در غربت می‌باشد. ترانه‌سرا و آهنگساز این ترانه [[جهانبخش پازوکی]] بود که در آن زمان در ایران زندگی می‌کرد و این ترانه را به همراه ویولن از طریق تلفن به عارف رساند که توسط [[منوچهر چشم‌آذر]] به زیبایی تنظیم گردید. در این ترانه منظور از «تو به من هدیه بکن پر پرواز» آرزوی شاعر برای خروج از ایران بوده‌است.<ref name="manoto"
* '''خلیج فارس:'''
پس از خودداری [[ابی]] از خواندن ترانه خلیج در کنسرتی در دبی (نوروز ۱۳۸۲) و مشاجرهٔ این خواننده با جمعی از طرفدارانش، شهر لس‌آنجلس برای مدتی به دو اردوی موافق و مخالف این آوازخوان تقسیم شد. عارف در صدد برآمد تا برای ابراز پشتیبانی از نام و نشانه‌های تاریخی خلیج‌فارس، ترانه‌ای تازه به همین نام اجرا کند. عارف می‌گوید:
سطر ۳۶۱ ⟵ ۳۶۰:
* '''گریه نکن:'''
این ترانه با شعر و آهنگی از [[عماد رام]] در اول ژانویه ۲۰۱۵ منتشر شد. در ابتدا قرار بود که این ترانه در قالب آلبوم «عزیز قصّه» منتشر گردد که میسّر نشد، اما پس از حدود ۱۳ سال با تنظیم تازه‌ای از [[کاظم عالمی]] ضبط و منتشر گردید.
زمانی که عارف در جشن عروسی فرزند [[عماد رام]] در آلمان شرکت کرد، این شعر و نُت کاملش را به عنوان سپاس از [[عماد رام]] دریافت نمود.<ref name="BBC-BB"
* '''موندگار''':
این ترانه در ۱۷ آذر ۱۳۹۴ (برابر با ۸ دسامبر ۲۰۱۵) از طریق کمپانی رادیو جوان منتشر شد. ترانه‌سرای این اثر متفاوت [[پاکسیما زکی‌پور|پاکسیما زکی پور]] بوده و همچنین آهنگساز و تنظیم‌کنندهٔ آن محمد مقدم می‌باشد.
سطر ۴۱۵ ⟵ ۴۱۴:
با توجه به اطلاعات موجود، اولین ترانه‌ای که عارف برای فیلم‌ها اجرا کرد در سال ۱۳۴۱ برای فیلم [[قربانی هوس]] بوده‌است. این فیلم در اول فروردین ۱۳۴۲ در سینماها به اکران عمومی درآمد.
در میان آثار سینمایی عارف، ترانه‌هایی که در فیلم‌های [[سلطان قلبها]] و [[غلام ژاندارم]] اجرا شد دارای شهرت بیشتری می‌باشند. ترانه سلطان قلبها در گذر سال‌ها آن قدر شهرت و ماندگاری یافته که چشم‌پوشی از آن غیرممکن به نظر می‌آید<ref>[http://www.madomeh.com/1392/03/25/98765-12/ موسیقی پاپ و ترانه در سینمای ایران]</ref>؛ به طوری که در جشن
=== به عنوان هنرپیشه و خواننده ===
سطر ۴۳۵ ⟵ ۴۳۴:
در صورت اتمام این پروژه با حضور هر سه خواننده، این فیلم می‌توانست یکی از فیلم‌های پولساز دهه ۴۰ باشد.<ref name="pf"/>
اواخر دههٔ ۴۰ خورشیدی قرار بود پروژهٔ فیلم
=== پس از انقلاب ===
سطر ۴۵۱ ⟵ ۴۵۰:
(''مجلهٔ اطلاعات هفتگی- جمعه، ۲۰. فروردین، ۱۳۵۰'')</ref>
'''
با رشد تلویزیون‌های کابلی در دهه ۶۰ خورشیدی، ایرانیان مقیم لس‌آنجلس شروع به تهیهٔ برنامه‌هایی برای پخش در کانال ۱۸ نمودند. یکی از این تلویزیون‌ها
'''
سری ششم این برنامه با حضور عارف، ستار، وارطان آوانسیان، امید، محمد مقدم و منوچهر چشم‌آذر از تاریخ ۴ آبان ۱۳۹۴ از طریق شبکه ماهواره‌ای تی‌وی پرشیا پخش گردید.
سطر ۴۶۶ ⟵ ۴۶۵:
== افتخارات و جوایز ==
* '''دریافت عالی‌ترین مدال فرهنگی کشور (مدال درجهٔ اول همایون):'''
در شهریور سال ۱۳۵۳ خورشیدی، عارف به دلیل اجرای زنده و بی‌نقص ترانهٔ ''به امید دیدار'' در مراسم اختتامیهٔ بازی‌های آسیایی تهران در ورزشگاه آزادی این مدال را از دست [[محمد رضا پهلوی]] دریافت نمود.<ref name="VOA-bf"
* '''دریافت مدال افتخار ایرانیکا:'''
در اردیبهشت سال ۱۳۸۷ خورشیدی، عارف به دلیل همکاری‌های چندین ساله خود با کمیته دوستداران ایرانیکا که بدون چشمداشت مالی انجام شد، این مدال را دریافت نمود.<ref name="ReferenceA"
* '''انتخاب به عنوان بهترین خوانندهٔ مرد موسیقی پاپ (۹ دوره):'''
این نظرسنجی که توسط [[مجله جوانان]] به نام ''رفراندوم محبوب‌ترین چهره‌های موزیک سال'' برگزار می‌شد، از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ خورشیدی ادامه داشت. بهترین‌های هر دوره به این صورت بود:{{سخ}}
سطر ۵۶۵ ⟵ ۵۶۴:
ذر این نظرسنجی که توسط [[مجله جوانان]] برگزار شد، عارف و گوگوش (در دو بخش مردان و زنان) صاحب زیباترین لبخند شناخته شدند.
* '''حضور در جشن دویستمین سال استقلال آمریکا:'''
دراین مراسم سال ۱۳۵۴ خورشیدی (۱۹۷۵ میلادی) در [[مدیسن اسکوئر گاردن]] (واقع در شهر [[نیویورک]]) برگزار شد که در آن کشورهای زیادی دارای غُرفه بودند. از ایران نیز محصولاتی مانند [[صنایع دستی]] و [[خاویار]] در این نمایشگاه معرفی و فروخته می‌گردید. همچنین عارف و [[مرضیه]] از طرف [[رادیو ایران|رادیو]] به این مأموریت رفته بودند که هر روز برنامه اجرا می‌کردند.<ref name="VOA-bf"
* '''اجرای برنامه در [[مرکز هنرهای نمایشی لینکلن]]:'''
زمانی که عارف در جشن دویستمین سال استقلال آمریکا حضور پیدا کرده بود، برای اجرای برنامه به این مرکز معتبر نیز دعوت شد که تا به امروز برای هیچ‌یک از خوانندگان ایرانی میسّر نگردیده‌است.<ref name="legeng">مستند '''زندگی یک اسطوره'''، شبکهٔ تلویزیونی تپش، خرداد ۹۵</ref>
* '''دریافت لوح تقدیر از دانشگاه UCLA''' دریافت چندین لوح تقدیر از دانشگاه UCLA
* '''والاترین نشان'''
== آرزوی بازگشت به ایران ==
عارف در سال‌های اخیر کشور امارات را برای سکونت انتخاب کرده که دلیل آن را فاصلهٔ کم ۲۰ دقیقه‌ای با ایران می‌داند. او بیش از ۱۰ سال هر شب (بجز ایام سوگواری) در دوبی برنامه اجرا کرده و از این طریق با ایرانیان داخل کشور در ارتباط نزدیک بوده‌است.<ref name="BBC-BB"
وی همیشه در برنامه‌هایش از آرزویش که بازگشت به ایران است سخن به میان آورده‌است. این حرف‌ها به گوش نیروهای امنیتی ایران رسیده و شروطی را برای بازگشت عارف تعیین نموده‌اند: نوشتن توبه‌نامه، فراموش کردن هنر خوانندگی، حضور در اجتماع کمتر از ۵ نفر. این شروط برای عارف بسیار سنگین و دردناک بوده و همانند برخی از همکارانش به آن شروط «نه» گفته‌است.<ref name="manoto"
پس از اعتراضات بر حق مردم خرمشهر به دلیل بی آبی، عارف در پیامی گفت که آرزویش اینست که در شهرهای جنوبی ایران به «کشاورزی» بپردازد.
سطر ۵۸۳ ⟵ ۵۸۲:
عارف در کنار خانوادهٔ مادری‌اش بزرگ شده بود و هر سال سرِ سفرهٔ نوروز پدربزرگش این شعر را می‌خواند:
{{شعر}}
{{ب|بهار آمد، بهار آمد، خوش آمد|علی با ذوالفقار آمد خوش آمد<ref name="rfarda"
{{پایان شعر}}
او در یکی از مصاحبه‌هایش اذعان داشت که عاشق تمام شهرهای ایران و همچنین عاشق حرم [[علی بن موسی الرضا]] می‌باشد.<ref name="manoto"
* '''خانوادهٔ شاهدوست:'''
تمامی اعضای خانوادهٔ عارف (مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، دایی و خاله‌ها) دوستدار سلطنت پهلوی بودند و با احترام شدیدی در مورد شاه حرف می‌زدند. او خانواده‌اش را با اصطلاح شاهدوست (به آذری شاهسَوَن) معرفی نموده‌است.<ref name="manoto"
* '''حضور در دربار پهلوی:'''
در بسیاری از مهمانی‌هایی که در [[کاخ نیاوران]] برگزار می‌شد، از عارف نیز برای اجرای برنامه دعوت به عمل می‌آمد. در یکی از مراسم‌هایی که جهت استقبال از مهمانان عرب‌زبان با حضور عارف و [[گوگوش]] برگزار شده بود، عارف یکی از ترانه‌های [[ام کلثوم (خواننده)|ام کلثوم]] را اجرا کرد.
در یکی دیگر از این مراسم‌ها از طرف محمدرضا شاه ترانهٔ
همچنین در یکی از این ملاقات‌ها شهبانو فرح درخواست ترانهٔ
== ترانه های مناسبتی ==▼
* '''ترانهٔ شهنشاها:'''
در بحبوحهٔ انقلاب (جشن‌های آبان ۱۳۵۶)، عارف به همراه [[انوشیروان روحانی]] در برنامه‌ای تلویزیونی حضور یافت و قطعه‌ای به نام ''شاهنشاه'' را در مدح [[محمدرضا شاه پهلوی]] به صورت زنده اجرا کرد.
* '''ترانهٔ تاج خسروی:'''▼
▲*'''ترانهٔ تاج خسروی:'''
این ترانه به مناسبت سالگرد تاجگذاری به صورت دوصدایی (همراه با رامش) اجرا شد.
* '''ترانهٔ پیام صلح:'''▼
▲*'''ترانهٔ پیام صلح:'''
این ترانه به مناسبت سالگرد انقلاب سفید اجرا و از طریق رادیو ایران به گوش مردم رسید.
* '''حضور در ظُفار:'''
عارف هم مانند گوگوش و [[پوران (خواننده)|پوران]] در جریان [[جنگ ظفار|جنگ ظُفار]] به عمان رفت و برای سربازان ایرانی برنامه اجرا کرد. پیام او به سربازان ایرانی این بود:
{{نقل قول|من می‌خوانم برای دل‌های شما، برای قلب‌های پرشور شما، برای شما که می‌جنگید تا آب‌های فیروزه‌گون خلیج‌فارس هرگز رنگ خون نبیند.}}
* '''حضور در کنسرت مجاهدین:'''
پس از وقوع انقلاب، بسیاری از هنرمندان به علت ممنوع‌الخروج شدن در ایران ماندند. اوایل دههٔ ۱۳۷۰ خورشیدی، مرضیه (خوانندهٔ قدیمی) برای انجام عمل جراحی مجوز خروج گرفت و به پاریس رفت. او با دیدن یکی از سالن‌های مجلل پاریس (palau de congressos) آرزو می‌کند که باز هم بتواند پس از ۱۵ سال آواز بخواند. دختر وی (هنگامه امینی) برای آن که مادرش به آرزویش برسد، تصمیم می‌گیرد که از گروه مجاهدین کمک بگیرید، به خاطر همین مجبور می‌شود قرارداد سنگینی را با آن‌ها ببندد. مرضیه به ایران برمی‌گردد، اما برای انجام مرحلهٔ بعدی معالجات و اجرای کنسرت نمی‌تواند مجوز خروج دریافت کند. به ناچار عارف، ویگن، الهه، منوچهر سخایی، عماد رام، مرتضی برجسته، امیر آرام و محمد تقدسی (خواننده اٌپرا) جایگزین مرضیه می‌شوند تا این برنامه را در نوروز ۱۳۷۳ خورشیدی اجرا کنند.<ref name="VOA-bf"
{{سخ}}
ابن خوانندگان در ابتدا درک درستی از ماهیت ایدئولوژیکی – سیاسی مجاهدین نداشتند و با انگیزه‌های کاملاً حرفه‌ای به مجاهدین نزدیک شده بودند؛ که آن هم بخاطر این بود که آن‌ها به واقع آدم‌های سیاسی نبودند و با شاخص‌های شغلی و حرفه‌ای به تور مجاهدین افتاده بودند.<ref>[http://www.iran-interlink.org/fa/?mod=view&id=14836 خاطرات اعضای ناراضی گروه مجاهدین خلق ایران]</ref>
| |||