دانشگاه شهید بهشتی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
خط ۳۳:
۲۹ اسفند ۱۳۳۸ با فرمان شاه و موافقت [[حسین علا]]، «[[وزارت دربار|وزیر دربار]]»، دبیرخانهٔ دانشگاه ملی به ساختمانی واقع در [[خیابان پاستور]] پلاک ۵۷ منتقل می‌شد. این ساختمان از املاک وزارت دربار بود که در اختیار [[شجاع‌الدین شفا]] رئیس کمیتهٔ تهیهٔ مقدّمات جشن‌های ۲۵۰۰ ساله بود. کار دبیرخانه تهیهٔ اطلاعاتی مربوط به‌سوابق تحصیلی فارغ التحصیلان بیکار اروپا و آمریکا و تهیهٔ مقدمات تأسیس دانشگاه بود.
= با آشکار شدن اندیشهٔ تأسیس دانشگاه ملّی مخالفت‌های زیادی با آن در مجامع دانشگاهی آغاز شد. کسانی مانند «[[احمد فرهاد]]» رئیس دانشگاه تهران و «میمندی‌نژاد» رئیس دانشکدهٔ دامپزشکی و [[عبدالله ریاضی]] رئیس [[دانشکدهٔ فنی]] و رئیس [[مجلس شورای ملی]] از مخالفان سرسخت [[تأسیس]] این دانشگاه بودند. میمندی‌نژاد در مصاحبه‌ای که در تاریخ ۱۱/۱۲/۱۳۳۸ در روزنامهٔ کیهان منتشر شد فکر تأسیس دانشگاه ملّی را اندیشه‌ای نابجا دانست و گفت: «دانشگاه تهران هنوز کامل نشده‌است اگر ملّت فکر تأسیس دانشگاه ملّی (غیردولتی) هستند که می‌تواند وضع دانشگاهی را بهتر سازد، باید همین دانشگاه موجود را ترّقی و تکامل دهد.» =
[[پرونده:SBUElahiat.jpg|بندانگشتی]]
علی‌رغم مخالفت‌های فراوان با حمایت پهلوی دوم تأسیس دانشگاه ملّی با جدیت پیگیری شد. هیئت مؤتمنین دانشگاه با عضویت وزیر [[دربار سلطنتی|دربار شاهنشاهی]] - که در آن زمان حسین علا بود - مدیر عامل [[بنیاد پهلوی]]، وزیر فرهنگ یک نفر از نمایندگان [[مجلس سنا]]، دو نفر از نمایندگان [[مجلس شورای ملی]]، مدیر کل [[بانک ملی ایران]] رئیس [[اتاق بازرگانی]] رئیس دانشگاه ملی ایران و حداقل سه نفر از شخصیت‌های علمی اقتصادی کشور تشکیل شد. در سال ۱۳۳۹ اساسنامهٔ
=== سال‌های اولیه ===
خط ۴۲:
در سال‌های اولیهٔ تأسیس دانشگاه ملی دریافت شهریه از دانشجویان مهمترین منبع تأمین هزینه‌های دانشگاه ملّی محسوب می‌شد، اگر چه مبالغی کمک دولتی نیز توسّط دانشگاه دریافت می‌شد.
بعد از چند سال با موافقت شاه و دستور [[حسن ارسنجانی]] وزیر [[کشاورزی]] وقت یک میلیون و پانصد هزار متر از زمین‌های سعادت آباد و ۱۰ هزار متر از زمین‌های بالای میدان ونک و ۷۰ هزار متر [[زمین خالصه]] مجاور اوین درکه برای اجرای ساختمان دانشگاه ملی در نظر گرفته می‌شود. مراسم کلنگ زنی عملیات ساختمانی دانشگاه ملی با حضور فرح پهلوی، علی شیخ‌الاسلام، [[انوشیروان پویان]]، [[هوشنگ نهاوندی]] و تعدادی از شخصیت‌های علمی کشور در منطقه بالای اوین درکه برگزار شد.
کانون مترقی که [[حسنعلی منصور]] در سال ۴۲ تشکیل داد از جمله کانون‌های سیاسی بود که از قبل پی‌ریزی فرهنگی و علمی شده بود.
خط ۵۲:
در مدت پنج سال ریاست شیخ‌الاسلام علاوه بر دانشکدهٔ اقتصاد و معماری دانشکده پزشکی ۱۳۴۰ زبان‌های خارجی ۱۳۴۱، علوم ۱۳۴۲، دندانپزشکی ۱۳۴۴، راه‌اندازی شد. پس از شیخ‌الاسلام، [[عبدالعلی جهانشاهی]] و سپس [[علی اکبر بینا]] به ریاست دانشگاه ملی منصوب شد. در زمان ریاست بینا دانشکدهٔ حقوق راه‌اندازی شد. پس از وی [[محمد علی مجتهدی]] (مؤسس دانشگاه صنعتی شریف) و سپس [[انوشیروان پویان]] به ریاست دانشگاه ملی منصوب شدند. پس از پویان نیز به ترتیب [[احمد هوشنگ شریفی]]، [[عباس صفویان]] و احمد قریشی ریاست دانشگاه را بر عهده گرفتند. در این سال‌ها دانشکدهٔ علوم زمین و [[دانشکده جامع انفورماتیک]] و دانشکدهٔ روان‌شناسی ساخته و وارد دایرهٔ مراکز علمی کشور شد.
مهمترین تحول در تاریخ [[دانشگاه]] در سال ۱۳۵۳ رقم خورد، هنگامی که دولت وقت به پشتوانهٔ درآمدهای نفتی اقدام به پرداخت شهریهٔ موسسات آموزشی ملی (خصوصی) و رایگان کردن آن‌ها نمود. این امر سبب شد تا بافت دانشجویی دانشگاه از انحصار طبقهٔ مرفه و بالای جامعه خارج شده و دانشجویان از طبقات مختلف و شرایط گوناگون از طریق کنکور سراسری وارد این دانشگاه شوند و بدین ترتیب دانشگاه عملاً به صورت یک دانشگاه عمومی مانند سایر دانشگاه‌ها درآمد.{{مدرک}}
=== تغییرات پس از انقلاب اسلامی ===
| |||