برابری جنسیتی در بهائیت: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
اضافه کردن یک منبع / زدودن متن بی منبع |
جز ویرایش بهوسیلهٔ ابرابزار: |
||
خط ۶:
== مفهوم برابری زنان و مردان ==
[[متون بهائی]] بیان میکنند که زن و شوهر باید همچون دو بال یک پرنده باشند و همواره بین ایشان برابری وجود داشته باشند تا پرنده عالم انسانی بتواند پرواز کند. عبدالبهاء در یکی از
«عالم انسانی را دو بال است. یک بال رجال یک بال نساء. تا دو بال متساوی نگردد، مرغ پرواز ننماید. اگر یک بال ضعیف باشد، پرواز ممکن نیست. تا عالم نساء متساوی با عالم رجال در تحصیل فضائل و کمالات نشود، فلاح و نجاح چنانکه باید و شاید ممتنع و محال.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، 1:291}}</ref>
خط ۳۹:
اقدامات طاهره باعث بروز اختلافات در میان جامعه بابی شد. بسیاری از بابیان همچنان خود را پایبند احکام اسلامی میدانستند و باور نداشتند که کلام و آثار باب مستلزم گسست و جدایی از گذشته یا احکام اسلامی باشد؛ لذا آنان اعمال و رفتار طاهره را شرمآور و وقیحانه میشمردند. به همین خاطر و برای دفاع از او، باب به او لقب طاهره داد. مخالفت روحانیون مسلمان شدیدتر بود. در ماه محرم سال ۱۲۲۶، طاهره برخلاف دیگران که لباس عزاداری برای شهادت حسین میپوشیدند، تعمداً برای تحریک روحانیون لباسهای بسیار روشن و پر رنگ پوشیده و به بابیان اصرار کرد تا در روز اول محرم، جشن تولد باب را برپا کنند. روحانیون هم مردم را برای حمله به منزل محل سکونت او دعوت کردند. سرانجام حاکم شهر دخالت کرد و مقرر داشت طاهره تا قبل از آنکه به بغداد تبعید شود در حبس خانگی قرار گیرد.<ref>{{harvnb|Zarandi|1932|p=273}}</ref>
=== اخلاق در خانواده ===
سطر ۹۰ ⟵ ۸۸:
سال بعد سوزان مودی از شیکاگو به تهران رفت تا به همراه چند تن از پزشکان بهائی ایرانی بیمارستانی در تهران تأسیس کنند. طی سالهای بعد، پرستار الیزابت استورات، سارا کلاک و معلم لیلیان کیپز به او ملحق شدند. تا آن زمان چند مدرسه دخترانه، بهطور غیررسمی، توسط زنان بهائی اداره میشد. از آنجا که با همکاری بهائیان آمریکایی، جامعه بهائی ایران صاحب یک مدرسه پسرانه معتبر شده بود، مودی کمیته اجرایی آن مدرسه را متقاعد کرد تا یکی از این مدارس دخترانه را به عنوان بخش مستقلی از مدرسه خود در نظر بگیرند. نهایتاً آن مدرسه به یکی از بهترین مدارس سال چهارم دبیرستان در ایران تبدیل شدهاست.<ref>{{harvnb|Armstrong-Ingram|1986|pp=181-210}}</ref>
در سال ۱۹۱۱ (میلادی)، [[قدسیه اشرف]] اولین زن بهائی ایرانی بود که برای اخذ مدرک دانشگاهی در رشته روانشناسی آموزش به آمریکا رفت. او سپس به ایران بازگشت و در مدارس بهائی به تدریس پرداخت. طی سفر [[عبدالبهاء]] به غرب، در سالهای ۱۲–۱۹۱۱ (میلادی)، او بر ضرورت آموزش زنان تأکید کرد و فقدان آن را یکی از دلایل عقب ماندگی زنان دانست. او آموزش زنان را به منظور تربیت فرزندان ضروری توصیف، ولذا آموزش دختران را مقدم بر آموزش پسران قلمداد کرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مصابیح هدایت، جلد 9،
البته [[عبدالبهاء]] فعالیت اجتماعی زنان را محدود نکرد خواستار پیشرفت زنان در حوزه هنر و علم شد و همزمان خواستار مشارکت زنان، همپای مردان، در حوزه سیاست گردید. او اعلام کرد که حضور و مشارکت زنان در فعالیتهای سیاسی، پیش شرط تحقق صلح است. حضور بهائیان آمریکایی ساکن در ایران موجب شد تا زنان بهائی ایرانی هشیار شوند و تواناییهایی را که قبلاً به آن فکر نکرده بودند کشف کنند. آنها بلافاصله از موضوع کشف حجاب و مشارکت زنان در فعالیت تشکیلات اداری طرفداری کردند.{{مدرک}}
سطر ۱۱۴ ⟵ ۱۱۲:
|}
در تاریخ بهائی در بعضی برهههای زمانی، زنان نقش محوری ایفا کردهاند. [[بهیهخانم|بهیّه (ورقهعلیا)]] چند بار در طول عمرش، برایش پیشآمد که به عنوان رهبر عملی بهائیان اقدام کند. برای مثال زمانیکه [[عبدالبهاء]] ارض اقدس را به سوی غرب ترک کرد، او تصمیم گرفت زمام امور امر را به دست خواهرش بسپرد. به همین نحو، پس از [[عبدالبهاء]]، و پیش از آنکه [[شوقی افندی|شوقی افندی،]] رهبری جامعه بهائی را بدست گیرد، [[بهیهخانم|ورقهعلیا]] رهبری جامعه کوچک پیروان را مجدداً به دست گرفت. بهائیان ساکنان ارض اقدس به سوی او متمایل شدند. مجدداً در دورههایی که [[شوقی افندی]] در سالهای اولیه مسئولیت خود، از انظار عمومی غایب میشد او مکرراً امور بهائیان را به [[بهیهخانم|ورقه علیا]] واگذار میکرد. پس از فوت [[شوقی افندی]]، دیگر بار زنان بهائی فرصت یافتند تا در بالاترین سطح جامعه بهائی، نقش رهبری [[جامعه بهائی]] را بر عهده داشته باشند؛ این نقش در این زمان توسط [[ایادی امرالله|ایادیان امر]] صورت گرفت که تعدادی از زنان و مردان که در زمان زندگی [[شوقی افندی]] به عنوان [[ایادی امرالله|ایادیان امرالله]] انتخاب شده بودند به عنوان رهبران موقت [[جامعه بهائی]]، تا انتخاب [[بیتالعدل اعظم|بیت العدل اعظم]]،
بیت العدل بیان کردهاست که تساوی زنان و مردان، هنوز در سطح جهانی محقق نشدهاست.<ref>پیام بیت العدل - رضوان 1984 میلادی</ref> تعداد محافل ملی در سطح جهان، در سال ۱۳۳۲، دوازده محفل، وکل اعضای محافل ۱۰۸ نفر، و بنابراین درصد مشارکت زنان ۳۱٫۵ درصد بودهاست. در سال ۱۳۶۴ تعداد محافل به ۱۴۹ محفل افزایش یافته و تعداد اعضا به ۱۳۴۱ تن بالغ گردیدهاست؛ و بنابراین در صد حضور زنان در سال ۱۳۶۴ تنها ۲۶ درصد بودهاست ولذا حضور آنها کاهش داشتهاست.{{مدرک}}
=== حضور زنان در اولین نهادهای بهائی ===
{{سخ}}
{| class="wikitable floatleft"
|+ حضور زنان در محافل روحانی ملّی، بر حسب قاره (مثلاً عدد ۴ در ردیف یک، ستون یک یعنی ۴ محفل روحانی ملی در آفریقا اصلاً عضو زن ندارند)<ref name="دارالاحصاء، بیت العدل"/><ref name="Journal Dialogue 1986 p 31"/>
سطر ۱۸۶ ⟵ ۱۸۴:
=== [[دفتر جامعه جهانی بهائی]] و گفتمان برابری زنان و مردان ===
در حال حاضر نیز [[جامعه بهائی|جوامع بهائی]] در بیش از
== پانویس ==
|