زبان لارستانی: تفاوت میان نسخه‌ها

اچمى يا خودمونى نام هاى رسمی زبان مردم جنوب استان [[فارس]] و نیمه‌ی غربی استان [[هرمزگان]]، جنوب [[کرمان]] و شرق [[بوشهر]] هستند و در میان مهاجران ایرانی به کشورهای حاشیه خلیج فارس رواج دارند. این زبان با نام‌هاینام‌ های «خودمونی» نیز شناخته می‌شود، اما محدوده جغرافیایی گویش‌وران آن فراتر از مناطق خودمونى نشين است. این زبان به جامانده [[پارسی پهلوی]] است و قواعد خاص خود را دارد.<ref>Anonby, E. J. 2003b. Update on Luri: How many languages? Journal of the Royal Asiatic Society 13.2:171–197.</ref>

زبان اچمی یکی از زبان هاى به جا مانده از پهلوی باستان و از زبان‌های فارسی‌تبارِ شاخه جنوب غربی است.<ref>[[ethnologuefamily:15-16|Indo-European, Indo-Iranian, Iranian, Western, Southwestern]]</ref><ref>[http://www.ethnologue.com/show_language.asp?code=lrl Ethnologue report for language code: lrl]</ref> امروزه این زبان به خاطر تفاوت‌هایتفاوت‌ های زیادش با زبان پارسی معیار به عنوان یک زبانِ مستقل از شاخهٔ زبان‌های ایرانی‌تبار جنوب غربی قلمداد می‌شود. گویش‌های زبان اچمی همانند [[زبان لری]] نواده [[پارسی میانه]] محسوب می‌شوند. این زبان به خاطر نگه داشتن واژگان بسیاری از [[پارسی میانه]]، زبانی خالصتر از زبان پارسی مدرن است و حتی هنوز ارتباط نزدیکی با [[پارسی باستان]] دارد.<ref>D. N. Mackenzie, R. E. Emmerick, Dieter Weber (1991) "Corolla iranica", 1991, Published by P. Lang, {{ISBN|3-631-43589-4|en}}, 9783631435892</ref>