نظامی عروضی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن عمر بن علی سمرقندی، مکنی به ابوالحسن، ملقب به نظام‌الدین یا نجم‌الدین، و معروف به '''نظامی عروضی'''، از نویسندگان و شاعران قرن ششم هجری قمری است. در اواخر قرن پنجم در [[سمرقند]] زاده شد. هنگامی که در سمرقند زندگی می کرد ، یک ''[[دهقان (زمین‌دار)|دهقان]]''، به نظامی گفت که چگونه [[رودکی]] شاعر برای اشعار خود در ستایش فضایل ''امیر'' سامانی ''[[نصر یکم|نصر بن احمد]] حقوق'' میگرفت .<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/abedi-a-12th-century-landowner-dehqan-of-transoxania ''ʿĀBEDĪ'', C.E. Bosworth, '''The Encyclopaedia Iranica''']</ref> وی پس از کسب علوم مقدماتی در [[سمرقند]]، در سالهای ۵۰۴ تا ۵۰۶ رهسپار [[خراسان]] شد. در سال ۵۰۶ در [[بلخ]] به خدمت [[عمر خیام]]، و در سال ۵۱۰ در [[طوس]] به خدمت [[امیر معزی]] رسید. وی به دربار ملوک [[آل شنسب]] پیوست و سالها مداحی شاهان آن سلسله را می‌کرد. کتاب معروف خویش ''مجمع‌النوادر'' مشهور به [[چهار مقاله]] را در حدود سال‌های ۵۵۱–۵۵۲ ه‍.ق به نام ابوالحسن حسام‌الدین علی بن فخرالدوله مسعود برادرزاده ملک شمس‌الدین محمد، پادشاه [[غوری]] تألیف کرد،کرد. تمام آنچه از زندگی شخصی وی مشهود است ، از خود ''[[چهار مقاله]] گرفته می'' شود. <ref>Edward Granville Browne, ''A Literary History of Persia'', 4 vols. (New York: Charles, Scribner and Sons, 1902-1906), vol. 2, p. 337.</ref> کتاب چهار مقاله یا چهار گفتمان ، کتابی است شامل چهار گفتمان در مورد چهار فن مختلف، که نظامی معتقد است که یک پادشاه باید در کاخ خود داشته باشد. در مقدمه كتاب ، نظامي درباره ايدئولوژي فلسفي يا ديني آفرينش جهان و نظم امور بحث مي كند. با اینکه او در وهله اول یک ندیم بود ، در کتاب خود خاطرنشان کرده که او یک اخترشناس و پزشک نیز بوده است. <ref>Nizami Aruzi, ''A Revised Translation of the Chahár maqála ("Four discourses"), xi, 74, 96.''</ref>