مندائیان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''منداییان''' پیروان [[یحیی|یحیای]] تعمیددهنده و یکی از اقلیت‌های مذهبی ایران،[[ایران]]، [[عراق]] و [[سوریه]] هستند.

منداییان با نام صابئین نیز شناخته می‌شوند، و آنان را با فرقهٔ [[مغتسله]] پیوند داده‌اند؛ در حالی که این مکاتب نحله‌هایی مستقل اما مربوط به هم به‌شمار می‌روند. مغتسله فرقه‌ای مستقل بودند که اساسی‌ترین آیین‌شان [[غسل تعمید]] بود. اما منداییان همان‌گونه که گفته شد، پیروِ [[یحیی]] بودند که تعمیددهندهٔ [[مسیح]] بود.<ref name="ReferenceC">اسماعیل ابوالقاسم‌پور. اسطورهٔ آفرینش در آیین مانی. ص ۲۰</ref> کیش مندایی در شمار مکتب‌های [[گنوسی]] می‌باشد.<ref name="همان">همان</ref>

در بعضی سنت‌های [[اسلام|اسلامی]] آنان را به اشتباه ستاره‌پرست دانسته‌اند.<ref name="ReferenceA">طباطبائی، محیط -۱۳۶۳صابئین اهل کتابند - ویراستار عبدالکریم سروش - یادنامه استاد شهید مرتضی مطهری - سازمان تبلیغات اسلامی ص ۴۳–۶۰</ref> اما ایشان خود را پیروان [[یحیی|یحیای]] پیامبر می‌دانند؛ و این حقیقت اصلی است؛ چراکه عده‌ای از ستاره پرستان اهل [[حران]] از ترس [[خلیفه مسلمین]] که با آنان اتمام حجت کرده بود خود را به دلیل اغماضی که [[قرآن]] نسبت به صابئین روا داشته بود صابئی خواندند.<ref name="ReferenceA"/><ref>زرین کوب، عبدالحسین - در جستجوی تصوف در ایران ب - ۱۳۶۹ - امیر کبیر۲۷۱</ref>

منداییان در کناره‌های رودخانه‌های دجله،[[دجله]]، [[فرات]] و [[کارون]] زندگی می‌کنند.<ref>صابئین ایران‌زمین، عکس: عباس تحویلدار، متن: مسعود فروزنده، آلن برونه، تهران: نشر کلید: ۱۳۷۹، شابک: ۹۷۸۹۶۴۹۰۶۴۵۵۰، ص۸</ref>

جمعیت آن‌ها را ۷۰ هزار نفر در [[عراق]] و ۲۵ هزار نفر در [[ایران]] برآورد می‌کنند.<ref name="ReferenceB">همان.</ref> قریب ۷۵۰۰۰ نفر تا سال ۲۰۰۲ در عراق زندگی می‌کردند که پس از جنگ میان [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]] و [[عراق]] بیشتر آن‌ها به [[اردن]] و [[سوریه]] و نیز کشورهای غربی کوچ کردند.{{مدرک}}