آلبر کامو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
نجات ۲ منبع و علامت‌زدن ۰ به‌عنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
||
خط ۱۴۱:
=== مرگ ===
[[پرونده:20041113-002 Lourmarin Tombstone Albert Camus.jpg|بندانگشتی|220px|چپ|مقبره آلبرکامو]]
کامو در بعد از ظهر چهارم ژانویه ۱۹۶۰ و در سن ۴۷ سالگی بر اثر سانحهٔ تصادف نزدیک سن، در شهر ویل‌بلویل درگذشت. در جیب کت او یک بلیط قطار استفاده نشده پیدا شد، او ابتدا قرار بود با قطار و به همراه همسر و فرزندانش به سفر برود ولی در آخرین لحظات پیشنهاد دوست ناشرش را برای همراهی پذیرفت تا با خودروی او سفر کند.<ref>{{cite web |url=http://www.raimes.com/seminar.htm |title=KIAD MA in Fine Art: a student run seminar |publisher=Raimes.com |date= |accessdate=2009-10-17 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090513004641/http://www.raimes.com/seminar.htm |archivedate=۱۳ مه ۲۰۰۹ |dead-url=yes }}</ref>
رانندهٔ اتوموبیل و میشل گالیمار، دوست نزدیک و ناشر آثار کامو، نیز در این حادثه کشته شدند.<ref>{{Cite book |last=de Gaudemar |first=Antoine |title= This one's had a good start born in the middle of a move |url=http://www.guardian.co.uk/books/1994/apr/16/fiction.albertcamus |publisher=Guardian |date=1994-04-16 |accessdate=2008-12-21}}</ref>
خط ۱۷۷:
یک سال بعد کامو دروازه‌بان ردهٔ جوانان تیم راسینگ دانشگاه الجزیره (RUA) شد. این تیم در دههٔ ۱۹۳۰ دو بار برندهٔ جام قهرمانان شمال آفریقا شده‌است.<ref>{{cite web|url=http://www.redhotpawn.com/board/showthread.php?threadid=2803 |title=General: Yan!! Camus |publisher=RedHotPawn.com |date= |accessdate=2009-10-17}}</ref> در همین دوران بود که روحیهٔ تیمی، برادری و در خدمت جمع بودن در کامو تقویت شد. در گزارش‌هایی که از دوران فوتبال کامو به جای مانده او دروازه‌بانی توصیف شده که با فریادهای خود شور و اشتیاق را به سایر بازیکنان تیم تزریق می‌کرد.<ref>{{cite web|url=http://www.users.muohio.edu/shermalw/honors_2001_fall/honors_papers_2000/lattal.html |title=Ashley Lattal'S Paper: Albert Camus |publisher=Users.muohio.edu |date= |accessdate=2009-10-17}}</ref>
اما [[بیماری سل]] تمام آیندهٔ حرفه‌ای آلبر کاموی فوتبالیست را نابود کرد. او معالجه شد، اما نه به اندازه‌ای که بتواند رؤیای برابری با ستارگان بزرگ و استثنایی دروازه‌های فوتبال را که در سر می‌پروراند محقق کند. هرچند که کامو دیگر بعد از سن هفده سالگی نتوانست فوتبال بازی کند اما همیشه تا پایان عمر کوتاهش یک تماشاگر پر و پا قرص فوتبال باقی‌ماند. علاقهٔ او به فوتبال به حدی بود که وقتی چارلز پونسه، یکی از دوستانش، از او پرسید فوتبال را ترجیح می‌دهد یا تئاتر پاسخ داد:'' «بدون تردید، فوتبال» ''<ref name = "rhybma">{{cite web |url=http://www.camus-society.com/camus-football.html |title=Albert Camus and football |publisher=The Albert Camus Society of the UK |date= |accessdate=2010-11-15 |archiveurl=https://www.webcitation.org/6F94fnmVe?url=http://www.camus-society.com/camus-football.html |archivedate=۱۵ مارس ۲۰۱۳ |dead-url=yes }}</ref>
در دههٔ ۱۹۵۰ در مصاحبه با یک مجلهٔ ورزشی هنگامی که از کامو خواسته شد تا چند کلامی دربارهٔ تیم سابقش، RUA، بگوید گفت:'' «احساساتی می‌شوم… پس از سال‌ها که جهان نمایش‌های زیادی را پیش رویم گذاشت، آنچه را از اخلاق و تعهدات اخلاقی آموختم مدیون ورزش هستم. این‌ها را در RUA آموختم… چقدر تیم خودم را دوست داشتم. به خاطر شادی پس از پیروزی، آن‌گاه که با خستگی پس از تلاش در هم می‌آمیزد… چقدر بی‌نظیر! و همچنین به خاطر میل احمقانهٔ گریستن در شب‌های شکست…» ''<ref name = "rhybma"/>
| |||