شکرالله قهرمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
شروع پاراگراف از صفحهٔ ۳۰ است |
←زندگی‌نامه: گسترش |
||
خط ۲۵:
== زندگی‌نامه ==
شکرالله خان برادر [[اسماعیل قهرمانی]]، موسیقی‌دان شهیر ایرانی بود و موسیقی را در ابتدا از اسماعیل خان فرا گرفت. بعدتر شاگرد [[درویش‌خان]] شد و در شعبهٔ موسیقی [[دارالفنون]] ساز [[ابوآ]] نیز می‌نواخت.
شکری همچنین به [[حسین سمیعی]] (ادیب‌السلطنه) بسیار نزدیک بود و نوازندهٔ اختصاصی تار برای او بود. میزان نزدیکی او به خانوادهٔ ادیب‌السلطنه چنان بود که برخی به وی «شکری ادیب‌السلطنه» نیز می‌گفتند.<ref>{{پک|ملاح|۱۳۴۳|ک=قمرالملوک وزیری|ص=۹}}</ref>
او عضو ارکستر جمعیت «[[اخوان الصفا|اخوان صفا]]» نیز بود که به همراه غلامرضا نیستی، ارفع‌الملک، یوسف صفائی، یحیی قوام‌الدوله‌ای، فخام‌الدوله، اسماعیل قهرمانی، [[درویش‌خان|غلام‌حسین درویش]] و [[علینقی وزیری|علینقی وزیری]] در اعیاد مذهبی، جشن‌ها و برنامه‌های هنری، به‌هنگام زلزله و آتش‌سوزی به نفع مؤسسه‌های خیریه و مردم نیازمند کنسرت اجرا می‌کردند.<ref>{{پک|نصیری‌فر|۱۳۸۳|ک=مردان موسیقی سنتی و نوین ایران|ص=۳۰–۳۳}}</ref>
در اواخر عمر، شکرالله خان از کار افتاده شد و [[قمرالملوک وزیری]] در کنسرتی که به نفع او برگزار کرد آواز خواند. شکری نیز در نکوداشت [[قمرالملوک وزیری]] [[تصنیف]]ی در بیات ترک ساخت که با بیت «به دل جز غم آن قمر ندارم / خوشم که غم دگر ندارم» آغاز می‌گردد؛ شعر این تصنیف از [[محمدتقی بهار]] (ملک الشعرا) است و آواز آن را ناهید نیک‌بخت با همراهی تار (به اجرای [[یحیی زرین‌پنجه]]) و ویولن خوانده بود. [[اکبر خان نوروزی]] از شاگردان شکری بود.<ref>{{پک|سپنتا|۱۳۸۲|ک=چشم‌انداز موسیقی ایران|ص=۱۵۸}}</ref>
== پانویس ==
| |||