آتش بهرام: تفاوت میان نسخه‌ها

پاداش وی همان پاداش کسی است که در این جهان استومند، ده هزار پاره آتش را به «آتش دادگاه» برده باشد.»<ref>{{یادکرد وب|عنوان=وندیداد- فرگرد هشتم - FarhangIran.com|نشانی=http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:NOvu7yQ7_OQJ:www.farhangiran.com/content/view/5949/86/+&cd=1&hl=en&ct=clnk&gl=us|وبگاه=webcache.googleusercontent.com|بازبینی=2019-09-22}}</ref>

 

 

در خوانش [[پارسیان هند]]،<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=The religious ceremonies and customs of the Parsees|زبان=English|کد زبان=|کوشش=JJ Modi|پیوند=https://archive.org/details/religiousceremon00modi/page/210}}</ref><ref>{{Cite journal|date=2019-09-18|title=Atash Behram|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Atash_Behram&oldid=916289975|journal=Wikipedia|language=en}}</ref> موبدانی، با الهام از اندیشه ی بازگرداندن آتش ها به «جایگاهی» و یکی کردن آنها، آیین بنای آذرِِبهرام را نگاشته اند. فهرستی که در این نوشته ها آمده عبارت است از آتش کورهٔ [[رنگرزی|رنگرزی،]] آتش کورهٔ [[سفالگری|سفال‌گری]]، آتش کورهٔ [[آجرپزی|آجرپزی،]] آتش بوتهٔ [[زرگری]] (یا کیمیاگری)، آتش کورهٔ [[آهنگری|آهنگری،]] آتش کورهٔ [[نانوایی|نانوایی،]] آتش کورهٔ [[تخمیر در ایران باستان|آبجوسازی]]، آتش کورهٔ [[ضرابخانه|ضرابخانه،]] آتش کورهٔ کارگاه زرهی، آتش اجاق یک چوپان، آتش اجاق یک سرباز یا رهنورد، آتش اجاق یک درویش مسلک (فقیر)، آتش اجاق سرای پادشاه، آتش اجاق یک پیروی آیین زرتشت،<ref>آتشی از یک اجاق خانگی.</ref> آتشی که برای سوزاندن مردگان استفاده شده (آتش مردارسوز)، و آتشی که [[آذرخش]] برافروخته باشد.