[[حسین کریمان]] در جلد دوم کتاب '''قصران کوهسران''' آورده‌است :منطقه قصران باستانی شامل مناطق لاوشان، فشم، دربندسر،شمشك، گاجره و روستاهای کوهپایه‌ای توچلال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجه‌ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا [[زبان مازندرانی|مازندرانی]]، که از ریشهٔ زبانهای دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تأثیر یافته‌است، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجهٔ مازندرانی به همان نسبت افزوده می‌شود، چنان‌که در لهجهٔ [[میگون]] و [[شهرستانک (کرج)|شهرستانک]] و [[لالان (شمیرانات)|لالان]] و [[زایگان]] و [[روته]] و [[گرمابدر]] و شمشک و [[دربندسر]] [[زبان مازندرانی|لهجهٔ مازندرانی]] '''غلبه''' دارد.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= کریمان |نام=حسین | پیوند نویسنده =حسین کریمان |کتاب=قصران (کوهسران) |کوشش= |صفحه =جلد دوم صفحه ۷۵۸ |ناشر= وزیری (کالینگور) |مکان =تهران |سال=۱۳۸۶|شابک=۹۷۸۹۶۴۵۲۸۱۰۱۲}}</ref>
