کم‌خونی همولیتیک خودایمنی: تفاوت میان نسخه‌ها

گلبول‌ها یا سلول‌های خون در [[مغز استخوان]] ساخته می‌شوند و سه نوع اصلی گلبول‌ وجود دارد:

* پلاکت‌ها که به لخته شدن خون و جلوگیری از [[خونریزی]] کمک می‌کنند.

* گلبول‌های قرمز که اکسیژن را به همه جای بدن از طریق [[هموگلوبین]] منتقل می‌کنند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Autoimmune hemolytic anemia: Causes, types, and symptoms|نشانی=https://www.medicalnewstoday.com/articles/312508.php|وبگاه=Medical News Today|بازبینی=2019-09-19|کد زبان=en}}</ref>

به‌طورکلی، [[گلبول سفید|گلبول‌های سفید،سفید]]، آنتی‌بادی تولید می‌کنند و آنتی‌بادی‌ها به گلبول‌های قرمز متصل می‌شوند و در سراسر بدن منتقل می‌شوند، با میکروب‌ها مبارزه می‌کنند و سایر عوامل خارجی‌ای را که نباید وجود داشته باشند. ام در اختلال AIHA، بدن آنتی‌بادی‌هایی می‌سازد به گلبول‌های قرمز حمله می‌کند، چون فکر می‌کند آنها موادی ناخواسته یا خارجی هستند که این امر ممکن است به دلایل زیر اتفاق افتاده باشد:

* بعضی از انواع [[سرطان|سرطان‌ها]]

* تزریق خونی ناسازگار با [[گروه خونی]] شخص

* گروه خونی متفاوت [[جنین]] و مادر

* [[تب ]]

* [[خستگی]]

* [[تپش قلب]]

* [[تنگی نفس]]

* [[سردرد]]

* [[تهوع|حالت تهوع]]

* [[تست کومبس]]

* [[شمارش کامل خون]]

* شمارش [[رتیکولوسیت]]

* آزمایش [[بیلی‌روبین]]

* آزمایش [[هاپتوگلوبین]]

این بیماری در برخی بزرگسالان می‌تواند بیماری درازمدتی باشد که به دفعات برگردد اما در کودکان نادر و معمولاً موقت است. بالاترین آمار ابتلا به این بیماری در کودکان مربوط به سن پیش‌دبستانی است. برای بیشتر بچه‌ها غالباً هیچ درمانی لازم نیست و علائم بدون مداخله ناپدید می‌شوند و برای کودکانی که به درمان نیاز دارند، همان گزینه‌های درمانی بزرگسالان استفاده می‌شود. با این حال، اگر در دو سال اول زندگی یا در سال‌های نوجوانی بروز کند، بیماری اغلب دوره مزمن‌تری دارد و نیازمند سرکوب طولانی‌مدت سیستم ایمنی است و عواقبی جدی در رشد و تکامل کودک دارد. هدف درمان گاهی کاهش مصرف [[کورتیکواستروئید|استروئیدها]] در کنترل بیماری است که در این حالت امکان دارد از عمل برداشتن [[طحال|طحال‌]] و همچنین سایر داروهای سرکوب‌کنندهٔ سیستم ایمنی استفاده شود. عفونت، یکی از نگرانی‌های جدی در بیمارانی است که تحت درمان با سرکوب طولانی‌مدت سیستم ایمنی هستند. این به ویژه در کودکان بسیار خردسال یعنی کمتر از دو سال مهم است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=کم‌خونی همولیتیک خودایمن یا AIHA|نشانی=https://madarsho.com/autoimmune-hemolytic-anemia-in-children|وبگاه=مادرشو|بازبینی=2019-10-05|کد زبان=fa|نویسنده=|تاریخ=}}</ref>

* سن شخص، وضعیت سلامتیسلامت و سابقهسابقهٔ پزشکی

* شدت کم خونیکم‌خونی چقدر است

* تحمل شخص برای درمانهایدرمان‌های مختلف

ممکن است پزشکان داروهای کورتیکواستروئیدی یا شبه [[کورتیزون]] تجویز کنند تا پاسخ [[دستگاه ایمنی|سیستم ایمنی]] را تضعیف کنند. این کار معمولاً نخستین نوع درمان برای افراد مبتلا به کم‌خونی همولیتیک اولیه است و می‌تواند به بهبود علائم در بسیاری از انواع شایع کم‌خونی هولیتیکهمولیتیک کم کند. در موارد شدید،شدید و اگر این داروها موثرمؤثر نباشندنباشند، پزشک داروهای دیگری را تجویز می‌کند که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند که به عنوان درمان سرکوب‌کنندهٔ ایمنی شناخته می‌شود. این درمان دارویی به کاهش پاسخ ایمنی بدن کمک می‌کند. این داروها به جلوگیری از حمله سیستم ایمنی بدن به مغز استخوان کمک می‌کند. این امر به سلول‌های ساقهٔ استخوان اجازه رشد می‌دهد و می‌تواند تعداد گلبول‌های قرمز را افزایش دهد. البته هم داروهای کورتیزون و هم سرکوب‌کنندهٔ ایمنی عوارض منفی دارند. برخی داروها به شرح زیر است:

اگر درمان دارویی مؤثر نباشد، پزشکان [[جراحی]] را توصیه می‌کنند. طحال مسئول از بین بردن گلبول‌های قرمز جریان خون است از جمله آنهایی که متصل به آنتی‌بادی هستند. برداشتن طحال به بدن این امکان را می‌دهد که آن گلبول‌های قرمز را حفظ کند. این روش به پیشگیری از کم‌خونی کمک می‌کند.

اگر علائم شدید باشد و گزینه‌های دیگر درمانی مؤثر نباشند، بیمار نیازمند تزریق و [[انتقال خون]] است.

کم‌خونی همولیتیک در کودکان هم بوجود می‌آید. البته طبق گفتهٔ [[دانشگاه شیکاگو]] کمتر از ۲ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر قبل از ۲۰ سالگی کم‌خونی همولیتیک خودایمنی دارند. این بالاترین نرخ در کودکان سنین پیش از دبستان است. وقتی کم‌خونی همولیتیک در کودکان بوجودبه وجود آید، معمولاً ناشی از یک [[ویروس]] یا [[عفونت]] است. اغلب اوقات نیازی به درمان ندارد و علائم بدون مداخلهٔ پزشکی از بین می‌روند. کودکانی که نیازمند درمان هستند همان روش‌هایی درمانی که برای بزرگسالان استفاده می‌شود، شامل حالشان می‌شود. این بیماری به دلیل خستگی زندگی روزمرهٔ کودک را تحت تأثیر قرار دهد و در این صورت نیازمند حمایت درمانی است از جمله انجام آزمایش. والدین باید توجه کنند که این موارد در مورد کودک انجام می‌شود:

* داشتن یک [[رژیم غذایی]] متعادل