انقلاب روسیه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
نجات ۱ منبع و علامتزدن ۰ بهعنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
نجات ۴ منبع و علامتزدن ۰ بهعنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
||
خط ۲۷:
در اوت ۱۹۱۴ میلادی، امپراتوری روسیه به دستور تزار وقت و به منظور حمایت از [[اسلاوها]]ی صربستان وارد [[جنگ جهانی اول]] در برابر [[امپراتوری آلمان]] و امپراتوری [[اتریش-مجارستان]] شد. نخست فقط بلشویکها، مخالف ورود روسیه به این جنگ بودند و میگفتند که این جنگ، سبب بدتر شدن اوضاع نابسامان اقتصادی و اجتماعی روسیه خواهد شد.
در سال ۱۹۱۴ میلادی، یعنی در آغاز جنگ جهانی اول، روسیه بزرگترین ارتش جهان را داشت، حدود ۱۲ میلیون سرباز و ۶ میلیون سرباز ذخیره؛ ولی در پایان سال ۱۹۱۶ میلادی، پنج میلیون نفر از سربازان روسیه کشته، زخمی یا اسیر شده بودند. حدود دو میلیون سرباز نیز محل خدمت خود را ترک کرده و غالباً با اسلحه به شهر و دیار خود بازگشته بودند. در میان ۱۰ یا ۱۱ میلیون سربازِ باقیمانده نیز، اعتبار تزار و سلسله مراتب ارتش و اتوریته افسران بالا دست از بین رفته بود. عوامل نابسامان داخلی اعم از اجتماعی کشاورزی و فرماندهی نظامی در شکستهای روسیه بسیار موثر بود.<ref>{{یادکرد وب
== سرنگونی حکومت نیکلای دوم و روی کارآمدن حکومت موقت ==
خط ۴۳:
حکومت موقت سوسیال دموکراتها عملاً کاری در کاهش نارضایتیهای عمومی انجام نداد. دولتمردان امپراتوری آلمان نیز با هدف کارشکنی و خرابکاری در امپراتوری روسیه، از سوسیال دموکراتهای تندروی بلشویک حمایت کردند و [[لنین]] را با قطار از [[سوئیس]] به [[سوئد]] و از آنجا به پتروگراد رساندند. [[لئون تروتسکی]] نیز از آمریکا وارد پتروگراد شد، او گرچه بلشویک نیست اما با لنین هم آواز شد که حکومت موقت هم، یک حکومت بورژوایی است. [[استالین]] قبلاً در داخل روسیه در تدارک قیام فعال بود؛ بلشویکها با شعارهای «به جنگ خاتمه دهید»، «تمام زمینها برای دهقانها» و «تمام قدرت در دست شوراها» به میان مردم آمدند. [[نخستین کنگره شوراها]] با حضور نمایندگان سربازها، کارگران و دهقانها برگزار شد. در شورای [[پتروگراد]]، منشویکها و سوسیالیستها در اکثریت بودند. از میان بیش از ۶۰۰ نماینده، ابتدا فقط ۱۰۵ نفر از آنها بلشویک بودند اما کمکم به تعداد بلشویکها افزوده شد. به تدریج بلشویکها به صورت رقیبی برای حکومت موقت درآمدند.
حکومت موقت همچنان در پی ادامه جنگ جهانی اول بود. از سوی دیگر شکستهای متوالی باعث فرار سربازان از جبهه و بیشتر شدن نارضایتیها شد. اوضاع وخیمتر شد و درگیریهای داخلی به اوج رسید، قیام بلشویکها نیز شعلهور تر شد. [[گئورگی لووف]] در تاریخ ۲۱ ژوئیه استعفا داد و [[الکساندر کرنسکی]] را جانشین خود خواند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.bashgah.net/fa/content/show/37108|عنوان=
همزمان محافظهکاران و طرفداران نیکلای دوم، پشت [[کورنیلوف|ژنرال کورنیلوف]] جمع شدند تا با حکومت موقت مبارزه کنند. کرنسکی برای دفاع از حکومت خود، بلشویکهای تندرو را که حالا از زندان آزاد شدهاند به یاری فرا خواند. ارتش کورنیلوف شکست خورد. ''حالا بلشویکها هم در شورای پتروگراد و هم در شورای مسکو اکثریت دارند''. دهقانان قیام میکنند و زمینها را از دست اشراف درمیآورند.
خط ۷۵:
== منابع ==
{{پانویس}}
* [https://web.archive.org/web/20070305005618/http://historybuff.blog.com/955765/ بررسی انقلاب روسیه - بخش نخست]
* [https://web.archive.org/web/20070305005629/http://historybuff.blog.com/999940/ بررسی انقلاب روسیه - بخش دوم]
== پیوند به بیرون ==
|