انستیتو پاستور ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Ehsan.Mash (بحث | مشارکت‌ها) تلاش بنده این هست که اطلاعات این صفحه به صورت قابل استناد بروز رسانی شود |
Ehsan.Mash (بحث | مشارکت‌ها) تمام تغییران بر مبنای منابع ذکر شده می باشد. برچسبها: افزودن القاب ویرایشگر دیداری |
||
خط ۲۴:
'''انستیتو پاستور ایران''' موسسه‌ای تحقیقاتی، تولیدی، خدماتی و آموزشی می‌باشد که با هدف تأمین بهداشت و سلامت جامعه راه اندازی شده است ودر طول تاریخ نزدیک به صد ساله خود در جهت کنترل بسیاری از بیماری های عفونی در کشور و دنیا نقش مهمی ایفا کرده است.
پس از جنگ جهانی اول، با توجه به اینکه ایران درگیر قحطی و گسترش بیماری‌های عفونی شده بود، در 29 دی‌ماه 1298 موافقت‌نامه‌اي بین انستيتو پاستور پاريس و وزارت امور خارجه ايران به امضاء رسيد و بدين ترتيب دهمین انستيتو پاستور در شبکه بین‌المللی انستیتو پاستور تأسیس شد. اولين انستيتو پاستور، 32 سال قبل از آن، در سال 1887، در پاریس تأسیس شده بود. هدف لويي پاستور از تأسیس شعب انستيتو پاستور مبارزه با بيماري‌هاي عفونی بود<ref>
انستیتو پاستور ایران در طول دوره خدمت خود، پایه گذار حرکات علمی متعدد دیگری نیز بوده است که تأسیس دهکدۀ جذامی‌ها، راه اندازی سازمان انتقال خون در ایران، ضدعفونی‌کردن آب شهر تهران از این جمله است<ref>{{Cite journal|last=Maslehat|first=Sholeh|last2=Mostafavi|first2=Ehsan|date=2018-10-01|title=The History of Milk Pasteurization in Iran and the Role of Pasteur Institute in Its improvement|url=http://dx.doi.org/10.29252/jommid.6.4.87|journal=Journal of Medical Microbiology and Infectious Diseases|volume=6|issue=4|pages=87–90|doi=10.29252/jommid.6.4.87|issn=2345-5349}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Maslehat|first=Sholeh|last2=Mostafavi|first2=Ehsan|date=2018-10-01|title=The History of Milk Pasteurization in Iran and the Role of Pasteur Institute in Its improvement|url=http://dx.doi.org/10.29252/jommid.6.4.87|journal=Journal of Medical Microbiology and Infectious Diseases|volume=6|issue=4|pages=87–90|doi=10.29252/jommid.6.4.87|issn=2345-5349}}</ref>.
تعدادی از کارکنان این انستیتو در حین ماموریت های میدانی خود در اقصی نقاط کشور فوت شده اند که از آن جمله می توان به آقایان عباس آذرنیا، میرعظیم قاسمی و غلامرضا کتابی اشاره کرد. آقای محسن حسن زاده نیز در اثر ابتلا به طاعون در آزمایشگاه درگذشت<ref>{{Cite journal|last=Ghasemi|first=Ahmad|last2=Esmaeili|first2=Saber|last3=Hashemi Shahraki|first3=Abdolrazagh|last4=Hanifi|first4=Hamed|last5=Mohammadi|first5=Zeinolabedin|last6=Mahmoudi|first6=Ahmad|last7=Rohani|first7=Mahdi|last8=Mostafavi|first8=Ehsan|date=2017-01-01|title=Upsurge of Rodents’ Population in a Rural Area of Northeastern Iran Raised Concerns about Rodent-borne Diseases|url=http://dx.doi.org/10.29252/jommid.5.1.2.21|journal=Journal of Medical Microbiology and Infectious Diseases|volume=5|issue=1|pages=21–25|doi=10.29252/jommid.5.1.2.21|issn=2345-5349}}</ref>.
تأسیس انستیتو پاستور ایران در یک قرن فعالیت، اثرات مثبت فراوانی بر بهداشت و سلامت عمومی در ایران داشته است. این موسسه با فعالیت های درخشان خود گام های بزرگی در جهت پیشگیری و کنترل بیماری های واگیر برداشته و اعتبار و وجهه قابل توجهی را با این خدمات در سطح ملی و بین المللی کسب کرده است.
انستیتو پاستور ایران با این سابقه درخشان می‌تواند به‌عنوان یکی از اعضای اصلی نظام بهداشتی و پژوهشی کشور، نقش مهم خود را ایفا نماید.
== وقف ==
سنت وقف، نقش بسیار مهمی در تاسیس و ارتقای انستیتو پاستور ایران داشته است. مرحوم عبدالحسین میرزا فرمانفرما در سال 1302، زمینی را برای تاسیس ساختمانی جدید، وقف انستیتو پاستور ایران نمود. شعب دیگر انستیتو در تهران در شمیرانات (واقف: مرحوم صبار فرمانفرماییان) و خیابان قائم مقام (مرحوم ذبیح الله ممیززاده) و شعبه های آمل (مرحوم زهرا تاجر مشائي) و اکنلوی همدان (مرحوم منوچهر قره گزلو) نیز بر پایه وقف بنا شده اند.
== ریاست ==
در سال 1299 دکتر ژوزف منار فرانسوی به عنوان اولین رئیس انستیتو پاستور به ایران آمد. منار، انستیتو پاستور را در ساختمانی اجاره‌ای در خیابان استخر تأسیس نمودند و همزمان با راه اندازی آزمایشگاه های متعدد، شروع به تولید واکسن و سرم کرد.
در سال 1304 دکتر ژان کراندل، به‌عنوان دومین رئیس فرانسوی انستیتو پاستور ایران انتخاب شد و فعالیت‌های آن را توسعه داد. کراندل 10 سال بعد در سال 1313 ه.ش در تهران درگذشت و پرفسور رنه لگرو به عنوان مدیر علمی انستیتو پاستور تعیین شد.
در سال‌های قبل از جنگ جهانی دوم که تعداد آزمایشگاه‌ها خیلی محدود بود، اکثر مشکلات بهداشتی کشور از طریق انستیتو پاستور ایران برطرف می‌شد که یکی از آن فعالیت‌ها بررسی بهداشتی قرنطینه‌های کشور بود. انستیتو پاستور ایران، اولین موسسه و مرکز تحقیقاتی در حوزه علوم پزشکی در کشور نیز محسوب می شود.
در سال 1325 موافقت‌نامه همکاری‌های جدید علمی بین انستیتو پاستور پاریس و انستیتو پاستور ایران به امضاء رسید، انستیتو پاستور ایران از نظر مالی و اداری مستقل شد و زیر نظر یک شورای عالی به ریاست وزیر بهداشت وقت فعالیت های جدید خود را آغاز نمود. در این زمان دکتر مارسل بالتازار به‌عنوان چهارمین و آخرین رئیس فرانسوی به تهران آمد. بالتازار تا سال 1340 رئیس انستیتو پاستور ایران بود و ساختارها و فعالیت های مختلف انستیتو پاستور را متحول کرد بعد از آن تا سال 1345 به سمت مشاور علمی انستیتو پاستور ایران ادامه خدمت داد<ref>{{Cite journal|last=Abdollahpour-Alitappeh|first=Meghdad|last2=Lotfinia|first2=Majid|last3=Razavi-Vakhshourpour|first3=Sepand|last4=Jahandideh|first4=Saeed|last5=Najminejad|first5=Hamid|last6=Sineh Sepehr|first6=Koushan|last7=Moazami|first7=Reza|last8=Shams|first8=Elnaz|last9=Habibi-Anbouhi|first9=Mahdi|date=2017-07-01|title=Evaluation of Factors Influencing Antibody Reduction for Development of Antibody Drug Conjugates|url=http://dx.doi.org/10.18869/acadpub.ibj.21.4.270|journal=Iranian Biomedical Journal|volume=21|issue=4|pages=270–274|doi=10.18869/acadpub.ibj.21.4.270|issn=1028-852X}}</ref>.
دکتر مهدی قدسی در سال 1341 به ریاست انستیتو پاستور ایران انتخاب شد و این مسئولیت را تا سال 1348 به عهده داشت . بعد از دکتر قدسی به ترتیب آقایان دکتر مصطفی ناموری (1350-1348)، دکتر صبار میرزا فرمانفرما (1356-1350)، دکتر امیر منصور سرداری (1357-1356)، دکتر فرخ مدبر (1357)، دکتر رسول پورنکی (1357)، دکتر مصطفی پور تقوا (1357)، دکتر منصور شمسا (1358)، دکتر هادی ولایی (1358)، دکتر علی رحمانی (1359)، دکتر احد میلانی نیا (1370-1362)، دکتر محمدرضا زالی (1372-1370) دکتر مرتضی آذر نوش (1379-1372)، دکتر محمد تقی خانی (1384-1379)، دکتر عبدالحسین روح‌الامینی (1387-1384)، دکتر محمدحسین مدرسی (1389-1387)، دکتر مصطفی قانعی (1392-1390)، دکتر سعید بوذری (1392) و دکتر مصطفی قانعی (از 1392 تا 1396) و دکتر علیرضا بیگلری (1396 تاکنون) مسئولیت ریاست انستیتو پاستور ایران را بر عهده داشته‌اند<ref>{{Cite journal|last=Arsang|first=Amin|last2=Yari|first2=Shamsi|last3=Masoumi|first3=Morteza|last4=Nour Neamatollahi|first4=Ali|last5=Vaziri|first5=Farzam|last6=Nejati|first6=Mehdi|last7=Bahremand|first7=Ahmad Reza|last8=Siadat|first8=Seyed Davar|date=2014-08-01|title=Extraction and Purification of Haemophilus influenzae Type b Lipooligosaccharide by Modified Phenol Method|url=http://dx.doi.org/10.18869/acadpub.vacres.1.1.28|journal=Vaccine Research|volume=1|issue=1|pages=28–30|doi=10.18869/acadpub.vacres.1.1.28|issn=2383-2819}}</ref>.
== بخش های انستیتو ==
انستیتو پاستور ایران در سال های اولیه تأسیس شامل بخش‌های مایه‌کوبی، اپیدمیولوژی، آبله، ویروس شناسی، سل، شیمی، هاری، میکروب‌شناسی، واکسن‌سازی و ب.ث.ژ بوده است.
با تأسیس انستیتو پاستور در ایران، تهیه واکسن آبله و آبله‌کوبی در کشور متداول شد. واکسن‌های تولیدی آبله انستیتو پاستور ایران، کشورهای عراق، افغانستان و مصر را هم تحت پوشش خود قرارداد. محققان انستیتو پاستور در سال های بعد نقش مهمی در ریشه کنی آبله در منطقه خاورمیانه شرقی ایفا نمودند([[:پرونده:///C:/Users/e.mashayekhi/Desktop/Wikipedia.docx#%20ENREF%206|6]]).
دکتر ابوالقاسم بهرامی در اوایل سال ۱۳۰۱ به انستیتو پاستور پاریس رفت و با سوش تاریخی پاستور به تهران بازگشت و بخش هاری انستیتو پاستور را دایر نمود. هاری در آن زمان یک مشکل جدی بهداشتی در کشور بود. با درمان كلاسيكی که در آن زمان دنبال می‌شد حدود 30% از هار گزیدگان در اثر بیماری می‌مردند. روش توأمان تزریق سرم و واكسن، که کارایی آن توسط تیم های تحقیقاتی انستیتو پاستور ایران نشان داده شد، به زودی در دستورالعمل درمان و پيشگيري سازمان جهاني بهداشت قرار گرفت. انستیتو پاستور ایران را فقط با این مداخله بهداشتی افراد هارگزیده می‌توان در زمره نجات‌دهندگان بشريت به شمار آورد. به پاس خدمات ارزشنده این بخش در سطح منطقه و بین المللی، در سال 1352 این بخش به عنوان دفتر همکار سازمان جهانی بهداشت برای کنترل و تحقیقات هاری انتخاب شد([[:پرونده:///C:/Users/e.mashayekhi/Desktop/Wikipedia.docx#%20ENREF%207|7]]).
بخش ب.ث.ژ. نیز بعد از اتمام جنگ جهانی دوم تأسیس شد و 238 میلیون کودک از 22 کشور جهان از واکسن ب.ث.ژ ساخت انستیتو پاستور ایران استفاده کردند([[:پرونده:///C:/Users/e.mashayekhi/Desktop/Wikipedia.docx#%20ENREF%207|7]]).
بعضی بیماری‌های ویروسی نظیر فلج اطفال نیز از نخستین روز تأسیس مورد مطالعه این مؤسسه بوده است.
در اوایل تاسیس انستیتو پاستور ایران، مطالعه بیماری سل نیز در کشور آغاز شد. پس از آنکه انستیتو پاستور ایران در سال ۱۳۳۱ مسئله مبارزه با سل را عنوان کرد، سازمان مبارزه با سل در کشور راه‌اندازی شد.
بخش واکسن‌های کشته و میکروب‌شناسی نیز دهه‌ها وظایف سنگینی را انجام داد. مهم‌ترین بیماری میکروبی بومی ایران بیماری حصبه بود که انستیتو پاستور ایران از همان سال‌های اول تأسیس، واکسن ضد حصبه را بر اساس میکروب‌های بومی تهیه نمود.
در پنجاه سال اول تأسیس انستیتو پاستور ایران اپیدمی های متعدد وبا در ایران اتفاق افتاد و انستیتو پاستور ایران به کارخانۀ بزرگ تولید واکسن وبا تبدیل شد. با واکسن ساخته‌شدۀ وبا در تهران، کمبود واکسن در انستیتو پاستور پاریس هم جبران شد.
بخش اپیدمیولوژی نیز به همت دکتر بالتازار در سال 1325 تاسیس شد و فعالیت‌های علمی جدیدی در کشور آغاز نمود. این بخش، یک مرکز آموزش عملی اپیدمیولوژی در کشور شد که محققان ایرانی و خارجی را با خود به مناطق تحت مطالعه می‌برد و شیوۀ مطالعات و کاوش‌های علمی را به آن‌ها می‌آموخت. یکی از بیماری هایی که در زمان جنگ جهانی دوم پاندمی شد و باعث تلفات بسیار شد، تب راجعۀ شپشی بود. تحقیقات مستمر در بخش اپیدمیولوژی باعث کنترل این بیماری در کشور شد. کارشناسان انستیتو پاستور کارهای ماندگاری نیز برای کنترل تب راجعه کنه ای در کشور انجام دادند([[:پرونده:///C:/Users/e.mashayekhi/Desktop/Wikipedia.docx#%20ENREF%204|4]], [[:پرونده:///C:/Users/e.mashayekhi/Desktop/Wikipedia.docx#%20ENREF%208|8]]).
در سال ۱۳۲۵، طاعون در کردستان شایع شد. بخش اپیدمیولوژی با انتخاب کارشناسان لایق و تهیه آزمایشگاه صحرایی طی سال‌های متوالی مطالعات وسیعی را انجام داد و این بیماری را در غرب و شمال غربی کشور کنترل کرد. در اپیدمی‌های طاعون در سال‌های 1325 تا 1344، تعداد زیادی از افراد مبتلا توسط گروه‌های اعزامی انستیتو پاستور از مرگ نجات یافتند.
همزمان با تاسیس بخش شیمی، با تدارک سرم‌های تزریقی کمک شایانی به مراکز درمانی کشور شد. واحد خون در این بخش نیز به بررسی‌های علمی در این زمینه پرداخت([[:پرونده:///C:/Users/e.mashayekhi/Desktop/Wikipedia.docx#%20ENREF%207|7]]).
گروه‌های تحقیقاتی انستیتو پاستور ایران در دهه های اول تاسیس مطالعاتی را نیز بر روی سایر بیماری‌های عفونی شایع در ایران نظیر آربوویروس ها و تولارمی انجام دادند.
با گذشت زمان، بر بخش‌های تحقیقاتی انستیتو پاستور ایران متناسب با نیازهای جامعه افزوده شد و امروزه این انستیتو با 6 گروه تحقیقاتی و 20 بخش تحقیقاتی به فعالیت خود ادامه می دهد([[:پرونده:///C:/Users/e.mashayekhi/Desktop/Wikipedia.docx#%20ENREF%201|1]]).
== فعالیت های بعد از انقلاب ==
از اوایل دهه 70 با شروع دوره آموزشی فراورده های بیولوژیک، گام های موثری در خصوص راه اندازی مهندسی ژنتیک و پروتئین های نوترکیب در انستیتو پاستور ایران انجام شد و این انستیتو نقش مهمی را در توسعه دانش بيوتكنولوژي و توليد داروهاي مورد نياز كشور ایفا نمود.
در حال حاضر سیاست تحقیقاتی ای که در این انستیتو دنبال می‌شود انجام تحقيقات پايه و کاربردي در زمينه تحقیق و تشخيص و ارائه روش‌های کنترل بیماری‌های مختلف با تمرکز بر بیماری‌های عفونی و انجام پروژه‌های تحقيقاتي مشترک با مراکز داخل و خارج از کشور می‌باشد.
انستیتو پاستور ایران در کنار موسسه رازی یکی از ارکان تولید واکسن های انسانی در کشور می باشد. با توجه به نیاز روزافزون به واکسن، فرآوردههای نوترکیب و محلولهای تزریقی، مجتمع تولیدی کرج در سال 1367 فعالیت خود را آغاز نمود. این مجتمع در بخش فراهم سازی زیرساخت های تولیدی اقدامات شایسته ای انجام داده است و توسعه فعالیت های آن در دستور کار مسوولین انستیتو پاستور می باشد.
آزمایشگاه های تشخیصی مرجع کشوری در انستیتو پاستور ایران، این موسسه را به مرکز مرجع تشخیص بیماری های عفونی در کشور تبدیل کرده است.
انستیتو پاستور ایران در حال حاضر در مقطع دکترای تخصصی در 4 رشته و در مقطع کارشناسی ارشد در یک رشته به آموزش دانشجویان اقدام می نماید. این انستیتو در سال های اخیر رتبه اول را بین دانشگاه های علوم پزشکی تیپ دوم و موسسات پژوهشی علوم پزشکی کشور داشته است.
انستیتو پاستور ایران از نظر دو شاخص تعداد "مقاله به ازای هر عضو هیات علمی" و تعداد "استناد به هر مقاله"، بالاترین رتبه را در بین تمام دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی علوم پزشکی کشور دارد.
'''محصولات'''
فعالیت‌های تولیدی فعلی انستیتو شامل تولید واکسن هپاتیت ب نوترکیب، واکسن هاری دامی، آب خالص و آب تزریقی، فرمولاسیون محصولات نوترکیب، واکسن‌ها به‌صورت مایع و لیوفیلیزه تحت شرایط آسپتیک، تولید واکسن لیوفیلیزه ب.ث.ژ، تولید مایع غلیظ اینتراوزیکال ب.ث.ژ، تهیه حلال ب.ث.ژ، گلیکوپروتئین نوترکیب gp63 لیشمانیا ماژور، تولید هفت نوع محلول تزریقی با حجم زیاد (LVP) و 9 نوع محلول تزریقی با حجم کم، تکثیر و پرورش حیوانات آزمایشگاهی مختلف، ساخت محیط‌های کشت سلولی و میکروبی، تولید انواع آنتی‌ژن تست ویدال و آنتی‌ژن رزبنگال و آنتی بروسلا آبورتوس می‌باشد.
== پیوند به بیرون ==
| |||