آی۲سی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جزبدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
جزبدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
خط ۴۴:
مانند روش [[UART]] در [[I۲C | I<sup>۲</sup>C]] نیز از دو سیم برای انتقال اطلاعات استفاده می شود.
اکنون، تقریبا در تمامی شرکت های طراحی تراشه به کار گرفته می شود. [[I۲C | I<sup>۲</sup>C]] یک گذرگاه داده محبوب است زیرا استفاده از آن ساده است، می تواند بیش از یک [[Master]] داشته باشد، فقط سرعت گذرگاه فوقانی تعریف شده است و برای اتصال تقریباً نامحدود دستگاه های [[I۲C | I<sup>۲</sup>C]] به دو سیم با [[مقاومت بالاکش]] ([[Pull-Up]]) نیاز است. [[I۲C | I<sup>۲</sup>C]] حتی می تواند از ریزکنترلگرهای آهسته تر با پایه های [[ورودی/خروجی]] برای اهداف کلی استفاده کند، زیرا آن ها علاوه بر توابع خواندن و نوشتن یک بایت، به ایجاد وضعیت صحیح Start و Stop نیاز دارند <ref>https://learn.sparkfun.com/</ref>.
هر دستگاه Slave]]، [[I۲C | I<sup>۲</sup>C]]]] به یک آدرس نیاز دارد. هر دستگاه [[Slave]] دارای یک آدرس منحصر به فرد است. انتقال از دستگاه اصلی به صورت [[سریال]] است و به بسته های ۸ بیتی تقسیم می شود. همه این نیازمندی های خیلی ساده برای اجرای رابط [[I۲C | I<sup>۲</sup>C]] حتی با ریزکنترلگرهای ارزان قیمت که هیچ کنترل کننده سخت افزاری ویژه I<sup>۲</sup>C ندارند، بسیار ساده موفق می سازد.
|