علی فلسفی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

پدر او [[محمدرضا تنکابنی]] (متولد ۱۲۸۲ قمری)، فرزند شیخ محمد واعظ تنکابنی، از علمای برجستهٔ [[تهران]] بود. وی شش سال در محضر فقهی [[میرزا حبیب الله رشتی]] (م ۱۳۱۲ قمری) زانو زد، خارج فقه را نزد [[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]] (م ۱۳۳۷ قمری) آموخت، دو دوره کامل درس خارج اصول فقه [[آخوند خراسانی]] (م ۱۳۲۹ قمری) را درک کرد و از وی اجازهٔ اجتهاد گرفت. میرزا علی فلسفی، کودکی و مراحل تحصیل ابتدایی را در [[تهران]] گذراند و نخستین آموزش‌های معمول حوزوی را در نزد پدر و برادر ارشدش میرزا ابوالقاسم آموخت. آن گاه ادبیات را در مدرسهٔ فیلسوف الدوله پی گرفت. شرح جامی و شمسیه را نزد استاد فاضلی به نام شیخ حسین نوایی آموخت. سپس کتاب‌های مغنی و شرح نظام را در مدرسه محمدیه (مقابل مسجد جامع تهران) در محضر شیخ محمدحسین بروجردی و سید محمد قصیر فراگرفت و پس از آن برای آموختن مقدمات اصول و فقه به مدرسهٔ مروی رفت. اما برای تحکیم پایه‌های علمی خویش و خواندن کتاب‌های رسائل و مکاسب، از محضر پدر استفاده کرد.

 

در [[نجف]]، شیوه‌های تدریس بزرگانی چون [[سید عبدالهادی شیرازی]] (م ۱۳۸۲ قمری)، سید محمود شاهرودی (م ۱۳۹۵ قمری) و [[شیخ کاظم شیرازی]] (م ۱۳۶۷ قمری) را آزمود، اما سرانجام محفل درس حاج [[شیخ محمد علی کاظمی]] (م ۱۳۶۴ قمری) از برجسته‌ترین شاگردان [[محمدحسین نائینی]] را پسندید که روزها در مقبرهٔ [[میرزای شیرازی]] درس فقه می‌گفت و شب‌ها بر پشت بام مسجد هندی درس اصول می‌داد. چند سالی در این هر دودرس به دانش اندوزی پرداخت و تقریرات دروس او را نوشت. پس از درگذشت استاد، نخست به درس مرجع بزرگ زمان، [[سید ابوالحسن اصفهانی]] رفت، که بر جنازه کاظمینی نماز خوانده بود، اما حضور در این درس دیری نپایید و از آن پس به مجلس درس [[سید ابوالقاسم خوئی]] رفت و تا پایان زمان اقامت در نجف، هیچ گاه حضور در آن را از دست نداد. دو دوره درس اصول فقه و کتاب‌هایی چند از ابواب فقه را نزد آن استاد بزرگ آموخت که پس از رحلت کاظمینی محفل علمی او در اوج شکوفایی و رونق قرار داشت.