قوز قرنیه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Nima shafiei (بحث | مشارکت‌ها) اضافه کردن راه های درمان قوز قرنیه برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Nima shafiei (بحث | مشارکت‌ها) اضافه کردن راه های درمان قوز قرنیه برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۵۰:
در ابتدا باید گفت که این روش صرفا “درمان” نیست بلکه برای جلوگیری از پیشرفت بیماری کاربرد دارد! در این روش ایجاد پیوند متقاطع بین رشته‌های کلاژن قرنیه (Corneal collagen cross-linking یا CXL) با استفاده از [[/wiki/اشعه فرابنفش|اشعه فرابنفش]] UV-A و داروی [[/wiki/ریبوفلاوین|ریبوفلاوین]] است. در این روش پس از برداشتن لایه سلول‌های سطحی (اپیتلیوم) قرنیه، به مدت سی دقیقه (هر ۳ دقیقه یک بار) قطره ریبوفلاوین۱/. درصد در چشم ریخته می‌شود و سپس طی مدت سی دقیقه بعدی در حالیکه هر ۵ دقیقه یک بار قطره مذکور در چشم چکانده می‌شود، [[/wiki/اشعه ماوراء بنفش|اشعه ماوراء بنفش]] به قرنیه تابانده می‌شود. این کار باعث افزایش پیوندهای متقاطع بین رشته‌های [[/wiki/کلاژن|کلاژن]] قرنیه و در نتیجه افزایش استحکام قرنیه می‌شود. دیده شده‌است که پیشرفت بیماری تقریباً در ۱۰۰٪ موارد متوقف شده و در نیمی از موارد قرنیه اندکی مسطح تر شده و بیماری کمی (حدود ۲٫۸۷ دیوپتر) بهبود یافته‌است و بینایی ۱٫۴ خط بهتر شده‌است. این روش باعث می‌شود نیازی به پیوند قرنیه نیاز نباشد. در این روش بینایی فرد با و بدون عینک بهبود یافته و میزان آستیگماتیسم، کاهش قابل ملاحظه‌ای خواهد داشت. بهترین داوطلبان این روش عبارتند از: بیمارانی که به تازگی برای آن‌ها تشخیص کراتوکونوس داده شده، افراد جوان و میانسالی که بیماری آن‌ها پیشرونده است، کسانیکه دچار هیدروپس یا اسکار سفید بروی قرنیه نشده‌اند و همچنین کسانیکه لنز تماسی روی چشمشان خوب فیت نمی‌شود.
'''ایپلنت رینگ (Corneal ring implants)'''
رینگ داخل قرنیه «نوعی ایمپلنت کاشتنی داخل قرنیه» برای اصلاح عیب انکساری و به طور مشخص برای نزدیک بینی کم کاربرد دارد اما به دلیل هزینه بالاتر نسبت به لیزر یا لیزیک کاربرد کمتری پیدا کرده است. شاید بتوان گفت مهم ترین کاربرد فعلی رینگ داخل قرنیه برای بیماران دچار قوز قرنیه یا کراتوکونوس خفیف و متوسط می باشد که قرنیه شفافی داشته و ضخامت قرنیه برای انجام این عمل کافی باشد.
عمل کارگذاری رینگ داخل قرنیه به صورت سرپایی و با استفاده از قطره های بی حسی موضعی در طی دو مرحله صورت می پذیرد. در مرحله اول با استفاده از وسایل مربوطه ابتدا یک برش شعاعی در محیط قرنیه ایجاد و از طریق آن دو تونل در ضخامت قرنیه به صورت مدور و هم مرکز با قرنیه ایجاد می شود و در مرحله دوم، سگمان های حلقوی به ضخامت محاسبه شده در این تونل ها قرار می گیرند. بعد از خاتمه عمل، قطره های چشمی به مدت یک تا چند هفته تجویز می شود. در چند روز بعد از عمل، چشم به نور حساس است و بهتر است از عینک های آفتابی استفاده شود. محدودیت های بعد از عمل تنها در مورد تماس و مالش قرنیه و فعالیت های بدنی شدید در 4 تا 6 هفته اول بعد از عمل لحاظ می شود.
باید اشاره کنیم این رینگ ها از جنس پلاستیک مخصوص با عنوان PMMA می باشد و با قرنیه سازگار است. جالب اینکه ماده مذکور در 50 سال گذشته برای ساخت لنزهای داخل چشمی مورد استفاده بوده و کاملاً با بافت چشم سازگار است بنابراین باعث ایجاد التهاب نمی شود.
در فرایند کارگذاری رینگ داخل قرنیه، معمولاً 2 رینگ در دو طرف قرنیه کار گذاشته می شود. هر رینگ قوسی 150 درجه می باشد و پهنای آن 8/0 میلی متر است. میزان اصلاح عیب انکساری بیمار نیز به ضخامت آن بستگی دارد که از 25/0 تا 45/0 میلی متر تفاوت دارد.
این روش برای بیماران نزدیک بینی که آستیگماتیسم بیش از یک دیوپتر دارند مناسب نیست. اما در بیمارانی که دچار قوز قرنیه هستند و معمولاً هم دچار آستیگماتیسم می باشند موثر است.
== روش‌های درمان ==
| |||