تاریخ‌گذاری رادیوکربن: تفاوت میان نسخه‌ها

موجودات زنده‌ای که از [[کربن]] برای تنفس استفاده می‌کنند، در طول حیات دائماً در حال مبادلهٔ [[ایزوتوپ]] [[کربن-۱۴]] با محیط می‌باشند. در چنین موجودی، هنگام زندگی نسبت مقدار این [[ایزوتوپ]] [[کربن]] به مقادیر دیگر [[ایزوتوپ]]‌های غیر [[رادیواکتیو]] [[کربن]] مشخص است. زمانیکه موجود می‌میرد تبادل [[ایزوتوپ]] [[کربن-۱۴]] با محیط متوقف شده و این [[ایزوتوپ]] [[کربن]] آغاز به تغییر و کاهش می‌کند (میزان آن هر ۵۷۳۰ سال تقریباً نصف می‌شود). با اندازه‌گیری ایزوتوپ‌های غیر رادیو اکتیو کربن در موجود مرده، میزان ایزوتوپ کربن-۱۴ی آن در زمان [[مرگ]] تقریب زده می‌شود. حال با دانستن مقدار ایزوتوپ کربن-۱۴ در هنگام مرگ و اندازه‌گیری میزان ایزوتوپ کربن-۱۴ فعلی در بدن موجود مرده، می‌توان با در نظر گرفتن [[نیمه‌عمر]] این ایزوتوپ، زمان مرگ موجود را تخمین زد.روش مزبور بر این واقعیت مبتنی است .