بزرگ علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
نابک (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Emami59 (بحث | مشارکت‌ها)
←‏زندگی: حذف حشو
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۹:
== زندگی ==
[[پرونده:بزرگ علوی۲.jpg|بندانگشتی|بزرگ علوی احتمالاً در بیست سالگی، پیش از نخستین سفرش به آلمان.]]
بزرگ علوی در ۱۳ بهمن ماه ۱۲۸۳ (سوم فوریه ۱۹۰۴) در [[تهران]] متولد شد. پدر او حاج سید ابوالحسن و پدر بزرگش حاج سید محمد صراف نمایندهٔ نخستین دوره [[مجلس شورای ملی]] بود. مادر وی نوهٔ آیت‌الله طباطبایی بود. سید ابوالحسن علوی و همسرش خدیجه قمر السادات که از طرفداران [[مشروطیت]] بودند دارای شش فرزند،بودند، سه دختر و سه پسرپسر، مجموعاً شش فرزند، بودندداشتند که مجتبی بزرگ فرزند سوم آنان بود. ابوالحسن علوی از اعضای [[حزب دموکرات]] ایران بود که این حزب به گواه تاریخ از بدو تشکیل در آغاز [[مشروطه]] با نفوذ بیگانگان یعنی [[انگلیس]] و [[روسیه|روس]] که در آن زمان چشم طمع به [[ایران]] دوخته بودند، مقابله می‌کرد
علوی همپای صادق هدایت در دگرگونی داستان‌نویسی ایران تأثیر گذاشت و همانند او به سبک واقع‌گرایی می‌پرداخت؛ «با گرایش‌های رومانتیکی که در روحیهٔ ایرانی ریشه دارد.»<ref name="سپانلو" /> و با نثری که «طنین زیباپرستانه‌ای دارد»، در داستان‌پردازی‌هایش به نوآوری گرایش داشت.<ref name="سپانلو" /> در بیشتر آثارش، ابتدا گِرِه‌ایگِرِهی هست و حادثهٔ اصلی پیشتر روی داده‌است و راوی، حادثهٔ داستان را بازسازی می‌کند. این شگرد را اساساً ویژهٔ [[ادبیات پلیسی]] می‌دانند.<ref name="سپانلو" /> به سبک [[واقع‌گرایی اجتماعی]] می‌پرداخت و در داستان‌هایش به [[مسائل اجتماعی|نابسامانی‌های اجتماعی]] روی می‌آورد؛ شخصیت‌های داستان‌هایش پویا یا مبارز هستند.<ref name="ibna.ir">{{یادکرد وب |عنوان=پرهیز از انفعال ویژگی اصلی آثار بزرگ علوی است|نشانی=http://www.ibna.ir/fa/doc/naghli/61482/پرهيز-انفعال-ويژگي-اصلي-آثار-بزرگ-علوی|تاریخ= ۱۲ بهمن ۱۳۸۸ |ناشر= خبرگزاری کتاب ایران}}</ref>{{سخ}}
خانواده‌اش بازرگان و مشروطه‌خواه بودند.<ref name="میرعابدینی">{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = میرعابدینی | نام = حسن | پیوند نویسنده = | عنوان = فرهنگ داستان‌نویسان ایران | سال = پاییز ۱۳۸۸ | ناشر = [[نشر چشمه]] |مکان = تهران | شابک = 978-964-362-362-3 | صفحه = ۱۹۷}}</ref> در ۱۳۰۲/۱۹۲۳م همراه پدرش به [[آلمان]] رفت و در رشته [[علوم تربیتی]] و [[روانشناسی]] ادامهٔ تحصیل داد تا در ایران [[آموزگار]] شود.<ref name="میرعابدینی" /> پدرش سید ابوالحسن علوی از کنشگران سیاسی بود که در ۱۳۰۶/۱۹۲۷م در [[برلین]] [[خودکشی]] کرد.<ref name="میرعابدینی" /> بزرگ علوی سال بعد به ایران بازگشت و در [[مدرسه صنعتی شیراز]] یک سال به تدریس [[زبان آلمانی]] پرداخت.<ref name="میرعابدینی" /> او که از نسل نخستین دانش‌آموختگان ایرانیِ اروپا در آغاز سدهٔ ۱۴ ه‍.ش (دهه ۱۹۲۰م) به‌شمار می‌رفت،<ref name="سپانلو" /> نخستین داستان برجسته‌اش، «سربازِ سُربی» را در دههٔ ۱۳۰۰ش نگاشت.<ref name="سپانلو" />{{سخ}}
در ۱۳۰۸/ ۱۹۲۹م در تهران، تدریس و نویسندگی را ادامه داد.<ref name="میرعابدینی" /> ترجمهٔ کتاب ''حماسه ملی ایران'' از [[تئودور نولدکه]] را آغاز کرد و بخش‌هایی از آن را در ''[[مجلهٔ شرق]]'' ([[سعید نفیسی]]) چاپ کرد.<ref name="میرعابدینی" /> در ۱۳۱۰/۱۹۳۱م با [[صادق هدایت]] آشنا شد و همراه [[مسعود فرزاد]] و [[مجتبی مینوی]]، گروه نوگرای ''[[ربعه]]'' را در برابر ادیبان سنت‌گرا برپا کرد.<ref name="میرعابدینی" /> سپس به‌طور مشترک با صادق هدایت و [[شین پرتو]]، مجموعه داستان ''انیران'' را در همان سال چاپ کرد.<ref name="میرعابدینی" /> در این دوران در ''[[مجله دنیا]]'' با [[تقی ارانی]] نیز همکاری می‌کرد و با نام مستعار «فریدون ناخدا» مقاله می‌نوشت.<ref name="میرعابدینی" /> نخستین مجموعه داستان خود را در ۱۳۱۳/۱۹۳۴م با عنوان ''[[چمدان (کتاب)|چمدان]]'' نشر کرد که تأثیرپذیری‌اش از صادق هدایت و [[روانکاری سیگموند فروید]] در آن آشکار است.<ref name="میرعابدینی" /> در [[اردیبهشت]] ۱۳۱۶/[[آوریل]] ۱۹۳۷م همراه گروه [[پنجاه و سه نفر]] دستگیر، محاکمه و به جرم پیروی از [[کمونیسم]] به هفت سال زندان محکوم شد؛ تا [[شهریور]] ۱۳۲۰ /[[اوت]] ۱۹۴۱م زندانی ماند.<ref name="میرعابدینی" />{{سخ}}